Στο ΠΑΣΟΚ των
Παπανδρέου ήθελαν πρόβατα να τα ταΐζουν ό,τι εύρισκαν. Η Ν.Δ. των
Καραμανλήδων και όλοι οι διάδοχοί τους παρέλαβαν από τους Παπανδρέου
«μαλλιαρά» πρόβατα και τα κούρεψαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει για πρόβατα που δεν
θα βελάζουν και θα τρώνε μόνο κουτόχορτο. Το είδος του κουτόχορτου που
θα ρίχνει φάνηκε καθαρά με τις θέσεις του για την έξοδο στις αγορές.Μόνο ως πρόβατα και προβατίνες πρέπει να θεωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ τον ελληνικό λαό όταν με λαϊκισμούς πεζοδρομίου και ταβερνούλας προσπαθούν να ανατρέψουν την πορεία της χώρας για απομάκρυνσή της από όλα εκείνα που προκάλεσε η κατάρα του απατεωνίστικου σοσιαλισμού της μεταπολίτευσης.
Κατάρα για την οποία έχουν τεράστια εύθηνη και οι
περισσότεροι από εκείνους που εγκατέλειψαν το ναυάγιο του ΠΑΣΟΚ και
φωλιάζουν τώρα στα αμπάρια του ΣΥΡΙΖΑ για να μην φαίνονται.
Μόνο πρόβατα χωρίς κουδούνες ψάχνει ο κ. Τσίπρας, ζητώντας με τις οικονομικές θεωρίες του... πίνακα... να μείνουμε στο μνημόνιο, υπολογίζοντας ίσως το προβατίσιο μαλλί μας αν (τελικά) περάσουμε εκτός του «γιαλαντζί» σοσιαλισμού που μας κατέστρεψε και τον πολύχρωμο αριστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημαντικότατη εξέλιξη της δυνατότητας εξόδου της χώρας στις αγορές μέσα στο 2014 (ευτυχώς μόνο 6 χρόνια από την πρόσκληση του ΔΝΤ) είναι περίπου ισοδύναμη με την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981 και την ένταξη στην ΟΝΕ 20 χρόνια μετά.
Και λέω περίπου γιατί η συγκεκριμένη συγκυρία για την χώρα αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο ως αποτέλεσμα θυσιών του ελληνικού λαού και μόνο του ελληνικού λαού στο σύνολό του.
Κόμματα, βουλευτές και οι πολιτικοί γενικά που φάνηκαν ασήμαντοι στις περισσότερες περιστάσεις και ανίκανοι σε σημαντικότατες υπουργικές θέσεις δεν κατάλαβαν τίποτε.
Δεν έχασαν τίποτε.
Και δεν είχαν καμία συμμετοχή στις θυσίες των μισθωτών, των μεροκαματιάρηδων και των συνταξιούχων οι οποίοι έφεραν το πλεόνασμα και στήριξαν (αναγκαστικά και με το πιστόλι στον κρόταφο) και το πελατειακό κράτος.
Η έξοδος στις αγορές είναι πραγματικό αποτέλεσμα των θυσιών 1.500.000 άνεργων.
Είναι αποτέλεσμα της μετανάστευσης 300.000 και περισσότερων νέων επιστημόνων, τεχνητών και εργατών του ενεργού πληθυσμού της χώρας.
Είναι αποτέλεσμα των λουκέτων και της ανεργίας 350.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Είναι αποτέλεσμα απώλειας περιουσιών σε ομόλογα, ακίνητα, κεφάλαια, και εισοδήματα.
Όσο πρόβατα και αν θέλουν οι πολιτικοί και τα κόμματα να μετατρέψουν τους Έλληνες ψηφοφόρους και όσο κουτόχορτο ή άλλου είδους χόρτο... θέλουν να τους ρίξουν ας μην περιμένουν να τους πείσουν ότι υπάρχουν σωτήρες στον τόπο με τα χρώματα της Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ δε περισσότερο με τα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ που για να ξεκαθαρίσουν από το ΠΑΣΟΚ θέλουν δουλειά. Όπως δουλειά θέλει να κρατηθεί και το πάνω από το 3% της πραγματικής του δύναμης.
Ας μην ξεχνούν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι Πασόκοι είναι κάτι σαν τις κινητές εορτές... Ποτέ δεν ξέρεις που θα κάτσουν...
Αντί λοιπόν να μετατρέπουν σε ρινγκ στημένων «πυγμαχικών» αγώνων τον πολιτικό στίβο της χώρας με πολιτικές αντιπαραθέσεις για την σημασία της εξόδου στις αγορές ας αφήσουν τον ελληνικό λαό να κρίνει μόνος του την σημασία να δανείζεται χωρίς να ξεπουλάει ακόμη και την εθνική του κυριαρχία.
Και αν τα δανεικά είναι ακριβά υπάρχει λύση.
Θα βρούμε λεφτά διαλύοντας το άθλιο κομματικό κράτος που αρμέγει τα πρόβατα και τις προβατίνες... για να δίνει μέχρι και μισθούς-μπόνους στους κρατικούς υπαλλήλους.
Μόνο πρόβατα χωρίς κουδούνες ψάχνει ο κ. Τσίπρας, ζητώντας με τις οικονομικές θεωρίες του... πίνακα... να μείνουμε στο μνημόνιο, υπολογίζοντας ίσως το προβατίσιο μαλλί μας αν (τελικά) περάσουμε εκτός του «γιαλαντζί» σοσιαλισμού που μας κατέστρεψε και τον πολύχρωμο αριστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημαντικότατη εξέλιξη της δυνατότητας εξόδου της χώρας στις αγορές μέσα στο 2014 (ευτυχώς μόνο 6 χρόνια από την πρόσκληση του ΔΝΤ) είναι περίπου ισοδύναμη με την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981 και την ένταξη στην ΟΝΕ 20 χρόνια μετά.
Και λέω περίπου γιατί η συγκεκριμένη συγκυρία για την χώρα αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο ως αποτέλεσμα θυσιών του ελληνικού λαού και μόνο του ελληνικού λαού στο σύνολό του.
Κόμματα, βουλευτές και οι πολιτικοί γενικά που φάνηκαν ασήμαντοι στις περισσότερες περιστάσεις και ανίκανοι σε σημαντικότατες υπουργικές θέσεις δεν κατάλαβαν τίποτε.
Δεν έχασαν τίποτε.
Και δεν είχαν καμία συμμετοχή στις θυσίες των μισθωτών, των μεροκαματιάρηδων και των συνταξιούχων οι οποίοι έφεραν το πλεόνασμα και στήριξαν (αναγκαστικά και με το πιστόλι στον κρόταφο) και το πελατειακό κράτος.
Η έξοδος στις αγορές είναι πραγματικό αποτέλεσμα των θυσιών 1.500.000 άνεργων.
Είναι αποτέλεσμα της μετανάστευσης 300.000 και περισσότερων νέων επιστημόνων, τεχνητών και εργατών του ενεργού πληθυσμού της χώρας.
Είναι αποτέλεσμα των λουκέτων και της ανεργίας 350.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Είναι αποτέλεσμα απώλειας περιουσιών σε ομόλογα, ακίνητα, κεφάλαια, και εισοδήματα.
Όσο πρόβατα και αν θέλουν οι πολιτικοί και τα κόμματα να μετατρέψουν τους Έλληνες ψηφοφόρους και όσο κουτόχορτο ή άλλου είδους χόρτο... θέλουν να τους ρίξουν ας μην περιμένουν να τους πείσουν ότι υπάρχουν σωτήρες στον τόπο με τα χρώματα της Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ δε περισσότερο με τα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ που για να ξεκαθαρίσουν από το ΠΑΣΟΚ θέλουν δουλειά. Όπως δουλειά θέλει να κρατηθεί και το πάνω από το 3% της πραγματικής του δύναμης.
Ας μην ξεχνούν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι Πασόκοι είναι κάτι σαν τις κινητές εορτές... Ποτέ δεν ξέρεις που θα κάτσουν...
Αντί λοιπόν να μετατρέπουν σε ρινγκ στημένων «πυγμαχικών» αγώνων τον πολιτικό στίβο της χώρας με πολιτικές αντιπαραθέσεις για την σημασία της εξόδου στις αγορές ας αφήσουν τον ελληνικό λαό να κρίνει μόνος του την σημασία να δανείζεται χωρίς να ξεπουλάει ακόμη και την εθνική του κυριαρχία.
Και αν τα δανεικά είναι ακριβά υπάρχει λύση.
Θα βρούμε λεφτά διαλύοντας το άθλιο κομματικό κράτος που αρμέγει τα πρόβατα και τις προβατίνες... για να δίνει μέχρι και μισθούς-μπόνους στους κρατικούς υπαλλήλους.
Οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί είναι ήδη με το ένα πόδι στις αγορές και κανείς δεν γνωρίζει τι και πως διαπραγματεύονται γιατί οι πολιτικοί τους αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα και δεν μετέτρεψαν την οικονομία σε άρρενα σφαγής και πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης.
Το ίδιο και οι Ιταλοί που προσπαθούν να ξεπεράσουν την δική τους κρίση χωρίς να την κάνουν μπαλάκι του τένις ακόμη και μέσα στην εμφανέστατη πολιτική κρίση.
Το ίδιο και οι Τούρκοι που έβγαλαν στην φόρα μέχρι και τα άπλυτα του Ερντογάν αλλά περιφρούρησαν την οικονομία τους από την πολιτική με αποτέλεσμα να μιλάνε για 5% ανάπτυξη και αύξηση του ΑΕΠ.
Αν η οικονομία σταθεί στα πόδια της θα είναι αποτέλεσμα δικών μας προσπαθειών και θυσιών. Και ας μας αφήσουν ήσυχους να πάμε παραπέρα με τις μικρές και μεγάλες μας ιδιωτικές δυνάμεις.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να προσφέρει κάτι (όσο είναι στην αντιπολίτευση) ας φροντίσει (πριν απ΄ όλα) να μας πει πόσο βαθιά θα μας φορέσει, (ως πιθανή κυβέρνηση) το «καπέλο» της λιτότητας και της κακομοιριάς κατεβάζοντας και άλλο τον πήχη της φτώχειας για να τα βγάλει πέρα με το κράτος. Και όσο για τον κ. Σαμαρά και την κυβέρνησή του ας τον αφήσει στα δικά μας χέρια. Μπορεί να μην βελάζουν οι ψηφοφόροι τους, όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ξέρουν πόσο να μένουν στο μαντρί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου