Οι φόβοι των συνδικαλιστών δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν.

Ευτυχώς όμως ελαφρά τα τραύματα και γύρισαν σπίτι τους οι τραυματίες στο καμίνι της ΛΑΡΚΟ.

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από τους φόβους που εξέφραζαν οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ ιδιαίτερα για το επίπεδο συντήρησης του εργοστασίου και πολύ δε περισσότερο από την ανασφάλεια που επικρατεί και την αμφιβολία και την ένταση και χθες τα καμίνια του εργοστασίου θύμισαν την παρουσία τους τραυματίζοντας 4 ανθρώπους.

 

Πρόκειται για έκρηξη στο καμίνι Νο3 όπου τραυματίστηκε ένας εργάτης και τρεις μηχανικοί προϊστάμενοι που βρίσκονταν εκεί την ώρα που εξελισσόταν η παραγωγική διαδικασία. Ήταν εκείνο το καμίνι που δύο μήνες πριν είχε επισκεφθεί ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο εργοστάσιο και είχε συνομιλίες με τους εργαζόμενους που εκείνη την ώρα βρίσκονταν εκεί.

Χθες το πρωί σήμανε συναγερμός μετά την έκρηξη. 
Η ανησυχία έφτασε στο έπακρο μέχρι να καταλάβουν οι εργαζόμενοι που βρίσκονταν εκεί τι είχε συμβεί. Με πολύ γρήγορους ρυθμούς απομάκρυναν τους τραυματίες αρχικά

στο ιατρείο της ΛΑΡΚΟ και στη συνέχεια στο ΚΑΤ στην Αθήνα. Ένιωσαν ανακούφιση όταν κατάλαβαν ότι ο τραυματισμός τους δεν έχει προκαλέσει τα χειρότερα και έτσι αργά χθες το μεσημέρι μετά τις απαραίτητες εξετάσεις στο ΚΑΤ απεχώρησαν και πάλι οι τραυματίες για τα σπίτια 
τους.

Ανάσα ανακούφισης και για τους εργαζόμενους αλλά και συνολικότερα για την περιοχή. Με παρόμοιες συνθήκες και στο παρελθόν είχαν θρηνήσει συναδέλφους τους καθώς επίσης ολόκληρα χωριά είχαν βυθιστεί στο πένθος.

Για μια ακόμη φορά η χθεσινή έκρηξη επιβεβαίωσε την επικινδυνότητα της λειτουργίας του εργοστασίου και τα επιμέρους αιτήματα τα οποία συνεχώς αναδεικνύουν οι εργαζόμενοι σε σχέση με τη βελτίωση συνθηκών αλλά και τον εκσυγχρονισμό του εργοστασίου.

Εκείνο που φοβούνται οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους είναι ότι η πτώση των τιμών του νικελίου στα 14.000 $ ο τόνος και καθώς συσσωρεύονται οικονομικές δυσκολίες στην επιχείρηση όλο αυτό το σκηνικό αναμένεται να έχει επιπτώσεις πάνω στη συντήρηση των γραμμών παραγωγής του εργοστασίου.

Μάλιστα, υπενθυμίζουν ότι και στο παρελθόν υπήρχαν τέτοιου είδους ζητήματα με εκρήξεις σε καμίνια όταν οι διεθνείς τιμές του νικελίου ήταν στα χαμηλότερα επίπεδα. Μάλιστα θεωρούν πως την περίοδο που διανύουμε βρισκόμαστε ακριβώς στην αρχή της κρίσης με συνέπεια να κυριαρχεί ο φόβος για το επόμενο διάστημα σε σχέση με το επίπεδο της συντήρησης.

Υπενθυμίζουν ότι και στο παρελθόν σε τέτοιες περιόδους όπου ουσιαστικά το εργοστάσιο δούλευε με ζημιά είχαν σημειωθεί τα περισσότερα δυστυχήματα γεγονός το οποίο τους κάνει να προβληματίζονται ιδιαίτερα σ’ αυτή τη φάση.

Να θυμίσουμε ότι λίγες ώρες πριν σε σύσκεψη που είχε οργανωθεί στην Αταλάντη τέθηκε το θέμα της βιωσιμότητας του εργοστασίου καθώς δεν μπορεί να εισπράξει την επιστροφή του Φ.Π.Α όπως επίσης δεν έχει διευθετηθεί ακόμη και η τιμή του ρεύματος από τη Δ.Ε.Η..

Προσδιορίστηκε με σαφήνεια στο ψήφισμά τους ότι στην περίπτωση που δεν διευθετηθούν άμεσα τα δύο συγκεκριμένα θέματα το εργοστάσιο θα καταρρεύσει συνολικά και μάλιστα θεωρούν ότι και αυτού του είδους τα θέματα είναι άμεσα και επείγοντα.

Όπως τουλάχιστον σημειώνουν ακόμη και οι τεχνοκράτες του εργοστασίου κάθε φορά που πέφτει η τιμή του νικελίου θα πρέπει το εργοστάσιο να έχει τους οικονομικούς πόρους για να συνεχίσει παραγωγή χωρίς να ξεπουλά το παραγόμενο προϊόν αλλά να παραμένει αυτό έτσι ώστε να πωλείται στις περιόδους που η αγορά θα είναι καλύτερη, οι τιμές θα είναι πάνω από 18.000$ ο τόνος και οπωσδήποτε να έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταποκρίνεται.

Αν βέβαια λειτουργεί διαφορετικά, δηλαδή το εργοστάσιο είναι αναγκασμένο να πουλά το παραγόμενο προϊόν ακόμη και σε περιόδους που η τιμή είναι χαμηλή, όπως την περίοδο που διανύουμε, τότε δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος και συνεχώς διευρύνονται τα ελλείμματα του εργοστασίου. Σε κάθε περίπτωση στη φάση που διανύουμε αναζητούν τρόπους για να εξασφαλίσουν χρήματα έτσι ώστε η λειτουργία του εργοστασίου να παραμείνει σε κορυφαίο επίπεδο χωρίς να πέσει η παραγωγή και συγχρόνως να έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που ζητούν και τα 70 εκατομμύρια ευρώ την επιστροφή του ΦΠΑ ωστόσο όμως μέχρι στιγμής από τα αρμόδια υπουργεία δεν έχουν υπάρξει απαντήσεις.

Όπως διαπιστώνουν έμπειρα στελέχη που έχουν ζήσει αρκετές φορές αυτό τον κύκλο των διεθνών τιμών στο νικέλιο «αυτό μπορεί να κρατήσει ένα, δύο και τρεις μήνες, μπορεί να κρατήσει και πάνω από εξάμηνο».

Θα πρέπει να υπάρχουν οι αντοχές και κυρίως οι οικονομικές δυνατότητες για να συνεχιστεί η παραγωγή γιατί διαφορετικά η ΛΑΡΚΟ θα καταρρεύσει.

Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται από τα διεθνή κέντρα που παρακολουθούν την πορεία του νικελίου οι διεθνείς παίχτες αυτή την περίοδο ουσιαστικά δημιουργούν stock το οποίο μάλιστα διευρύνεται συνεχώς όπως τουλάχιστον προκύπτει από τους σχετικούς πίνακες. Σταματούν τις πωλήσεις, δηλαδή συσσωρεύουν την παραγόμενη ποσότητα, αναμένοντας αύξηση των τιμών. Το ίδιο σκηνικό εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε και μέσα στην τελευταία πενταετία όπου είχαμε και πάλι άλλη μια πτώση λίγο παραπάνω από τις 10.000$ ο τόνος ενώ λίγο αργότερα, μέσα σ’ ένα χρόνο δηλαδή, αυξήθηκε και 28.000 $ o τόνος στη διεθνή αγορά.

Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους θεωρούν ότι υπάρχουν εγκληματικές ευθύνες στο παρελθόν καθώς καταναλώθηκαν πολύτιμα αποθέματα σε μια περίοδο που στη διεθνή αγορά η τιμή του νικελίου ήταν ιδιαίτερα αυξημένη.

Εκείνο που φοβίζει και τους ίδιους τους εργαζομένους αλλά και τα στελέχη της επιχείρησης μέσα από την έλλειψη

ρευστότητας ουσιαστικά περιορίζονται οι δυνατότητες παρεμβάσεων στην ίδια την παραγωγική διαδικασία και μαθηματικά οδηγείται η ΛΑΡΚΟ σε μια κατάσταση να «τρώει τις σάρκες της».

Αν τώρα όπως τουλάχιστον οι ίδιοι υπολογίζουν προστεθεί σε όλο αυτό το κόστος και το κόστος των παρεμβάσεων για τη συντήρηση της παραγωγικής δυνατότητας του εργοστασίου και της αποφυγής των ατυχημάτων, αν τώρα προστεθούν σε όλα αυτά και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις που είναι άμεσες και απαραίτητες να γίνουν τότε γίνεται κατανοητό γιατί τα συνδικαλιστικά στελέχη ζητούν άμεσες λύσεις ιδιαίτερα σε ότι αφορά την παραγωγική διαδικασία.

«Εδώ και έξι μήνες είχαμε ένα φόβο ότι όλη αυτή η κατάσταση θα είχε παρατράγουδα. Κάθε εικοσιτετράωρο κάνουμε το σταυρό μας γιατί δεν είχαμε κάποιο μήνυμα.Το χθεσινό ατύχημα ως το πρώτο μήνυμα το εκλαμβάνουμε και αν δεν κάνουμε κάτι τότε είναι βέβαιο ότι θα έρθουν και τα χειρότερα...» έλεγε χαρακτηριστικά στέλεχος της επιχείρησης τη χθεσινή μέρα λίγη ώρα μετά το ατύχημα και τον τραυματισμό των τεσσάρων ανθρώπων στο καζάνι Νο3.

Όλοι τους όμως εργαζόμενοι και στελέχη έχουν την κρυφή ελπίδα ότι όλο αυτό το σκηνικό θα σπάσει την ιστορική αλυσίδα σ’ αυτή τη φάση.

Αναδημοσίευση από την Εφημ. ΗΜΕΡΑ 2/7/2013