Μήλον της έριδος η ''ΛΑΡΚ0'' για τους ενδιαφερόμενους αγοραστές

Ρεπορτάζ  ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΤΣΗΣ

Συγκαταλέγεται  σήμερα μεταξύ  πέντε μεγαλύτερων παραγωγών νικελίου στον κόσμο.
ΣΤΟ πρώτο εξάμηνο του 2012 η πώληση - Μέσω αύξησης
κεφαλαίου ο νέος ιδιοκτήτης θα αποκτήσει την πλειοψηφία.


Η άμεση ανάγκη ενίσχυσης των εσόδων του κράτους από τις αποκρατικοποιήσεις αλλά και η αδυναμία του Δημοσίου να «συντηρήσει» μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους που του ανήκουν
ωθούν την κυβέρνηση να βάλει πωλητήριο και στη ΛΑΡΚΟ εντός
του πρώτου εξαμήνου του 2012.


Μια εταιρεία μονοπωλιακού χαρακτήρα που θα μπορούσε να αφήνει τεράστια κέρδη στο κράτος έπεσε θύμα μικροκομματικών συμφερόντων με διοικήσεις που διορίστηκαν όχι για να παράξουν
έργο αλλά για την αργομισθία. Έγινε χωνευτήρι προσλήψεων από
όλες τις κυβερνήσεις οι οποίες μάλιστα δεν προχώρησαν στις απαραίτητες επενδύσεις ώστε η επιχείρηση να καταστεί
ανταγωνιστική σε σχέση με τους διεθνείς ανταγωνιστές της. 
Τα τελευταία χρόνια συσσώρευε ζημιές, τα εργατικά ατυχήματα πλήθαιναν και το περιβάλλον «πληγωνόταν» καθημερινά από τους αέριους ρύπους και τα υγρά απόβλητα.

Και όμως για αυτή την εταιρεία το ενδιαφέρον στον επικείμενο
διαγωνισμό αναμένεται να είναι ιδιαίτερα μεγάλο αφού συγκεντρώνει σειρά πλεονεκτημάτων που δύσκολα μπορεί να αγνοηθούν:
Κατά αρχάς, η εταιρεία συγκαλέγεται μεταξύ των πέντε μεγαλύτερων παραγωγών σιδηρονικελίου στον κόσμο (ελέγχει περίπου το 6% της ευρωπαϊκής αγοράς) και εξάγει το σύνολο της παραγωγής της. 
Έχει καθετοποιημένες εγκαταστάσεις (τέσσερα ορυχεία που βγάζουν το μετάλλευμα και εργοστάσιο όπου παράγεται το σιδηρονικέλιο), πολύ καλό όνομα στην αγορά αφού
το νικέλιο που παράγει δεν έχει άνθρακα, όλη η παραγωγή της
απορροφάται εύκολα από τους πελάτες στο εξωτερικό και κυρίως έχει αποθέματα μεταλλευμάτων 50 εκατ. τόνων που της δίνουν διάρκεια ζωής τουλάχιστον για άλλα 25 χρόνια. 
Παράλληλα, η ζήτηση για ανοξείδωτο χάλυβα με πρώτη ύλη το νικέλιο αναμένεται ισχυρή για τα επόμενα χρόνια.

Υπενθυμίζεται ότι το 2009 είχε επιχειρηθεί από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πουληθεί η εταιρεία και στον διαγωνισμό
που δεν ολοκληρώθηκε λόγω των πρόωρων εκλογών είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον εννέα όμιλοι, μεταξύ των οποίων η πολυεθνική Glencore, η ρωσική Solway αλλά και οι ελληνικοί όμιλοι του Μυτιληναίου, του Ακτορα και της  Χαλυβουργίας Ελλάδος.
Παράλληλα όμως η εταιρεία παρουσιάζει σειρά μειονεκτημάτων
που ενδεχομένως θα περιορίσουν το τίμημα που θα καρπωθεί
το Δημόσιο.

Έχει υψηλό κόστος παραγωγής αφού εκτός από τη χαμηλή
περιεκτικότητα των μεταλλευμάτων σε νικέλιο έχει και ακριβό ενεργειακό κόστος. Ουσιαστικά το 80% των εξόδων της είναι ανελαστικό, καθώς το 60% αφορά το ενεργειακό κόστος (ρεύμα, μαζούτ και κάρβουνο) και το 20% τη μισθοδοσία. Οι συσσωρευμένες ζημιές ξεπερνούν τα 150 εκατ. ευρώ και οι υποχρεώσεις προσεγγίζουν τα 200 εκατ. ευρώ. Παράλληλα,
τα ίδια κεφάλαια είναι αρνητικά, για αυτό και εκτιμάται
ότι η αύξηση κεφαλαίου που απαιτείται για να «φτιάξει» ο ισολογισμός θα συνδυαστεί με την έλευση του νέου ιδιοκτήτη που
θα προκύψει από τον διεθνή διαγωνισμό.

