Μέσα στις επόμενες ημέρες κρίνεται η τύχη της ΛΑΡΚΟ, της μεταλλευτικής βιομηχανίας που επί μισό αιώνα τροφοδοτεί με σιδηρονικέλιο τους μεγάλους παραγωγούς ανοξείδωτου χάλυβα της παγκόσμιας αγοράς. Με την τρέχουσα εταιρική της μορφή (ΓΜΜ Α.Ε. ΛΑΡΚΟ) ιδρύθηκε το 1989, μετά την εκκαθάριση της εταιρείας που ίδρυσε το 1963 ο Πρόδρομος Αθανασιάδης Μποδοσάκης επενδύοντας στην εκμετάλλευση των νικελιούχων μεταλλευμάτων της χώρας, της αποκαλούμενης σήμερα «Παλαιά ΛΑΡΚΟ».
Το διάστημα που ακολούθησε από το 1989 μέχρι σήμερα...
η εταιρεία, που συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλύτερων παραγωγών κράματος σιδηρονικελίου στον κόσμο και είναι η μοναδική παραγωγός εντός της Ε.Ε., δεν κατάφερε να εξυγιανθεί. Οι κατά καιρούς διοικήσεις δεν αξιοποίησαν τις θετικές συγκυρίες των διακυμάνσεων των τιμών των μετάλλων στη διεθνή αγορά, που συνοδεύονταν με κερδοφόρες χρήσεις. Τα άλυτα περιβαλλοντικά θέματα και το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, που αντιπροσωπεύει το 35% του συνολικού κόστους της επιχείρησης, οδήγησαν σε ναυάγιο τις δύο προηγούμενες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της εταιρείας.
Η τρίτη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, που γίνεται υπό την πίεση του Μνημονίου, εξακολουθεί να βρίσκει τη ΛΑΡΚΟ με άλυτα τα κρίσιμα αυτά ζητήματα. Οι ζημίες της επιχείρησης στο τέλος του 2012 ανήλθαν σε 34,1 εκατ. ευρώ, ενώ αντίστοιχη είναι η πρόβλεψη και για το 2013. Η καθαρή της θέση διαμορφώνεται στο «μείον» 48 εκατ. ευρώ. Στα 135 εκατ. ευρώ ανέρχεται το ποσό που η Ε.Ε. διερευνά ως κρατικές ενισχύσεις, ενώ στα 176 εκατ. ευρώ ανέρχονται οι ανεξόφλητες οφειλές της επιχείρησης προς τη ΔΕΗ. Οι συνολικές υποχρεώσεις της ΛΑΡΚΟ προς τρίτους ήταν στις 31/7/2013 στα 316,6 εκατ. ευρώ. Ακόμη όμως και με αυτά τα προβλήματα, μεγάλοι διεθνείς επενδυτές αλλά και ντόπιοι επιχειρηματίες παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις γύρω από την αποκρατικοποίηση της εταιρείας. Σε αυτή τη φάση ενδιαφέρον έχει εκφραστεί μέσω του ΤΑΙΠΕΔ από την πολυεθνική Cunico Resources με έδρα το Αμστερνταμ. Η εταιρεία διαθέτει εργοστάσιο μεταλλουργίας στα Σκόπια και σήμερα προμηθεύεται μετάλλευμα από την Ινδονησία μέσω του λιμένα Θεσσαλονίκης, σε υψηλές τιμές λόγω της απόστασης. Το ενδιαφέρον της συνδέεται πρωτίστως με το μεταλλείο της ΛΑΡΚΟ στην Καστοριά.
Από ελληνικής πλευράς, τις εξελίξεις παρακολουθούν στενά τόσο ο Ομιλος Μυτιληναίου όσο και οι Ομιλοι Στασινόπουλου, Μάνεση και Μπόμπολα. Αρμόδιες πηγές εκτιμούν ότι μπορεί να προκύψει ένα κοινό επιχειρηματικό σχήμα από ενδιαφερόμενους ελληνικούς ομίλους. Το κατά πόσον θα βρεθεί επενδυτής θα κριθεί πρωτίστως από τις αποφάσεις της τρόικας, η οποία δεν έχει δώσει ακόμη το «πράσινο φως» για την πώληση της εταιρείας μέσω δύο παράλληλων διαγωνισμών που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση, ενώ προηγουμένως έχει απορρίψει την πρόταση για ενιαία πώληση.
Η ελληνική πλευρά προτείνει τη δημιουργία μιας νέας εταιρείας, στην οποία θα περιέλθουν το εργοστάσιο μεταλλουργίας στη Λάρυμνα και τα μεταλλεία του Αη-Γιάννη, η οποία θα διατεθεί προς πώληση (μακροχρόνια μίσθωση) από το ΤΑΙΠΕΔ. Παράλληλα, η υφιστάμενη ΛΑΡΚΟ μέσω διαγωνισμού θα διαθέσει προς πώληση τα μεταλλεία σε Εύβοια, Καστοριά και Σέρβια. Μέσω αυτών των διαγωνισμών η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να διασφαλίσει την απόκτηση των τριών μεταλλείων από τον πλειοδότη της νέας ΛΑΡΚΟ. Αυτό, γιατί η μεταλλουργία της Λάρυμνας και τα τρία μεταλλεία αποτελούν μια ενιαία μεταλλευτική δραστηριότητα και η βιωσιμότητα της νέας εταιρείας δεν μπορεί να διασφαλισθεί χωρίς τις συγκεκριμένες πρώτες ύλες.
Aπο: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου