Συνάδελφοι δεν ήμασταν και δεν θα γίνουμε ποτέ!

Είναι πολύ λυπηρό να είσαι αναγκασμένος να βρίσκεσαι σε καθημερινή βάση στον ίδιο εργασιακό χώρο με κάποιους ανθρώπους οι οποίοι έχουν μια απαράδεκτη στάση και μια αμετανόητη νοοτροπία.
Ξεκινάς ορεξάτος το πρωϊ να πας στην δουλειά σου και μόλις φτάνεις αντιλαμβάνεσαι ότι για κάποιους  η

εβδομάδα μόλις έχει τελειώσει πριν καλά καλά ξεκινήσει.
Εκείνη την στιγμή θέλεις να τα βροντήξεις όλα και να σηκωθείς να φύγεις. Νοιώθεις μια σιχαμάρα και μια απέχθεια για όλους αυτούς τους ανθρώπους-αρπακτικά που θέλουν να λέγονται συνάδελφοι.
Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια είναι όταν αυτοί οι άνθρωποι σε αποκαλούν «συνάδελφο». Εκεί πραγματικά είναι που θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. 

Άκου λοιπόν… Συνάδελφοι δεν θα γίνουμε ποτέ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο δεν αφορά όλους τους συναδέλφους, γιατί ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι ευσυνείδητοι, αλλά αφορά ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό. Δεν είμαι κατά  αλλά δεν ανέχομαι κάποιοι να αμείβονται αδρά χωρίς να παράγουν έργο και κάποιοι άλλοι να θέλουν να προσφέρουν και να μην μπορούν.


Ένας εργαζόμενος

Έχουμε καιρό να γράψουμε για ΑΡΑΧΤΟΥΣ όχι γιατί μας τελείωσαν, άλλα έχουμε δώσει προτεραιότητα σε άλλα θέματα.

Υ.Γ. Για σένα που είσαι επισκέπτης στο τμήμα σου,  μια ή δυο ώρες το πολύ.
Θα έχουμε και συνέχεια ...