Σαν σήμερα, πριν από δύο χρόνια, όταν το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε θριαμβευτικά τις εκλογές με 43,9% και 160 έδρες, προφανώς κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν πίστευε στα σοβαρά ότι… «λεφτά υπάρχουν».
Αντιθέτως, όπως λέγαμε τότε, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι θα υποβληθούμε σε θυσίες για να ισορροπήσει μια Ελλάδα που φαινόταν να παραπατά εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης.
Το ΠΑΣΟΚ είχε λάβει από τον ελληνικό λαό μια ηχηρή εντολή. Η οποία, όμως, μια διετία μετά, μοιάζει με ράκος – όπως ολόκληρη η χώρα.
Επίσης τότε σημειώναμε στο «Π» ότι σχεδόν κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να υποβληθεί σε θυσίες, αρκεί αυτές να συνοδεύονταν από δύο προϋποθέσεις: ότι δεν θα ήταν άδικες και ότι θα έδιναν προοπτική εξόδου από την κρίση.
Σήμερα όχι μόνο δεν τηρείται καμιά από τις δύο προϋποθέσεις, αλλά τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και ο επικεφαλής της Γ. Παπανδρέου έχουν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου καταστροφή, η οποία υπάρχει ορατός πλέον κίνδυνος να γίνει μη αναστρέψιμη. Τουλάχιστον όχι χωρίς τεράστιες θυσίες.
Η Ελλάδα βρίσκεται έρμαιο στα χέρια των δανειστών της, δεσμευμένη με όρους πρωτοφανείς, σαν να επρόκειτο για εμπορική επιχείρηση (όπως ανερυθρίαστα την παρομοιάζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός της), παραιτημένη από σχεδόν κάθε κυριαρχικό δικαίωμα και, κυρίως, από κάθε ασυλία που δικαιούται ως χώρα.
Ακόμη χειρότερα, στο όνομα της «σωτηρίας από την πτώχευση», σήμερα βρίσκεται όχι μόνο ένα βήμα πριν από αυτήν, αλλά και υπό καθεστώς κατάσχεσης κάθε έννοιας δημόσιας – και όχι… «κρατικής»! – περιουσίας, διάλυσης κάθε ίχνους κράτους πρόνοιας, απαλλοτρίωσης κάθε εργασιακού δικαιώματος, μαζικής και σχεδόν καθολικής εκπτώχευσης των Ελλήνων.
Υποχείριο των διεθνών δανειστών, η κυβέρνηση αυτή κατάφερε, αφού η ίδια προκάλεσε («Τιτανικός» κ.λπ.) τη ραγδαία επιδείνωση της διεθνούς θέσης της Ελλάδας, να οδηγήσει δέκα εκατομμύρια ανθρώπους σιδηροδέσμιους στην γκιλοτίνα της απόλυτης φτώχειας, του πλήρους ξεπουλήματος και της ξένης εξάρτησης.
Το κόμμα που σημάδεψε τη μεταπολίτευση και εξέφρασε όσο κανένα άλλο την παρασιτική και καταστροφική «λογική» της σήμερα ψυχορραγεί αφού πρώτα έχει εμπλέξει τη χώρα σε μια παγίδα οικονομικού, κοινωνικού και εθνικού θανάτου.
● Στην καλύτερη εκδοχή, έπαιξε το μέλλον της χώρας σαν κοινός χαρτοπαίκτης και έχασε τα πάντα.
● Στη χειρότερη – και πιο εφιαλτική – οδήγησε, όπως όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν, σχεδιασμένα στη χρεοκοπία και τον διεθνή οικονομικό και πολιτικό έλεγχο – με τα αποτελέσματα που όλοι σήμερα βιώνουμε.
Με δεκάδες αυταπόδεικτα ψέματα, με απίστευτο κυνισμό, με συκοφαντίες, με ναζιστικής υφής προπαγάνδα περί «συλλογικής ευθύνης», με γελοίους θεατρινισμούς και κροκοδείλια δάκρυα, με τη δανειακή σύμβαση με την τρόικα ακόμη και σήμερα να παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, με καταστρατήγηση νόμων και συντάγματος, με πλήρη συνενοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πήρε έναν δρόμο που από την αρχή ήταν βέβαιο ότι οδηγεί στην καταστροφή.
