ΛΑΡΚΟ: Τρέμουν μην σβήσει το καμίνι

Απο την ΣΕΝΤΡΑ 9/9/2013
Σήμερα το πρωί αναμένεται να βάλει η κυβέρνηση τις τελευταίες πινελιές στην απάντησή της για το θέμα της ΛΑΡΚΟ. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει στραμμένο το βλέμμα της προς την κατεύθυνση να μην σταματήσει τη λειτουργία του το εργοστάσιο και να μετριάσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων προβάλλοντας διάφορες εναλλακτικές λύσεις.

Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι το πρόβλημα, έτσι όπως αναδεικνύεται, είναι περισσότερο πολιτικό και έτσι θέλουν να το αντιμετωπίσουν ενώ από την άλλη πλευρά προσπαθούν να απαντήσουν σε ένα προς ένα τα στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται στην απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού της Ε.Ε. η οποία έχει επιβάλλει το πρόστιμο των 130 εκατομμυρίων ευρώ το οποίο συνδέει μάλιστα και με την τύχη της εταιρείας.

Οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου στο παρελθόν και ιδιαίτερα η τελευταία που έγινε όπου η Εθνική κάλυψε το ποσοστό της και η ΔΕΗ δεν συμμετείχε ενώ παράλληλα δεν υπήρξε ιδιωτικό ενδιαφέρον για την κάλυψη του μετοχικού κεφαλαίου είναι ένα από τα στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται μέσα στην απόφαση. Ένα δεύτερο στοιχείο στο οποίο στέκεται ιδιαίτερα το Μέγαρο Μαξίμου και προσπαθεί να απαντήσει είναι εκείνο που έχει σχέση με τον φορολογικό έλεγχο της ΛΑΡΚΟ, μια υπόθεση που βρίσκεται στα διοικητικά δικαστήρια και όλοι εκτιμούν ότι θα έχει αίσιο τέλος για την ίδια την επιχείρηση. Μάλιστα προσπαθούν να απαντήσουν και στην ενόχληση την οποία δείχνει μέσα στο κείμενο της απόφασης η συγκεκριμένη Επιτροπή της Ε.Ε. κυρίως για το γεγονός ότι το δικαστήριο αποφάσισε παρά τις προβλέψεις της νομοθεσίας, ότι δηλαδή η ΛΑΡΚΟ θα πρέπει να καταβάλει το 25% του

προστίμου των 200 περίπου εκατομμυρίων ευρώ που ήταν τα πρόστιμα για φορολογικές υποθέσεις για να κάνει έφεση ενώ το δικαστήριο αποφάσισε την κατάθεση εγγυητικής επιστολής 1,5 εκατομμυρίου ευρώ.

Ανάμεσα στην τεκμηρίωση την οποία προσπαθεί να δομήσει το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Οικονομικών είναι ότι πρόκειται για υποθέσεις οι οποίες ξεκαθαρίζονται στη δικαιοσύνη και ότι δεν υφίσταται θέμα αφού όλα έχουν

εξελιχθεί σύμφωνα με το νόμο. Να θυμίσουμε ότι αυτές οι φορολογικές υποθέσεις έχουν σχέση με το παλιότερο πανηγύρι στην ΛΑΡΚΟ για το οποίο μάλιστα έχουν προσφύγει τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα οι εργαζόμενοι.

Ένα τρίτο στοιχείο το οποίο προσπαθούν να αποδομίσουν είναι οι εγγυήσεις που παρείχε το Ελληνικό δημόσιο για τη δανειοδότηση της εταιρείας από την ΑΤΕ τουλάχιστον σε τέσσερις περιπτώσεις με κορυφαίες τις δύο τελευταίες.

Ετσι λοιπόν προσπαθούν να μετριάσουν τις εντυπώσεις που έχει δημιουργήσει η Κομισιόν με την επιβολή των 130 εκατομμυρίων ευρώ ως πρόστιμα τα οποία μάλιστα συνδέει και με παράνομες κρατικές ενισχύσεις, όπως τουλάχιστον χαρακτηρίζει όλα τα παραπάνω σε πολύ γενικές γραμμές.

Οι φόβοι

Εκείνο που φοβάται η κυβέρνηση είναι ότι μια μετωπική σύγκρουση με τους εργαζόμενους σ’ αυτή τη φάση δεν θα ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να επιδιώκει.

Βασικό στοιχείο το οποίο τρέμουν κυριολεκτικά στην κυβέρνηση είναι το ενδεχόμενο να σβήσει η υψικάμινος η οποία έχει να σβήσει από τη μεγάλη απεργία του Μποδοσάκη το 1977 και στη συνέχεια στα μέσα της δεκαετίας του 1980 έσβησε και πάλι μετά την πολύμηνη επί σχεση εργασίας που είχαν κηρύξει οι εργαζόμενοι. Αυτό δίνει όμως και ένα όπλο στα χέρια των εργαζομένων, αφού και οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι αν κλείσει η υψικάμινος εκτός από το γεγονός ότι το εργοστάσιο βγαίνει εκτός παραγωγικής διαδικασίας και μηδενίζεται η αξία του, η όποια δηλαδή αξία συγκρατήσει, ένα δεύτερο στοιχείο είναι ότι για να μπει πάλι σε παραγωγή θα περάσουν από έξι ως οκτώ μήνες αφού πρέπει να χτίσουν και πάλι την υψικάμινο ενώ παράλληλα απαιτούνται πολύ σοβαρές επενδύσεις για να τεθεί και πάλι σε λειτουργία το εργοστάσιο το οποίο θα χρειαστεί τεράστιο χρόνο να φτάσει στην παραγωγή που έχει σ’ αυτή τη φάση.

Γνωρίζουν οι εργαζόμενοι αλλά και έχει κατανοήσει πολύ καλά η κυβέρνηση ότι μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εκτός από το γεγονός ότι απαξιώνεται συνολικά η περιουσία χάνονται και οι αγορές και θα χρειαστεί χρόνος για να μπορέσει η οποιαδήποτε εταιρεία στη συνέχεια να τις διεκδικήσει και πάλι.

Έτσι εκείνο που δείχνει να ενδιαφέρει τα μέγιστα την κυβέρνηση είναι να μην κλείσει το εργοστάσιο στη Λάρυμνα. Αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει προς την πλευρά της Ε.Ε. αλλά ακριβώς είναι το ίδιο στοιχείο που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι πιέζοντας προφανώς τις κατευθύνσεις.

Το κόστος

Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο διάστημα αυξάνονται οι συζητήσεις σε σχέση με την ψαλίδα ανάμεσα στο κόστος παραγωγής και στην τιμή του προιόντος.

Όπως είναι γνωστό τώρα το κόστος παραγωγής βρίσκεται περίπου στις 18.000 € για κάθε παραγόμενο τόνο ενώ η τιμή του σ’ αυτή τη φάση στη διεθνή αγορά βρίσκεται στις 14.000€. Προβάλλουν βέβαια συνεχώς και αδιάλειπτα την ανοιχτή ψαλίδα με βάση τις τιμές που έχουν διαμορφωθεί σ’ αυτή τη φάση και προσπαθούν να συμπιέσουν σε κάθε περίπτωση το μισθολογικό κόστος. Όμως για αρκετά μεγάλες περιόδους, όπως ιστορικά τουλάχιστον αποδεικνύεται, η τιμή του προιόντος έχει φτάσει και μέχρι 25.000 σε ευρώ ο τόνος. Ιστορικά τουλάχιστον αποδεικνύεται ότι σε τέτοιες περιόδους δεν μπαίνουν ζητήματα που έχουν σχέση με πιθανές ιδιωτικοποιήσεις και αλλαγές στο ιδιοκτησιακό μοντέλο. Αντίθετα σε τέτοιες περιόδους ιστορικά τουλάχιστον έχουμε θέματα κακοδιαχείρισης όπου ουσιαστικά τινάζονται στον αέρα τα όποια οικονομικά αποθέματα θα μπορούσε να έχει η επιχείρηση. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτός ο διάλογος έχει γίνει για πολλά χρόνια τώρα και οι ευθύνες είναι αυτονόητο ότι στο μεγαλύτερο μέγεθός τους έχουν σχέση με τις διοικήσεις που διόρισε η κυβέρνηση.

Απευθύνονται ωστόσο κατηγορίες και στους εργαζόμενους ότι και οι ίδιοι είχαν συμπράξει σε ένα τέτοιο μοντέλο και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις μιλούν για ανταλλαγές, δηλαδή με

αναβαθμίσεις και προαγωγές προσωπικού και μισθολογικές βελτιώσεις.

Μάλιστα οι κατηγορίες που απευθύνονται, απευθύνονται ακόμη και για το τελευταίο διάστημα, δηλαδή μέσα στο 2012 και τις αρχές του 2013.

Εκείνο το οποίο αποτυπώνουν τα σχέδια της κυβέρνησης σ’ αυτή τη φάση είναι ότι θέλει να συμπιέσει το μισθολογικό κόστος αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλει να αγγίξει τις εργασιακές σχέσεις στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ καθώς εκεί είναι ο πυρήνας, είναι η καρδιά της επιχείρησης.

Έτσι προσπαθεί να πείσει και την τρόικα αλλά και την Ε.Ε. ότι οι κινήσεις της θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα μέσα σε μια 5ετία πράγμα το οποίο φαίνεται και μέσα στα σχέδια τα οποία και προχώρησαν και τα οποία αποδίδονται στη

διοίκηση της ΛΑΡΚΟ.

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση σχεδιάζει τα επόμενα βήματα που κανείς δεν γνωρίζει αν τελικά θα ευδοκιμήσουν οι εργαζόμενοι εντείνουν τις αντιδράσεις τους σε όλα τα επίπεδα. Έτσι ο χορός των απεργιακών κινητοποιήσεων έχει ξεκινήσει και αύριο στο πλαίσιο της απεργιακής τους κινητοποίησης ετοιμάζουν κάθοδο στην Αθήνα. Οι ίδιοι θεωρούν πως το θέμα της ΛΑΡΚΟ είναι συνυφασμένο με τον εθνικό ορυκτό πλούτο και το χαρακτηρίζουν ως ένα πολιτικό ζήτημα, ζητώντας αμετακίνητη στάση από την πλευρά της κυβέρνησης.

Τα σενάρια και οι ιδιοκτήτες

Παρά το γεγονός ότι το σκηνικό έχει δημιουργήσει ιδιαίτερη ένταση από πάρα πολλές πλευρές προβάλλεται μόνο το μισθολογικό κόστος και ειδικότερα το κόστος παραγωγής χωρίς βεβαίως να κάνουν οιαδήποτε αναφορά στα θέματα

που έχουν σχέση με το κόστος της ενέργειας.

Οι τελευταίες ευνοικές αποφάσεις της ΡΑΕ για το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας δεν αναφέρονται σε κανένα σημείο ενώ αντίθετα όλοι επιμένουν για υψηλό κόστος παραγωγής.

Όλο αυτό το σκηνικό ανοίγει μια συζήτηση σε σχέση με τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες της επιχείρησης. Αν εξαιρέσουμε τα 130 εκατομμύρια ευρώ που ζητά ως πρόστιμο η Ε.Ε. για παραβίαση του ανταγωνισμού και για παράνομες εθνικές ενισχύσεις, το ίδιο το κράτος οφείλει επιστροφές Φ.Π.Α στην εταιρεία περίπου 68 εκατομμύρια ευρώ και ουσιαστικά είναι

τα μόνα χρήματα τα οποία προσδοκά να πάρει η εταιρεία για να μπορέσει να συνεχίσει την παραγωγική διαδικασία.

Έχει ενοχλήσει ιδιαίτερα και στο κέντρο το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έχει προσαρμοσθεί σε μια μείωση μισθολογικού κόστους και βεβαίως έχει ενοχλήσει ιδιαίτερα - κάτι που συνεχώς αναφέρεται σε διάφορα κείμενα- το γεγονός ότι υπάρχουν προαγωγές και προσλήψεις στελεχιακού δυναμικού αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ιδιαίτερα μεγάλες αμοιβές.

Στο νέο πακέτο των προτάσεών της η κυβέρνηση δείχνει μέχρι κάποιο σημείο να πειθαρχεί προς την κατεύθυνση μείωσης του κόστους αφού σύμφωνα με πληροφορίες ακόμη και οι ενδιαφερόμενοι νέοι ιδιοκτήτες έχουν σημειώσει τη συγκεκριμένη εξέλιξη ως απαραίτητη.

Ένα δεύτερο στοιχείο όμως το οποίο δείχνουν ορισμένοι να το ξεχνούν την τελευταία περίοδο είναι ότι η συγκεκριμένη βιομηχανία εκτός όλων των άλλων χρειάζεται άμεσα επενδύσεις στα περιβαλλοντικά θέματα, οι οποίες είναι επείγουσες και τουλάχιστον σε ότι αφορά το κόστος ξεπερνούν το άμεσο πακέτο τα 120 εκατομμύρια ευρώ από τα οποία περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ έχουν σχέση με

την εξασφάλιση της εναπόθεσης της σκουριάς σε χερσαία έκταση.

Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος στην Λάρυμνα, η εναπόθεση της σκουριάς στον Ευβοικό και τα εγκαταλειμμένα μεταλλεία στην Εύβοια είναι ένα ιδιαίτερα κρίσιμο θέμα το οποίο συνεχώς αναδεικνύεται γιατί στην τελευταία περίπτωση μιλάμε και για μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα.

Να θυμίσουμε ότι από το 2011 ξεκίνησε μια διαδικασία αποκατάστασης ορισμένων παλιών ορυχείων τα οποία είχαν γίνει εστίες μόλυνσης ευρύτερα του περιβάλλοντος αλλά και του υπεδάφους.

Η συγκεκριμένη απομάκρυνση και η εξυγίανση των περιοχών δεν έγιναν με χρήματα της ΛΑΡΚΟ αλλά με χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου.

Ετσι οι επενδύσεις γύρω από τα περιβαλλοντικά είναι ένα θέμα το οποίο παραμένει ανοιχτό αφού η ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά καθώς οι άδειες είναι ιδιαίτερα περιορισμένες. Ωστόσο όλα τα σενάρια τα οποία επεξεργάζονται έχουν σαν βάση την πλήρη λειτουργία του εργοστασίου στην Λάρυμνα και κάποι ων περιφερειακών ορυχείων.

Οι μνηστήρες

Παρά την κρίση και παρά τις αντιφατικές αποφάσεις οι μνηστήρες πάνε και έρχονται φλερτάροντας την πολύπαθη ΛΑΡΚΟ. Ο λόγος για έναν από τους πλουσιότερους Ισραηλινούς επιχειρηματίες και τρεις οικονομικά πανίσχυρους από το Καζακστάν οι οποίοι από κοινού ελέγχουν εταιρείες παραγωγής νικελίου σε Σκόπια και Κόσσοβο. Πρόκειται για τον Μπένι Στέινμετζ ο οποίος διοικεί την Ολλανδική

εταιρεία Cunico Resources. Αν και οι φήμες τώρα έγιναν γνωστές οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ενλόγω κύριος μαζί με τους επιχειρηματίες από το Καζακστάν έχουν βάλει στο μικροσκόπιό τους καιρό τώρα την «προβληματική» ΛΑΡΚΟ

ή τμήματος της ελληνικής βιομηχανίας.

Εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι επιμένουν σε ανοιχτή γραμμή μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και της συγκεκριμένης εταιρείας αφού ο διευθυντής σε ένα από τα εργοστάσια της Cunico στα Σκόπια είναι πρώην πρόεδρος τη ΛΑΡΚΟ, ο κ. Δασκαλάκης, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά το συγκεκριμένο χώρο ενώ οι εργαζόμενοι είχαν απευθύνει καταγγελίες ότι ο διευθύνων σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ έκανε και επίσκεψη στα Σκόπια αλλά ήταν και κεντρικός συνομιλητής πράγμα το οποίο όμως πριν από λίγο διάστημα ο πρώην πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σταυρίδης προσπάθησε να το διαψεύσει.

Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους μιλούν για στελεχιακό δυναμικό το οποίο εργάζεται στη συγκεκριμένη εταιρεία στα Σκόπια και βολιδοσκοπούν κάθε μια κίνηση που γίνεται στην Ελλάδα.

Την Cunico Resources την ελέγχουν από κοινού ο Steinmetz με την «Τρόικα» όπως κυκλοφορεί εδώ και πολλούς μήνες, όπως τουλάχιστον ονομάζουν την τριάδα των επενδυτών από το Καζακστάν.

Έτσι ο μυστικοπαθής Beny Steinmetz , και οι τρεις πανίσχυροι επιχειρηματίες από το Καζακστάν (γνωστοί στην αγορά πρώτων υλών ως «η Τρόικα»), που ελέγχουν από κοινού εταιρείες νικελίου σε Σκόπια και Κόσσοβο (η μία διοικείται από πρώην στελέχη της ΛΑΡ ΚΟ...), φέρονται ως υποψήφιοι για την απόκτηση της ΛΑΡΚΟ ή τμήματος της περιουσίας της προ βληματικής ελληνικής βιομηχανίας. Το ενδιαφέρον της Cunico Resources, όπως ονομάζεται η Ολλανδική εταιρεία που ελέγχουν από κοινού ο Steinmetz με την «τρόικα», κυκλοφορεί εδώ και πολλούς μήνες, κυρίως

επειδή η εταιρεία του ομίλου στα Σκόπια, η Feni Industries, διοικείταιν από τον Κ. Δασκαλάκη, πρώην ανώτερο στέλεχος της ΛΑΡΚΟ.

Τα σενάρια φούντωσαν προ μηνών όταν κυκλοφόρησε πληροφορία, που δεν κατέστη δυνατό να διασταυρωθεί, σύμφωνα με την οποία ο δι ευθύνων σύμβουλος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) Γ. Εμίρης, ταξίδευσε στα Σκόπια προκειμένου να συναντηθεί με τον κ. Δασκαλάκη και άλλους εκπροσώπους του Ολλανδικού ομίλου.

Η Cunico Resources ελέγχεται από την Benny Steinmetz Group Resources (BSGR) και την International Mineral Resources (IMR) των Alexander Mashkevich, Patokh Chodiev και Alijan Ibragimov.

Πρόκειται για δύο εκ των ισχυρότερων διεθνών ομίλων στον τομέα των μετάλλων με παρουσία σε πολλές αγορές του πλανήτη.

Ο Steinmetz (κάτοικος Ελβετίας με περιουσία που υπολογίζεται στα 14 δισ. δολάρια που τον κατατάσσει στους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη) αποφεύγει τη δημοσιότητα παρά τη φιλανθρωπική του δράση, αλλά πρόσφατα μίλησε στην Ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth, με αφορμή τα προβλήματα που έχει στη Γουινέα.

Η BSGR έχει εμπλακεί σε υπόθεση δωροδοκίας τοπικών αξιωματούχων κάτι το οποίο αρνείται μετά πάθους ο πανίσχυρος επιχειρηματίας. Αμερικανικές και άλλες αρχές ερευνούν αν η BSGR, μια αυτοκρατορία με παρουσία σε τομείς όπως τα διαμάντια, ο χρυσός, ο σίδηρος, το νικέλιο, κλπ, «λάδωσε» για να αναλάβει τη διαχείριση μεταλλείων στη φτωχή Αφρικανική χώρα.

Ο διεθνής Τύπος ασχολείται τα τελευταία χρόνια με τη διαμάχη του Benny Steinmetz με τον George Sorros ο

οποίος φέρεται να χρηματοδότησε έρευνες για τη δράση της BSGR στη Γουινέα. Ο ζάμπλουτος Ισραηλινός συγκρούστη κε ακόμα και με βρετανική εταιρεία δημοσίων σχέσεων που είχε προσλάβει με το επιχείρημα πως την ίδια περίοδο συνεργάστηκε με τον Soros.

Ο τελευταίος έχει υποστηρίξει, στους Financial Times, πως δεν έχει κανένα επενδυτικό ενδιαφέρον στη βιομηχανία εξορύξεων της Γουινέας και καμία πρόθεση να επενδύσει.

«Ποτέ δεν έχω συναντήσει τον κ. Steinmetz και ποτέ δεν έχω μιλήσει μαζί του. Δεν έχω καμία προσωπική κόντρα μαζί του», υποστήριξε. Εκτός από την μεγάλη παρουσία στα μέταλλα ο Steinmetz, μέσω της εταιρείας Scorpio κατέχει μεγάλο χαρτοφυλάκιο ακινήτων σε Καζακστάν, Ρωσία και Ανατολική Ευρώπη.

Η τύχη της ΛΑΡΚΟ θα εξαρτηθεί από τις διαπραγματεύσεις με την Κομισιόν η οποία επιθυμεί την πώληση της εταιρείας με δύο ξεχωριστούς διαγωνισμούς, έναν για το εργοστάσιο της Λάρυμνας μαζί με το μεταλλείο του Αι Γιάννη, και έναν για όλα τα υπόλοιπα τρία ορυχεία. Οι Βρυξέλλες πιέζουν για εκκαθάριση της εταιρείας και απόλυση του προσωπικού καθώς διεκδικούν 130 εκατ. ευρώ ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις.

Η Feni Industries, μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, είναι από τους ανταγωνιστές της ΛΑΡΚΟ και στο στελεχιακό της δυναμικό περιλαμβάνεται πλήθος πρώην υπαλλήλων της τελευταίας.

 Αναδιμοσίευση απο την ΣΕΝΤΡΑ 9/9/2013

Για περισσότερο από 12 μήνες οι αποθήκες έτοιμου προϊόντος της ΛΑΡΚΟ παραμένουν σχεδόν άδειες. Οι πιέσεις από τους πελάτες σε συνδυασμό με τις χρηματοοικονομικές ανάγκες δεν επιτρέπουν να παραμείνει στοκ στην επιχείρηση.