Αυτοί που άνοιξαν στη χώρα τις πόρτες για να μπούνε τα αρπαχτικά του ΔΝΤ, δεν αισθάνονται και τόσο καλά τελευταία…
Το μαρτυρά η αιδήμων σιγή τους. Έχουν περάσει λίγες μόλις μέρες από την
ηχηρή παραδοχή των κορυφαίων στελεχών του Ταμείου ότι η δόση της
λιτότητας ήταν λάθος και στα υπόγεια του Μαξίμου, θαρρείς και στέρεψαν
οι επικοινωνιακές επινοήσεις. Πώς να υποβαθμίσεις πολιτικά το ότι ο
πρωθυπουργός και η ξεθωριασμένη του κυβέρνηση επιμένουν να βαδίζουν σε
έναν αδιέξοδο δρόμο ο οποίος εγκαταλείπεται ακόμα και από τους
εμπνευστές του;
Μονάχα ο υπουργός Οικονομικών έχει απομείνει στην έρημη πολιτική αγορά
όπου θροΐζει ο πικρός αέρας της αποτυχίας, να διαλαλεί απόκοσμα και με
όλα τα δημοσιονομικά δεδομένα εις βάρος του, ότι από τον Οκτώβριο θα
έλθει η ανάκαμψη της Οικονομίας.
Εγκλωβισμένο στις ακραία φιλελεύθερες εμμονές του, το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο αποδείχθηκε ότι έχει για κάθε πρόβλημα την ίδια πάνω-
κάτω, λύση.
Ανελέητη λιτότητα και οριζόντιες περιοριστικές πολιτικές που οδηγούν
ραγδαία σε συντριβή εισοδημάτων και ένταση της ύφεσης, την ώρα που
εκδηλώνεται ένα πρωτοφανές ιδεολογικό και πολιτικό μένος εναντίον
οποιουδήποτε δημόσιου αγαθού και υπηρεσίας. Κι όμως. Η απελπισία που
εγκαταστάθηκε στη ζωή μας, δεν είναι αποτέλεσμα μιας βαριάς μοίρας που
πρέπει να πληρώσουμε επειδή το σύστημα μας υποσχέθηκε ότι οι Αλκυονίδες
ημέρες θα κρατούσαν παντοτινά.
Η εμπειρία από τις χώρες που ακολούθησαν ένα διαφορετικό δρόμο, έχει
αποδείξει ότι, παρά την υστερική ηθικολογία, εκείνων που ιδιοτελώς
ισχυρίζονται ότι «μαζί τα φάγαμε», κανένας λαός δεν είναι υποχρεωμένος
να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ξεπληρώνοντας τα χρέη του τραπεζικού
συστήματος.
Και οι εγχώριες πολιτικές μετριότητες, θα είχαν πολλά να διδαχθούν από
τις πρόσφατες δηλώσεις του Ισλανδού Προέδρου, Όλαφουρ Γκρίμσον, ο οποίος
βυθίζοντας σε αμηχανία τις πριμαντόνες της οικονομικής βίας, εξήγησε
ότι η χώρα του βγήκε από τα σκοτάδια της κρίσης, αφήνοντας τις
υπερχρεωμένες τράπεζες να καταρρεύσουν!
«Δεν είναι οι Άγιοι Τόποι της Οικονομίας», δήλωσε αφοπλιστικά και
πρόσθεσε ότι αντίθετα από τις υποδείξεις του ΔΝΤ, η κυβέρνηση στήριξε το
κράτος πρόνοιας και προχώρησε σε γενναίες πολιτικές και κοινωνικές
μεταρρυθμίσεις με την πρόθυμη συμμετοχή των πολιτών, με βάση ένα εθνικό
σχέδιο.
Στους αντίποδες, ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας, Ρόμπερτ Φίτσο,
παραδέχθηκε τελευταία με απογοήτευση, ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη των
προηγούμενων κυβερνήσεων, ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις μεταξύ 1998 και
2006, όταν πουλήθηκε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της χώρας, με
αποτέλεσμα σήμερα να μη διαθέτει στρατηγικά εργαλεία για να ασκήσει
αναπτυξιακή πολιτική.
Ώστε υπάρχει λοιπόν κι άλλος δρόμος… Με τα όσα βασικά μας δίδαξε η
κρίση, γνωρίζουμε σήμερα ότι η μηχανισμός του χρέους είναι το
αποτελεσματικότερο όπλο στον οικονομικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει το
χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο εναντίον των λαών. Κοστίζει φθηνότερα από τη
στρατιωτική επιβολή, αλλά ο στόχος παραμένει ίδιος: ο έλεγχος των
περιουσιακών στοιχείων και των βασικών υποδομών μιας χώρας και ο
καταναγκασμός του λαού της να καταβάλλει φόρο υποτέλειας εφ' όρου ζωής. Η
περιουσία της απαλλοτριώνεται και κατάσχεται.
Και τα έσοδα από αυτήν δεσμεύονται από τους δανειστές µε ανάλογες
συνέπειες: την οικονομική καχεξία και την αέναη ύφεση, µε αποτέλεσμα την
κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου που το σύστημα υποσχόταν πριν από μια
γενιά στο λαό, σε ατμόσφαιρα τεχνητής ευφορίας.
Στην πραγματικότητα, κάτω από τον ευφημισμό ότι πρόκειται για έναν
«μηχανισμό διάσωσης», αποκαλύπτεται ότι δεν είναι παρά η ωμή και μέχρις
εσχάτων, αφαίμαξη του πλούτου μιας χώρας από τους διεθνείς δανειστές
της.
Δεν είναι τυχαίο, ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει τελεσίγραφο μέχρι
τον προσεχή Ιούνιο προκειμένου να δρομολογήσει σειρά εκποιήσεων
σημαντικών περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Από 'κει και πέρα, όπως
έχει υποδείξει βλοσυρά ο γερμανικός Σύνδεσμος Βιομηχάνων, θα κληθούν να
αναλάβουν οι ξένοι ειδικοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου