Καταδίκη της ΔΕΗ για τα βιομηχανικά τιμολόγια

Πιλότος η απόφαση της ΡΑΕ για τη Χαλυβουργία Ελλάδος

Δικαιώνει πλήρως τη Χαλυβουργία Ελλάδος και μέσω αυτής την πλειονότητα των μεγάλων βιομηχανιών της χώρας η απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας για τη διένεξή της με τη ΔΕΗ σχετικά με την τιμολόγηση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Σε μια απόφαση που αποτελεί πιλότο για άλλες παρόμοιες καταγγελίες, η ΡΑΕ διαπιστώνει ότι η ΔΕΗ ουδέποτε προέβη σε διαπραγματεύσεις...
 

με τη Χαλυβουργία Ελλάδος για την τιμολόγησή της, παρότι από το 2008 έως σήμερα της επιβάλλει μονομερείς αυξήσεις στο ρεύμα χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα εξατομικευμένα χαρακτηριστικά της βιομηχανίας (διακύμανση φορτίων ανάλογα με τις ώρες, τις ημέρες και τους μήνες του έτους), τακτική που πρέπει να αναθεωρήσει εντός 30 ημερών, διαφορετικά θα της επιβληθούν προσωρινά μέτρα.

Το πρόβλημα που εκτός της Χαλυβουργίας αφορά πολλές άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες, ξεκινά από το 2008 με την απελευθέρωση των βιομηχανικών τιμολογίων. Σύμφωνα με απόφαση του τότε υπ. Ανάπτυξης, ορίστηκε ότι οι νέες τιμές ρεύματος θα προκύπτουν κατόπιν διαπραγμάτευσης της ΔΕΗ με τους πελάτες της, αλλά το τελικό τους ύψος δεν θα μπορεί να υπερβαίνει το 10% επί του τότε τιμολογίου. Ποια ήταν η καταγγελία της Χαλυβουργίας; Οτι η ΔΕΗ προέβη μονομερώς σε αύξηση τιμολογίων στην ανώτατη τιμή (+10%) χωρίς να έχει προηγηθεί διαπραγμάτευση. Το πρόβλημα τόσο για τη Χαλυβουργία όσο και για άλλες βιομηχανίες κατέστη ασφυκτικό την τελευταία διετία όταν τα τιμολόγια της ΔΕΗ μαζί με την επιβολή μπαράζ νέων φόρων στο ηλεκτρικό ρεύμα ανέβασαν κατακόρυφα το κόστος του ενεργειακού τους λογαριασμού και κατ' επέκταση το παραγωγικό τους κόστος αφού στην πλειονότητά τους είναι εξαγωγικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα το κόστος κατανάλωσης του ηλεκτρικού ρεύματος (μαζί με όλες τις χρεώσεις και τα τέλη που το επιβαρύνουν) φτάνει για μεγάλο αριθμό βιομηχανιών που δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο τα 80 ευρώ/ MWh, όταν αντίστοιχες επιχειρήσεις του εξωτερικού πληρώνουν το μισό.

Το πλαφόν +10% Στην απόφασή της η ΡΑΕ σημειώνει ότι το 2008 όταν ο νομοθέτης όριζε ανώτατο πλαφόν το +10%, το έκανε μόνο για την πρώτη φάση έναρξης της απελευθέρωσης στα βιομηχανικά τιμολόγια (30/6/2008), προκειμένου να προστατεύσει τις βιομηχανίες υψηλής τάσης από απότομες αυξήσεις εξαιτίας της δεσπόζουσας θέσης της ΔΕΗ. Μεταγενέστερα, όπως αναφέρει η ΡΑΕ, η πρόθεση του νομοθέτη ήταν να υπάρξει εξατομικευμένη τιμολόγηση που θα αντανακλούσε τα χαρακτηριστικά φορτίου του κάθε πελάτη (π.χ. άλλες ανάγκες έχει μια χαλυβουργία από μια βιομηχανία αλουμινίου κ.ο.κ.). Αυτός είναι και ο λόγος - όπως λέει η ΡΑΕ - για τον οποίο ο νομοθέτης δεν κάνει αναφορά σε κάποιο «όριο», αντίθετα μιλά για τιμολόγια που καθορίζονται χωρίς κατώτερο ή ανώτερο σημείο αναφοράς και μόνο κατόπιν διαπραγματεύσεων. Και το μόνο «κατώτερο όριο» επί του οποίου θα μπορούσε να γίνει η όποια διαπραγμάτευση είναι το «πραγματικό» κόστος της ΔΕΗ (σ.σ. που επιδέχεται βελτιώσεις και μειώσεις, σύμφωνα με την Αρχή) και όχι το λογιστικό της κόστος, που εν πολλοίς οφείλεται στα δομικά προβλήματα, τις σταυροειδείς επιδοτήσεις και τις στρεβλώσεις της αγοράς.

Ουσιαστικά, με αυτή την απόφαση η Αρχή δίνει οριστική λύση σε μία σειρά διενέξεων μεταξύ ΔΕΗ και βιομηχανιών, όπου οι τελευταίες θεωρούν καταχρηστική την αύξηση 10% από την 1η Ιουλίου 2008 της τιμής του ρεύματος. Αντίστοιχη καταγγελία με αυτήν της Χαλυβουργίας για τη ΔΕΗ έχουν υποβάλει η Αλουμίνιον (το θέμα βρίσκεται στη διαιτησία της ΡΑΕ) και η ΛΑΡΚΟ.

Το επιχείρημα Οσο για το επιχείρημα της ΔΕΗ πως η Χαλυβουργία Ελλάδος είχε αποδεχθεί «σιωπηρά» τις αυξήσεις δεδομένου ότι μέχρι τα τέλη του 2009 κατέβαλε κανονικά τις οφειλές της (σ.σ. η αναστολή καταβολής των οφειλών της άρχισε τον Ιανουάριο του 2010), η τελευταία απαντά ότι το έκανε για να αποφύγει τυχόν διακοπή της τροφοδοσίας της. Από την πλευρά της η ΡΑΕ, παρότι διαπιστώνει «ανοχή» εκ μέρους της βιομηχανίας μέχρι τις αρχές του 2010, τη δικαιολογεί δεδομένης - όπως λέει - της δεσπόζουσας θέσης της ΔΕΗ και της μειονεκτικότερης θέσης της βιομηχανίας. Αλλωστε, «θεωρητικά μόνο υπήρχαν εναλλακτικοί τρόποι προμήθειας ρεύματος εκτός ΔΕΗ, π.χ. μέσω εισαγωγής ηλεκτρικής ενέργειας», τρόποι όμως που κατά τη ΡΑΕ, δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την αδιάλειπτη προμήθεια της Χαλυβουργίας με ρεύμα.

Ρεπορτάζ: Γιώργος Φιντικάκης

 Aπο:tanea