Ουσιαστικά από την αξία της εταιρείας που εκτιμάται στα 350
εκατ. ευρώ θα αφαιρεθούν οι υποχρεώσεις αλλά το υπόλοιπο των
150 εκατ. ευρώ δεν θα εισρεύσει στα ταμεία του Δημοσίου και των
άλλων μετόχων (Εθνική Τράπεζα και ΔΕΗ) αλλά θα καταβληθεί μέσω αύξησης κεφαλαίου για επενδύσεις εκσυγχρονισμού της εταιρείας που σε πρώτη φάση υπολογίζονται στα 120 εκατ. ευρώ.
Πρόκειται για επενδύσεις που έχουν καθυστερήσει, είναι επιβεβλημένες και όταν υλοποιηθούν θα μειώσουν το κόστος λειτουργίας της επιχείρησης. Μεταξύ αυτών είναι η επέκταση του λιμανιού στο εργοστάσιο της Λάρυμνας (έχουν εξασφαλιστεί οι άδειες που θα τετραπλασιάσουν τη μεταφορική ικανότητα), περιβαλλοντικές επενδύσεις αφού τα πρόστιμα από το ΥΠΕΚΑ πέφτουν βροχή αλλά και για την εγκατάσταση φυσικού αερίου
που όταν ολοκληρωθούν θα αντικαταστήσει το μαζούτ και υπό
ορισμένες προϋποθέσεις και το κάρβουνο.

Η ΛΑΡΚΟ έχει καθετοποιημένες εγκαταστάσεις (τέσσερα ορυχεία που βγάζουν το μετάλευμα και εργοστάσιο όπου παράγεται το σιδηρονικέλιο) και κυρίως έχει αποθέματα μεταλλευμάτων 50 εκατ. τόνων που της δίνουν διάρκεια ζωής για άλλα 25 χρόνια.

Ρεπορτάζ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΤΣΗΣ

Αναδημοσίευση απο την εφημερίδα  ΤΟ ΒΗΜΑ 6/11/2011


 ----------------------------------------------------------------------------
 ----------------------------------------------------------------------------
Το Βήμα   ''Ανάπτυξη''

ΛΑΡΚΟ

Συνωστισμός μνηστήρων για το νικέλιο.

Η δεινή χρηματοεικονομική θέση της ΛΑΡΚΟ, που υποχρεώνη το Δημόσιο να απεμπλακεί απο την εταιρεία, σε συνδυασμό με τα κοιτάσματα νικελίου που διαθέτει προκαλούν το ενδιαφέρον.

19.500 δολάρια ο τόνος είναι η μέση τιμή του νικελίου το 2011
160 εκατ. ευρώ συσσωρευμένες ζημιές

Απώλειες και στην άνοδο και στην πτώση!

Χρηματιστηριακό προϊόν το νικέλιο, υπόκειται σε σημαντικές
μεταβολές στην τιμή, γι' αυτό και η αντιστάθμιση κινδύνου (hedging) πρέπει να είναι ο κανόνας της λειτουργίας της, αν και στο πρόσφατο παρελθόν η εταιρεία έπεσε θύμα της πρακτικής αυτής αφού είχε προπωλήσει την παραγωγή της σε τιμές;
πολύ χαμηλές σε σχέση με τα 52.000 δολάρια τον τόνο
που έφτασε το νικέλιο ενώ όταν «έσπασε» τα συμβόλαια πληρώνοντας και ποινικές ρήτρες η τιμή κατρακύλησε στα 8.000δολάρια πετυχαίνοντας παγκόσμιο ρεκόρ: να χάσει δηλαδή και στην άνοδο και στην πτώση»

• Το 2011 η τιμή έχει σταθεροποιηθεί περίπου στα 19.500 δολάρια ο τόνος με αποτέλεσμα η εταιρεία δουλεύοντας σε full capacity και εξάγοντας 18.500 τόνους να κάνει τζίρο περί τα 300 εκατ. ευρω.

• Η εταιρεία αποτιμά τις αγορές της σε ευρώ και πωλεί σε δολάρια με αποτέλεσμα να ευνοείται από την ενίσχυση του δολαρίου και την πτώση του ευρώ. Από τα 300 εκατ. ευρώ τα 100 εκατ. ευρώ είναι το κόστος του ρεύματος, τα 70 εκατ. ευρώ το κόστος του
μαζούτ και του κάρβουνου, 60 εκατ. ευρώ είναι η (πλουσιοπάροχη)
μισθοδοσία, 7 εκατ. ευρώ πηγαίνουν μόνο για τόκους, περίπου 60 εκατ. ευρώ είναι τα υπόλοιπα λειτουργικά έξοδα και μένουν
περίπου 5- 10 εκατ. ευρώ κέρδη προ φόρων, στο ίδιο επίπεδο
με το 2010.

• Στο μέτωπο των υποχρεώσεων 50 εκατ. ευρω είναι δάνεια προς την Αγροτική, 80 εκατ. ευρώ ρυθμισμένες οφειλές προς τη ΔΕΗ και 65 εκατ. ευρώ παλιές «αμαρτίες» της υπό εκκαθάριση ΛΑΡΚΟ.