Λάρκο: Το τρίπτυχο της … κακοδαιμονίας που "φρενάρει" την εξυγίανση

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Ενώ η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για το μέλλον της ΛΑΡΚΟ συνεχίζεται, το κυρίαρχο ερώτημα που μπαίνει στις συζητήσεις της κυβέρνησης, της τρόικας αλλά και των πιθανών ενδιαφερόμενων επενδυτών είναι εάν μπορεί η βιομηχανία νικελίου να είναι βιώσιμη και κατά συνέπεια εάν υπάρχει προοπτική για μια σοβαρή αποκρατικοποίηση που θα οδηγήσει σε μια μακροπρόθεσμη επένδυση.

Διότι μπορεί η είσοδος ενός ιδιώτη επενδυτή στην πάλαι ποτέ κραταιά βιομηχανία, να δίνει λύση στο πρόβλημα της κακοδιοίκησης, της διαφθοράς, των κομματικών προσλήψεων και των αδικαιολόγητα υψηλών αμοιβών, ωστόσο αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να μπει σε τροχιά βιωσιμότητας η ΛΑΡΚΟ.

Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η βιομηχανία είναι κατά βάση δύο: η φορολογική αντιμετώπισή της από το ελληνικό κράτος και το ενεργειακό κόστος.  

 

 

 

Συγκεκριμένα όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, το ελληνικό κράτος σε σχέση με τη ΛΑΡΚΟ
•         Δεν αναγνώρισε τις ζημίες αντιστάθμισης της περιόδου 2006-2009.
•         Χρωστάει επιστροφές ΦΠΑ ύψους €68εκ.
•         Επιβάλει «χαράτσι» στην εταιρία χρεώνοντας Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο ρεύμα, κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία άλλη εταιρία Νικελίου παγκοσμίως.

Σε σχέση με το ενεργειακό κόστος που πληρώνει η ΛΑΡΚΟ αυτό είναι υπέρογκα υψηλό ιδιαίτερα εάν ληφθεί υπόψη το κόστος προμήθειας των ανταγωνιστών με αποτέλεσμα η βιομηχανία να καθίσταται μη ανταγωνιστική, ακόμη περισσότερο σήμερα που οι τιμές νικελίου είναι σε χαμηλά επίπεδα.

•         Ο Μ.Ο. αγοράς ηλεκτρικού ρεύματος από τις βιομηχανίες Νικελίου παγκοσμίως δεν υπερβαίνει τα €25/MWh συνολικά.

•         Στην Ελλάδα, η ΔΕΗ χρεώνει €65 και επ’ αυτού πέφτει και «καπέλο» άλλα €6,5/MWh (για χρεώσεις ΕΦΚ, ΥΚΩ, ΔΕΤΕ (!), κτλ.).

•         Η διαφορά για τη ΛΑΡΚΟ είναι περίπου €45/MWh, δηλαδή ετησίως 45-50 εκατ. ευρώ (!!), σε σύγκριση με το αντίστοιχο κόστος των ανταγωνιστών της.

Η προβληματική φορολογική αντιμετώπιση και το υψηλό ενεργειακό κόστος, σε συνδυασμό με το διογκωμένο εργατικό κόστος και τα περιβαλλοντικά προβλήματα προϋπήρχαν της κρίσης και είχαν οδηγήσει σε αδιέξοδο τις όποιες προσπάθειες έγιναν στο παρελθόν για αποκρατικοποίηση της ΛΑΡΚΟ. 

Με απλά λόγια, εάν η Κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα για τη ΛΑΡΚΟ, δεν προσπαθήσει να δώσει λύσεις για τα τρία αυτά μεγάλα ζητήματα (κακοδιοίκηση, φορολογία, ενεργειακό κόστος), δεν πρόκειται να βρεθεί κοινός τόπος, ούτε με την Τρόικα, αλλά κυρίως, ούτε με κανένα σοβαρό και μακροπρόθεσμο επενδυτή. Και όπως εκτιμάται από πηγές που γνωρίζουν σε βάθος το «πρόβλημα ΛΑΡΚΟ», στην πραγματικότητα η Τρόικα «χρησιμοποιεί» το θέμα της κρατικής ενίσχυσης, για να «φρενάρει» μία κατάσταση που την αντιμετωπίζει σαν μια «μαύρη τρύπα». 

 

Αν η Κυβέρνηση έδινε ένα βιώσιμο σχέδιο ιδιωτικοποίησης και ανάπτυξης, αναφέρουν οι ίδιες πηγές, είναι παραπάνω από σίγουρο ότι η Τρόικα θα συναινέσει αλλά και θα συνδράμει...

 

www.capital.gr