Θέλεις η ιστορία, θέλεις το «υπουργιλίκι», θέλεις οι παλιές καλές μέρες, οι σχέσεις, οι άνθρωποι, τα ταμεία, όλα αυτά μαζί συνθέτουν τη δύναμη της αδράνειας που κρατάει ανοιχτό ακόμη το ΠΑΣΟΚ. Κανονικά θα έπρεπε σήμερα αντί για Συνέδριο να κάνουν μια σεμνή τελετή και να κρεμάσουν στην Ιπποκράτους μια ταμπελίτσα που θα έλεγε: «Κλείσαμε λόγω κρίσης». Θα ήταν ίσως ο μόνος τρόπος να εισπράξουν μια κάποια συμπάθεια από την κοινωνία.
Η μοίρα, η θεία δίκη, ο νόμος αιτίας–αποτελέσματος, έφεραν τα πράγματα έτσι ώστε το «μαγαζί» που άνοιξε ο μπαμπάς να το κλείσει ο γιός. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο Βενιζέλος είναι απλά ο εκκαθαριστής που μπαίνει στα πτωχευμένα μαγαζιά για να διαχειριστεί τα τυπικά των τελευταίων υποχρεώσεων. Φυσικά ο ίδιος αδυνατεί να πιστέψει κάτι τέτοιο αφού ο ναρκισσισμός της προσωπικότητάς του δεν του επιτρέπει να συμβιβαστεί με το ρόλο του ταπεινού εκκαθαριστή και εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί όλους πιστεύοντας πως θα έρθει και για αυτόν η ώρα να γίνει πρωθυπουργός.
Το ΠΑΣΟΚ ολοκλήρωσε τον κύκλο του τη μέρα που βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο και ανακοίνωσε ουσιαστικά πως πτωχεύσαμε και πως η χώρα έχει απωλέσει την κυριαρχία της και τίθεται υπό κηδεμονία.
Όλα τα υπόλοιπα τώρα που θα γίνουν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας αφορούν αποκλειστικά όσους θα βρίσκονται μέσα σε αυτό και κανέναν έξω στην κοινωνία. Με το ΠΑΣΟΚ δεν συμβαίνει πλέον μόνο αυτό που είχε πει κάποτε η Μελίνα Μερκούρη στον Ανδρέα Παπανδρέου, το γνωστό «δεν αρέσουμε πια Πρόεδρε». Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Κι αν υπήρχε μια χαρισματική γυναίκα με την ευθύτητα και την αυτοπεποίθηση της Μελίνας θα είχε πάει ήδη στον Βενιζέλο και θα του είχε ψιθυρίσει την αλήθεια: «Μας σιχαίνονται Πρόεδρε».
Το ΠΑΣΟΚ ξέρει πως δεν εκφράζει πλέον τίποτα και κανέναν. Το παραδοσιακό του ακροατήριο έχει πάει όλο στο ΣΥΡΙΖΑ ενώ το πιο «εκσυγχρονισμένο» κομμάτι του έχει πάει είτε στον Σαμαρά, είτε σε διάφορες ομάδες κι ομαδούλες που περιμένουν να δουν αν μπορεί να φτιαχτεί μια ελληνική «Ελιά», από την οποία και προσδοκούν να βγάλουν «λάδι» με τους τρόπους που μόνο το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ ξέρει. Τι έχει μείνει λοιπόν; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Μόνο κάποια αξιόλογα πρόσωπα, μετρημένα κι αυτά στα δάκτυλα του ενός χεριού, τα οποία όσο κάθονται κοντά στον Βενιζέλο «καίγονται» κι αυτά.
Το να κατεβάσουν ρολά θα ήταν η μόνη είδηση που θα μπορούσε να βγει από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι άλλο κι αν επιμείνουν απλά θα έχουν δώσει ένα ακόμη λόγο αποστροφής από την κοινωνία.
ΥΓ1: Για να καταλάβετε πόσο εκτός πραγματικότητας είναι ο Βενιζέλος πήγε και μίλησε στο Συνέδριο της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ (άλλο ανέκδοτο αυτό….). Και είπε τα εξής: «Αφήστε τον εαυτό σας να σκεφτεί, αφήστε τον εαυτό σας να στοχαστεί, να νιώσει, να δράσει μέσα στην κοινωνία. Απολαύστε αυτή τη δύναμη της νιότης σας. Μην την υποτάσσετε στις σκοπιμότητες κανενός είδους. Γιατί μόνο έτσι η ελληνική κοινωνία του 21ου αιώνα θα γίνει μια κοινωνία κανονική, μια κοινωνία που ξεπερνά αγκυλώσεις που την καθηλώνουν σε κάθε είδους συμπεριφορά, τελικά πολιτικής και παραγωγικής συμπεριφοράς.». Αυτό που δεν τους είπε ο Βενιζέλος είναι σε ποια χώρα να πάνε να…αφεθούν. Διότι σε μια χώρα που η ανεργία των νέων είναι στο 60% είναι κάπως δύσκολο να απολαύσεις τη δύναμη της νιότης…
ΥΓ2: Το δυστύχημα είναι ότι οι νεολαίοι τον χειροκρότησαν. Κανονικά έπρεπε να του πουν: «Δεν υπάρχεις Πρόεδρε!». Και να το εννοούν.
Aπο: rizopoulospost.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου