Απεργία εν Σερίφω......

---

Διαβάζοντας τις προάλλες τι προβλέπει σε γενικές γραμμές το μεσοπρόθεσμο, στάθηκα ιδιαίτερα στο απόσπασμα που αφορά τα εργασιακά, όπου γινόταν λόγος για «διευθέτηση του εργασιακού χρόνου» ύστερα από συμφωνία μεταξύ εργαζομένων και εργοδότη.

Την ίδια στιγμή -κατά σύμπτωση-
άρχιζε στη ΝΕΤ η εκπομπή «Μαρτυρίες», με θέμα την απεργία των μεταλλωρύχων στη Σέριφο το 1916, η οποία είχε ως βασικό αίτημα την εφαρμογή του οκταώρου -οι μεταλλωρύχοι δούλευαν τότε από το πρωί ώς το βράδυ, σε συνθήκες που δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς, καθώς μιλάμε για τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στο μακρινό 1916 οι άνθρωποι εκείνοι ίδρυσαν σωματείο και πάλευαν να μειώσουν στις 8 τις ώρες εργασίας από τις 10 - 12, διεκδικώντας καλύτερο βιοτικό επίπεδο.

«Απεργία εν Σερίφω», έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής, που δυστυχώς λίγο καιρό μετά θα αναφέρονταν στην αιματηρή κατάληξή της, καθώς χρειάστηκε να χάσουν τη ζωή τους κάποιοι από τους απεργούς, αλλά και χωροφύλακες, για να εφαρμοστεί τελικά -για ένα διάστημα- το οκτάωρο.

Και φτάνουμε σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια μετά, να συζητάμε για ξεχείλωμα του οκταώρου ύστερα από συμφωνία με συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων ή ένωση προσώπων. Και εδώ είναι το ενδιαφέρον: ένωση προσώπων μπορούν να συστήσουν το 25% των εργαζομένων σε επιχείρηση που απασχολεί πάνω από 20 άτομα και το 15% όταν οι εργαζόμενοι είναι κάτω από 20.

Ετσι, στην περίπτωση που είναι δέκα, αρκεί ο εργοδότης να έρθει σε συμφωνία με… ενάμιση εργαζόμενο. Και σε επιχειρήσεις με περισσότερο προσωπικό, αν εφαρμοστεί η αναλογία, τα νούμερα που προκύπτουν είναι πολύ μικρά. Χρειάζεται να βρεθούν 50 «πρόθυμοι» σε μια επιχείρηση με 200 εργαζομένους -κι αυτό σε δύσκολες εποχές, όπως αυτή που ζούμε, θα είναι πανεύκολο.

Οσο για την παράγραφο που αρχίζει με τη φράση «ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να αρνηθεί την παροχή της επιπλέον εργασίας», δε νομίζω ότι θα υπάρξει κανείς που να μη γελάσει. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτήν που αναφέρεται στην περίοδο κατά την οποία προβλέπεται εξάωρη εργασία ως αντιστάθμισμα για τη δεκάωρη.

Το δυσάρεστο σ’ αυτόν τον καταιγισμό μέτρων που δεχόμαστε είναι ότι πλέον τίποτα δε μας εκπλήσσει κι ίσως σε λίγο καιρό να απορούμε κιόλας με την αγωνιστικότητα των μεταλλωρύχων της Σερίφου.


ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΟΥ


Απο: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