Επειδή όπου και να ταξιδέψω, ακόμα και στο εξωτερικό, η Ελλάδα με πληγώνει, σκέφτηκα, μέρα που ‘ναι και με την νηφαλιότητα που σου προσφέρει η απόσταση, να επιχειρήσω, μεσάνυχτα Κυριακής ξημερώματα εθνικής εορτής, να καταγράψω όσα «όχι» θα πρέπει να πούμε σήμερα οι Έλληνες.
1) Όχι σε νέο μνημόνιο. Θα ήταν ολοκληρωτική εθνική καταστροφή. Επείγει να αποδράσουμε από το δημοσιονομικό λοιμοκαθαρτήριο.
2) Όχι σε νέα μέτρα που περικόπτουν εισοδήματα, αυξάνουν την ανεργία και βαθαίνουν την ύφεση. Δεν τα αντέχει όλος ο κόσμος και όχι μόνον οι λαϊκές τάξεις.
3) Όχι στη νεοφιλελεύθερη (συγ)κυβέρνηση που δεν διαπραγματεύεται σθεναρά και αποτελεσματικά με την τρόικα. Ό,τι ήταν να δώσουμε, το δώσαμε. Άλλη παραχώρηση ισοδυναμεί με εθνικό «Ζάλογγο».
4) Όχι στην (ανεύθυνη) αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Η χώρα χρειάζεται νέο εθνικό αφήγημα, πολιτικό σχέδιο, ρεαλιστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης και προοδευτικό μπλοκ εξουσίας.
5) Όχι στη …γερμανική Ευρώπη. Ο καλβινισμός είναι θρησκεία, όχι πολιτική, και το Ράιχστανγκ στο Βερολίνο και όχι στις Βρυξέλλες. Η Μέρκελ διέβη το Ρουβίκωνα, καιρός να επιστρέψει στο Ρήνο.
6) Όχι σε νέους φόρους, μαζικές απολύσεις, κλείσιμο στρατηγικού χαρακτήρα δημόσιων επιχειρήσεων, παράταση της τραπεζικής ασφυξίας στην αγορά.
7) Όχι στους φοροφυγάδες, τους μαυραγορίτες κάθε λογής, τους λαθρέμπορους και σ’ αυτούς που δεν μειώνουν τις τιμές.
8) Όχι στην αρπαγή των «ασημικών» του κράτους, των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων και της περιουσίας, περιλαμβανομένων και των καταθέσεων, των πολιτών που φέρεται να επιθυμεί η τρόικα.
9) Όχι στους «γύπες» των διεθνών οίκων αξιολόγησης και στους διεθνείς τοκογλύφους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι …να πίνουν αίμα με το μπουρί της σόμπας.
10) Όχι στο νεοναζισμό, το φασισμό και τους εγκληματίες, με κοινοβουλευτικό μανδύα, της Χρυσής Αυγής. Της φυλακής τα σίδερα, εκτός από τους …λεβέντες, είναι και για τους μελανοχίτωνες και τους φαλαγγίτες του δημοσίου βίου.
11) Όχι στη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται και όπου ασκείται. Όχι στην ερήμωση των δημόσιων χώρων και ιδιαίτερα του ιστορικού κέντρου των πόλεων. Όχι όμως και στη θεωρία των δύο άκρων. Πολιτικά και πολιτειακά είναι βλακώδης, ατεκμηρίωτη και επικίνδυνη.
12) Όχι στον ρατσισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ξενοφοβία, το χτύπημα της διαφορετικότητας και της ανεκτικότητας. Όχι στην ανομία του «ξέφραγου αμπελιού», όχι όμως, πρωτίστως όχι στην εκσπερμάτωση των νευρώσεων, της φοβικότητας και της εθνομειονεξίας στα πρόσωπα των προσφύγων, των ξένων εργατών στις ανά την επικράτεια «Μανωλάδες», των Ρομά της μικρής Μαρίας, της μεγάλης Κούνεβα, των «διαφορετικών» χρώματος, φυλής και προτιμήσεων. Η ζωή είναι χρώμα, ήχος, κίνηση. Διαφορετικά είναι θάνατος.
13) Όχι στη μιζέρια, το φόβο, τη γκρίνια, την κλάψα, την απαισιοδοξία και το «μαύρο» με το οποίο μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα τα Μέσα Ενημέρωσης. Όχι στην κίτρινη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας και τα καθεστωτικά χαλκεία της διαπλεκόμενης εξουσίας. Καιρός να πούμε «καληνύχτα» στη θλίψη και να καλημερίσουμε, παρά τις δυσκολίες, την αισιοδοξία.
14) Όχι στα κόμματα – διοθήνες της Δημοκρατίας. Όχι στους αποστεωμένους μηχανισμούς κατοχής και νομής, για ίδιον όφελος, της εξουσίας. Όχι στα λαμόγια της πολιτικής και τους πολιτικούς απατεώνες. Όχι στους νεκροθάφτες των ελευθεριών και των δικαιωμάτων.
15) Όχι στην ατιμωρησία, την έλλειψη λογοδοσίας και την υφιστάμενη νομοθεσία περί ευθύνης υπουργών και προνομίων βουλευτών. Η διαφθορά και ο αμοραλισμός πρέπει να παταχθούν βιαίως και να εκριζωθούν μαζί με τον φαβοριτισμό και την ευνοιοκρατία.
16) Όχι στον εξωνημένο, κομματικό και κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό. Όχι στην ανομία και την παραβατικότητα.
17) Όχι στους διανοούμενους-πλύστρες της κρατικής και οικονομικής εξουσίας. Αρκετά με τους γραφιάδες και δημοσιολογούντες-γελωτοποιούς, έναντι αμοιβής, των αφεντικών. Να τελειώνουμε μια ώρα νωρίτερα με δαύτους.
18) Όχι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της Παιδείας και των κοινωνικών αγαθών όπως το νερό. Όχι όμως και στα κλειστά Πανεπιστήμια και νοσοκομεία.
19) Όχι στο νέο μεγάλο εθνικό «ναρκωτικό» που λέγεται ενεργειακός πακτωλός στο Αιγαίο. Ακόμα δεν είδαμε τα δις των ευρώ και τα τρις των κ.μ. πετρελαίου και φυσικού αερίου και κάποιοι έχουν ήδη ράψει κελεμπίες και μετονομάσει την Ελλάδα σε Ε.Ε.Ε (Ενωμένα Ελληνικά Εμιράτα).
20) Όχι στο κλεπτοκρατικό, κομπραδόρικο, πελατειακό, συντεχνιακό, αναποτελεσματικό κράτος-νταής και εφιάλτης των πολιτών και του υγιώς επιχειρείν.
21) Όχι στην ακαλαισθησία, την ξιπασιά και την αμορφωσιά του βλαχομπαρόκ συστήματος κηδεμόνευσης του δημοσίου βίου. Επειδή δεν αρκεί ένα γέλιο για να τους θάψουμε, ας σκάψουμε, όσο πιο γρήγορα μπορούμε, τους τάφους τους, κι αφού τους θάψουμε να φτύσουμε πάνω τους.
22) Όχι στους καθημερινούς και μόνιμους, μικρούς και μεγάλους διχασμούς όπως «πατριώτες» και «μειοδότες», «εθνόκλειστοι» και «κοσμοπολίτες», «μπλε» και «πράσινα» καφενεία. Ήρθε η ώρα αντί για «Ολυμπιακοί» και «Παναθηναϊκοί» να γίνουμε Παναιτωλικός. Καλό θα ήταν πάντως, αυτό το τελευταίο, να μην το εκλάβουμε μόνο μεταφορικά.
23) Καλή παρέλαση, κύριε Αβραμόπουλε… Αυτό κι αν είναι το μεγάλο όχι που πρέπει, σήμερα, να πούμε. Και ξέρουμε όλοι τους λόγους.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ενδεχομένως, το σωστό κι αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη, θα ήταν να καταγράψω τα «ναι». Νομίζω όμως ότι οι καταφάσεις προκύπτουν ευθέως από τις προρρηθείσες αρνήσεις. Ο δεύτερος και πραγματικός λόγος που καταφεύγω στα «όχι» είναι ότι τα «ναι» θα χρειαζότανε μεγαλύτερη διανοητική προσπάθεια άρα και περισσότερο χρόνο που δυστυχώς, σήμερα και ‘δω που βρίσκομαι, δεν έχω. Μια άλλη φορά…
Φελνίκος (matrix24.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου