Το παρακάτω κείμενο το λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο:
Οι αυταπάτες
για μια δίκαιη και ταξικά ουδέτερη
Δικαιοσύνη διαλύονται στα «εξ ων
συνετέθησαν» κάθε φορά που τα αστικά
δικαστήρια αναλαμβάνουν να παραστήσουν
το «διαιτητή» ανάμεσα στους εργάτες
και στα αφεντικά. Την
ίδια τύχη είχαν και οι «σωτήριες λύσεις»
που πρότειναν οι γραφειοκράτες στους
εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ,
ως μόνη δίοδο αναζήτησης του δίκιου
τους.
Το ΕΕΚ
προειδοποίησε έγκαιρα τους εργάτες της
ΛΑΡΚΟ, ενάντια στις αυταπάτες και τη
σύγχυση που έσπειρε η συνδικαλιστική
γραφειοκρατία του σωματείου των
ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Με την επιλογή της να καταφύγει
στα ασφαλιστικά μέτρα και μόνο, για να
αντιμετωπίσει διά της δικαστικής οδού
ένα ζήτημα της ταξικής πάλης, όπως είναι
η υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων,
σέρνει σε ήττα τους εργάτες. Και ήττα
για τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ στις σημερινές
συνθήκες σημαίνει ξεπούλημα της
επιχείρησης στους ιδιώτες μεγαλοκαρχαρίες
που περιμένουν να «τσιμπήσουν» κοψοχρονιά
το υπερπολύτιμο «φιλέτο», που αποτελεί
περιουσία των εργατών της και όλου του
λαού. Απαραίτητος όρος που πρέπει να
πραγματοποιηθεί πριν την ιδιωτικοποίηση
της ΛΑΡΚΟ είναι η «εκκαθάριση» της: με
την πρώτη πράξη της επίθεσης να έχει
ήδη συντελεστεί και με ένα 25% των μισθών
να έχει ήδη πετσοκοπεί, σειρά θα έχουν
τώρα τα επιδόματα που επί δεκαετίες
συμπληρώνουν το εργατικό εισόδημα. Αλλά
αυτό δεν τους αρκεί: δεν θα σταματήσουν
αν δεν προχωρήσουν στην ελαστικοποίηση
και στην πλήρη διάλυση των εργασιακών
σχέσεων μέσα στο εργοστάσιο. Οι ιδιώτες,
αφού πια εξαγοράσουν τη ΛΑΡΚΟ, θα στραφούν
ανοιχτά ενάντια στους εργάτες, για να
οργανώσουν εκ νέου τη παραγωγή σύμφωνα
με τις δικές τους ανάγκες και τα δικά
τους συμφέροντα. Και οι ανάγκες των
«νέων» αφεντικών της ΛΑΡΚΟ θα «απαιτήσουν»
πρώτα και κύρια μείωση προσωπικού,
δηλαδή απολύσεις εργαζομένων, ανεργία
και εξαθλίωση. Ενώ αυτοί θα κρατούν για
τον εαυτό τους τους θησαυρούς από τη
Λαρυμνιώτικη γη και τα κέρδη από τη
ΛΑΡΚΟ, για τους παραγωγούς όλου του
πλούτου επιφυλάσσεται η πιο μαύρη μοίρα!
Συνάδελφοι
εργάτες,
το ΕΕΚ πίστευε
και πιστεύει πως ο μόνος τρόπος για να
μπει φραγμός στα καταστροφικά σχέδια
της κυβέρνησης και της διοίκησης είναι
ο συντονισμός κι η οργάνωση μας. Πρέπει
άμεσα να παλέψουμε για:
·
Να εγγραφούν
στο σωματείο όλοι οι εργαζόμενοι, μόνιμοι
κι εργολαβικοί,
σπάζοντας την απάθεια και την εχθρότητα
των γραφειοκρατών προς αυτή τη προοπτική
της ενότητας.
·
Να γίνουν κατά
τόπους συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς
μέσα στη ΛΑΡΚΟ,
σε κάθε τμήμα του εργοστασίου, και να
εκλεγούν αιρετοί κι ανακλητοί αντιπρόσωποι,
που θα συγκροτήσουν Εργοστασιακή
Επιτροπή Αγώνα
για την αποτελεσματικότερη κινητοποίηση
των εργατών στους αγώνες.
·
Να σφυρηλατήσουμε
την ενότητα με το λαό της περιοχής,
παλεύοντας για να γίνουν τοπικές λαϊκές
συνελεύσεις σε κάθε χωριό των γύρω νομών
και διεκδικώντας την
υποστήριξη τους, μέσα από την ενεργητική
συμμετοχή τους στις διαδικασίες και
στις λήψεις αποφάσεων.
·
Να συνενώσουμε
τη δράση των εργατών της ΛΑΡΚΟ και των
κατοίκων της περιοχής με τους εργαζόμενους
σε κάθε εργασιακό χώρο που βρίσκεται
σε πορεία σύγκρουσης με τ’ αφεντικά.
Πρώτα απ’ όλα
με τους συναδέλφους μεταλλεργάτες της
Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο
που μας δείχνουν το δρόμο με τον διαρκή
κι ανυποχώρητο αγώνα τους εδώ και 6
μήνες, αλλά και με τους εργαζόμενους σε
κάθε εργοστάσιο που κάνει μειώσεις ή
απολύει.
Μέσα από αυτά
τα βήματα θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε
την προδοτική ΓΣΕΕ που κάθεται στο
τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου» με
τους δημίους μας και αποφασίζουν από
κοινού να αφαιρέσουν από την τάξη μας
κεκτημένα δεκαετιών. Στο ίδιο μήκος
κύματος κινούνται και οι γραφειοκράτες
του σωματείου της ΛΑΡΚΟ που ενώ οι
εργάτες δέχονται πρωτοφανή στα χρονικά
επίθεση, αυτοί κηρύσσουν τον εφησυχασμό
και την ειρήνη με την εργοδοσία, με
δικαιολογία «να μη δώσουμε αφορμή για
αρνητική απόφαση του δικαστηρίου», όπως
τη συμβούλευαν οι δικηγόροι, με αποτέλεσμα
αυτής της υποτακτικής της στάσης, ακόμα
και στις 24ωρες και 48ωρες απεργίες
«τουφεκιές» της ΓΣΕΕ, στη ΛΑΡΚΟ να
κηρύσσονται 4ωρες στάσεις εργασίας! Η
υπεύθυνη για τους παραπάνω χειρισμούς
ηγεσία του γραφειοκρατικού σωματείου
συνταξιοδοτήθηκε, αφήνοντας στους
διαδόχους της να διαχειριστούν όλα τα
«καυτά» ζητήματα.
Αλλά απέναντι
τους οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ δεν έχουν μόνο
τη κυβέρνηση, την διεύθυνση και τους
γραφειοκράτες εργατοπατέρες. Έχουν και
τις «πόρνες» γραφίδες του αστικού τύπου,
που με την πρώτη ευκαιρία ρίχνουν χολή
ενάντια στην εργατική τάξη γενικά αλλά
και ειδικότερα στους εργάτες του
εργοστασίου: μία ημέρα μετά την
πραγματοποίηση των στάσεων εργασίας,
η εταιρεία ανακοίνωσε το κόψιμο ενός
50ευρου από το επίδομα «αρνιού» που
δίνεται κάθε Πάσχα στους εργαζόμενους,
ύψους 150 ευρώ. Οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι
για να λοιδορήσουν τις κινητοποιήσεις
ως «παράλογες» παρουσίασαν το κόψιμο
του 50ευρου ως τη μοναδική αιτία των
αγώνων, απέναντι μάλιστα σε μια «συνετή»
και «καλόκαρδη» νέα διεύθυνση, που
αγωνίζεται με αυταπάρνηση για να βγάλει
τη ΛΑΡΚΟ από το τέλμα δίνοντας λύση στα
προβλήματα βιωσιμότητας της (χρέη και
τιμή του ρεύματος).
Συνάδελφοι
εργάτες της ΛΑΡΚΟ,
κανένα πρόβλημα
δεν θα βρει ποτέ την λύση του από αυτούς
που τα προκάλεσαν. Κανένας αγώνας δεν
θα είναι νικηφόρος όταν καθοδηγείται
από αυτούς που τους πνίγουν εν τη γενέσει
τους. Απέναντι στις επιθέσεις της
εργοδοσίας δεν έχουμε συμμάχους τους
γραφειοκράτες, αλλά την ίδια την εργατική
τάξη της οποίας είμαστε παιδιά και
οργανικά κομμάτια της. Σε αυτή πρέπει
να στρέψουμε το βλέμμα και να τείνουμε
το χέρι της συνεργασίας και της
συντροφικότητας.
Διανύουμε
μια εποχή χρεοκοπίας και κοινωνικής
καταστροφής που το κράτος και το κεφάλαιο
ενεργοποιούν την κατάσταση έκτακτης
ανάγκης για να συντρίψουν την εργατική
τάξη, τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις
της. Οι ανάγκες αυτής της εποχής, απαιτούν
τη μέγιστη συμβολή μας, μέσα από την
άμεση λήψη πρωτοβουλιών κι αποφάσεων,
για να υπερνικήσουμε τη σύγχυση, τη
διάσπαση και την παθητικότητα στην
οποία μας καταδικάζουν οι καπιταλιστές
και τα γραφειοκρατικά τσιράκια τους.
Αυτή την ανάγκη πρέπει να την υπηρετήσουμε
παλεύοντας για τη δημιουργία Ανεξάρτητων
Κέντρων Αγώνα που θα αποτελέσουν πόλο
έλξης και συσπείρωσης κάθε καταπιεσμένου
από όλα τα στρώματα της εργατικής τάξης:
εργαζόμενους, άνεργους, υποαπασχολούμενους,
νεολαίους, μετανάστες κ.ο.κ.
Ο καθένας
μόνος του είναι χαμένος. Η εργατική τάξη
όμως ενωμένη και πολιτικά ανεξάρτητη
από κάθε αστική επιρροή, από κάθε δεσμό
κι εξάρτηση από τ’ αφεντικά, το κράτος
και τους εντολοδόχους τους μέσα στις
τάξεις μας, είναι προορισμένη να νικήσει,
γιατί έχει την Ιστορία με το μέρος της!
Βάζοντας
μπροστά ως κεντρικό στόχο την οργάνωση
της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας,
για την ανατροπή της κυβέρνησης των
τραπεζιτών, της κυβέρνησης που θα
προκύψει μετά από τις εκλογές, αλλά
και κάθε αστικής κυβέρνησης που θα
έρθει να διαχειριστεί τη μιζέρια μας.
Για να οξύνουμε την πολιτική κρίση
του συστήματος τους και να ανοίξουμε
τον δρόμο προς την Εργατική Εξουσία,
τη μόνη συνθήκη που μας παρέχει ασφάλεια
για την υπεράσπιση της δουλειάς μας,
των δικαιωμάτων μας, της ελευθερίας και
τη ζωής μας, τη δική μας και των παιδιών
μας!
Συνάδελφοι
εργάτες της ΛΑΡΚΟ,
Μπροστά μας
έχουμε ένα δύσβατο μονοπάτι. Αλλά πίσω
μας έχουμε γκρεμό. Είναι στο χέρι μας
να πάρουμε την απόφαση και να ξεκινήσουμε
το ταξίδι μας προς τα Εμπρός. Μας περιμένει
ένας ολόκληρος νέος κόσμος, ομορφιάς
κι ελευθερίας, ενώ πίσω μας θ’ αφήνουμε
τις εικόνες της κάπνας, της λάσπης, της
σκουριάς, τις βαριές και άρρωστες ανάσες,
τους νεκρούς συναδέλφους στ’ «ατυχήματα»,
τις πληγές στο σώμα και στη ψυχή, το
άγχος και την ανασφάλεια για το αύριο,
τα χλωμά πρόσωπα, τις ψεύτικες υποσχέσεις,
την αναξιοπρέπεια και την υποταγή. Δεν
μας χρειάζονται όλ’ αυτά, δεν τα θέλουμε
όλ’ αυτά, θέλουμε
όσα μας ανήκουν κι ακόμη περισσότερα.
Ας
κάνουμε το πρώτο βήμα για να τους δείξουμε
από τι είναι η τάξη μας
φτιαγμένη.
Απο: E.E.K
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου