Το μεγάλο μας λάθος....

 

---

Έχω την εντύπωση ότι η μεγάλη πλειοψηφία έχει πια χάσει κάθε έννοια περί δικαιοσύνης-νομιμότητας-και ομαλής διαβίωσης σε αυτό τον τόπο.

Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά:
1) Κάθε ένας από εμάς στιγμιαία παίρνει μια απόφαση από ένα
γεγονός που συμβαίνει, εξανίσταται, φουντώνει, αγανακτεί, διαμαρτύρεται, φωνάζει, τούρχεται να πάρει ένα όπλο και να τρέχει στους δρόμους και να σκοτώνει όποιον βρεί μπροστά του...

2) Καλώς η κακώς εδώ και πολλά χρόνια η χώρα αυτή απετέλεσε σε Ασία και Αφρική την ιδανική πύλη για ένα καλύτερο μέλλον για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους...

3) Στο οργανωμένο αυτό "κερδοφόρο σχέδιο" βασίστηκαν αρκετοί "ευαγείς οργανισμοί" που διοργάνωσαν και προώθησαν με το αζημίωτο φυσικά και πλουτίζοντας άκρατα, τις χιλιάδες αυτές ανθρώπων στην "πύλη του παραδείσου"...

4) Η αθρόα εισροή ανθρώπων συνεχίστηκε και συνεχίζεται απρόσκοπτα απλά και μόνον διότι έτσι το έχουν σχεδιάσει και όχι γιατί δεν μπορούν να κάνουν ανάλογους νόμους και να πάρουν κατάλληλα μέτρα...

5) Όσο στον τόπο υπήρχε δουλειά για dummies , δουλειά που ακόμη και σήμερα με την ανεργία στο επίσημο 15% και το ανεπίσημο 25% δεν καταδέχονται οι "Έλληνες ευγενείς" να κάνουν, τα πράγματα κυλούσαν κάπως ομαλά. Όταν όμως σταμάτησε να υπάρχει η δουλειά για είλωτες, όλοι αυτοί οι άνθρωποι άρχισαν να ψάχνουν τρόπο επιβίωσης και όσο περνάμε σε χειρότερη οικονομική κατάσταση η εικόνα θα γίνεται ακόμη χειρότερη....

6) Όταν πεινάς είτε φεύγεις είτε κλέβεις για να ζήσεις... Και εάν φτάσεις στον αμήν σκοτώνεις κιόλας....

7) 'Οταν τα πράγματα φθάνουν σε αυτό το σημείο τότε μαζί με τα υπόλοιπα κάνει την εμφάνιση του και το φάντασμα της ανεξέλεγκτης βίας και μαζί εμφανίζονται οι βρυκόλακες και οι νεκροζώντανοι "σωτήρες". Ακραία στοιχεία-περιθωριακοί άνθρωποι που έζησαν και μεγάλωσαν και ετράφηκαν μόνον από μίσος και απέχθεια προς το ανθρώπινο είδος.....

8) Οι σκηνές από τα χολυγουντιανά φιλμ με τις κοινωνίες του μέλλοντος άρχισαν να ξετυλίγονται στο κέντρο της Αθήνας. Απελπισμένοι μετανάστες, ακραία "μαύρα" και "κόκκινα" ζόμπι, τελειωμένοι από την πρέζα νέοι χαμένοι στο βόθρο της ζωής, ανακατεμμένοι όλοι σε ένα εκρηκτικό μείγμα βόμβας μολότωφ με LSD κυκλοφορούν και αλληλοεξοντώνονται καθημερινά....

9) Και ανάμεσα τους κάποιοι ατυχείς κάτοικοι που η οικονομική τους δυνατότητα δεν τους επιτρέπει να ξεφύγουν από την παγίδα θανάτου του κέντρου. Και ακόμη κάποιοι τίμιοι μετανάστες που δημιούργησαν μια σωστή νέα ζωή που με τον κόπο τους και τον ιδρώτα τους έφεραν την οικογένεια και ζούν νόμιμα και τίμια σαν ίσοι συμπολίτες και που και αυτοί βράζουν στο ίδιο καζάνι της κόλασης....

10) Κάθε μέρα λοιπόν διαβάζοντας τα γεγονότα και διασπώντας τελείως την προσοχή μας την μία θέλομε να σκοτώσουμε τους εγκληματίες έγχρωμους που σκότωσαν το παληκάρι μπρος στην πόρτα του και δεν το προστάτευσαν οι αστυνομικοί που έστειλαν ένα άλλο παληκάρι στην εντατική να χαροπαλεύει σπάζοντας του το κεφάλι με ένα πυροσβεστήρα ενώ ταυτόχρονα τα "φαντάσματα" βοηθώντας τους απελπισμένους γείτονες του άτυχου παληκαριού σκότωσαν στο ξύλο αθώους μετανάστες και άλλοι "σωτήρες" εκδικήθηκαν τους αστυνομικούς καίγοντας αθώους πολίτες και πλουτίζοντας την πελατεία των ΜΕΘ στα νοσοκομεία....

11) Και πάνω από όλα αυτά τα απαίσια σκυλιά των διαφόρων κομμάτων ανεβαίνουν στο δημόσιο βήμα και προσπαθούν να πάρουν ψηφοφόρους δεκαρολογώντας με ηλίθιες αγορεύσεις. Το δωρεάν υλικό αυξάνει τα κέρδη στους καρχαρίες καναλάρχες και όλο αυτό το διάστημα τα διάφορα τσκάλια και κοράκια απομυζούν τις τελευταίες σταγόνες από το αίμα του ελληνικού λαού ανεβάζοντας τα χρηματιστηριακά τους παιχνίδια και κερδίζοντας εκατομμύρια. Εκατομμύρια που αύριο κιόλας θα αφαιρεθούν από κάποιες επικουρικές συντάξεις από κάποια επιδόματα ανεργίας....

Και μείς όλοι εδώ μέσα και σε όλο το διαδίκτυο μαλώνουμε εάν φταίει ο μπάτσος η ο αφγανός, ο αναρχικός η ο ναζιστής. Βρίζουμε τον διπλανό μας γιατί υποστηρίζει τον καμμένο πολίτη της λαϊκής των Εξαρχείων η τον άνεγκέφαλο νεαρό μπάτσο που κρατάει ανάποδα το γκλομπ. Και σκοτωνόμαστε μεταξύ μας...

Και οι άλλοι γελάνε, και πριονίζουν συνέχεια το κλαδάκι που καθόμαστε......

Σε λίγο σπάει.... Εμείς όμως δεν ακούμε το πριόνι που δουλεύει .... θα νοιώσουμε μόνο το πέσιμο....
 

Απο:InOut

Αντώνης Λαμπρινίδης