Όσοι από τότε προειδοποιούσαν, έμειναν με την πικρή γεύση της επιβεβαίωσης.
Αντιθέτως, όπως λέγαμε τότε, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι θα υποβληθούμε σε θυσίες για να ισορροπήσει μια Ελλάδα που φαινόταν να παραπατά εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης.
Το ΠΑΣΟΚ είχε λάβει από τον ελληνικό λαό μια ηχηρή εντολή. Η οποία, όμως, μια διετία μετά, μοιάζει με ράκος – όπως ολόκληρη η χώρα.
Επίσης τότε σημειώναμε στο «Π» ότι σχεδόν κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να υποβληθεί σε θυσίες, αρκεί αυτές να συνοδεύονταν από δύο προϋποθέσεις: ότι δεν θα ήταν άδικες και ότι θα έδιναν προοπτική εξόδου από την κρίση.
Σήμερα όχι μόνο δεν τηρείται καμιά από τις δύο προϋποθέσεις, αλλά τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και ο επικεφαλής της Γ. Παπανδρέου έχουν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου καταστροφή, η οποία υπάρχει ορατός πλέον κίνδυνος να γίνει μη αναστρέψιμη. Τουλάχιστον όχι χωρίς τεράστιες θυσίες.
Η Ελλάδα βρίσκεται έρμαιο στα χέρια των δανειστών της, δεσμευμένη με όρους πρωτοφανείς, σαν να επρόκειτο για εμπορική επιχείρηση (όπως ανερυθρίαστα την παρομοιάζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός της), παραιτημένη από σχεδόν κάθε κυριαρχικό δικαίωμα και, κυρίως, από κάθε ασυλία που δικαιούται ως χώρα.
Ακόμη χειρότερα, στο όνομα της «σωτηρίας από την πτώχευση», σήμερα βρίσκεται όχι μόνο ένα βήμα πριν από αυτήν, αλλά και υπό καθεστώς κατάσχεσης κάθε έννοιας δημόσιας – και όχι… «κρατικής»! – περιουσίας, διάλυσης κάθε ίχνους κράτους πρόνοιας, απαλλοτρίωσης κάθε εργασιακού δικαιώματος, μαζικής και σχεδόν καθολικής εκπτώχευσης των Ελλήνων.
Υποχείριο των διεθνών δανειστών, η κυβέρνηση αυτή κατάφερε, αφού η ίδια προκάλεσε («Τιτανικός» κ.λπ.) τη ραγδαία επιδείνωση της διεθνούς θέσης της Ελλάδας, να οδηγήσει δέκα εκατομμύρια ανθρώπους σιδηροδέσμιους στην γκιλοτίνα της απόλυτης φτώχειας, του πλήρους ξεπουλήματος και της ξένης εξάρτησης.
Το κόμμα που σημάδεψε τη μεταπολίτευση και εξέφρασε όσο κανένα άλλο την παρασιτική και καταστροφική «λογική» της σήμερα ψυχορραγεί αφού πρώτα έχει εμπλέξει τη χώρα σε μια παγίδα οικονομικού, κοινωνικού και εθνικού θανάτου.
● Στην καλύτερη εκδοχή, έπαιξε το μέλλον της χώρας σαν κοινός χαρτοπαίκτης και έχασε τα πάντα.
● Στη χειρότερη – και πιο εφιαλτική – οδήγησε, όπως όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν, σχεδιασμένα στη χρεοκοπία και τον διεθνή οικονομικό και πολιτικό έλεγχο – με τα αποτελέσματα που όλοι σήμερα βιώνουμε.
Με δεκάδες αυταπόδεικτα ψέματα, με απίστευτο κυνισμό, με συκοφαντίες, με ναζιστικής υφής προπαγάνδα περί «συλλογικής ευθύνης», με γελοίους θεατρινισμούς και κροκοδείλια δάκρυα, με τη δανειακή σύμβαση με την τρόικα ακόμη και σήμερα να παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, με καταστρατήγηση νόμων και συντάγματος, με πλήρη συνενοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πήρε έναν δρόμο που από την αρχή ήταν βέβαιο ότι οδηγεί στην καταστροφή.
Όσοι από τότε προειδοποιούσαν, έμειναν με την πικρή γεύση της επιβεβαίωσης.
Απο: topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου