Προλείανση εδάφους

 

Η πρόσφατη συνάντηση των εκπροσώπων των εργαζομένων στην ΛΑΡΚΟ, με τον υφυπουργό ΠΕΚΑ Παπαγεωργίου, επιβεβαίωσε την σταθερή βούληση της κυβέρνησης για ταχεία ιδιωτικοποίηση της εταιρείας. Μάλιστα το εν λόγω κυβερνητικό στέλεχος διευκρίνισε πως εγκαταλείπεται το σενάριο για διαχωρισμό της σε «καλό» και «κακό» κομμάτι και επιλέγεται η φόρμουλα των δύο ξεχωριστών διαγωνισμών. Απ’ όσα γνωρίζουμε ο ένας εξ’ αυτών θα αφορά την εκποίηση του εργοστασίου και των μεταλλείων του Αη-Γιάννη και ο δεύτερος την παραχώρηση των λοιπών τριών μεταλλείων σε ιδιώτες. 

Τα υπαρκτά νομικά προβλήματα που θα έχει μια τέτοια επιλογή (ειδικά αν πλειοδοτήσουν δύο διαφορετικής ιδιοκτησίας επενδυτικά σχήματα) είναι κάτι που παραπέμπεται στο απώτερο μέλλον. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η υποβάθμιση του επιπέδου ενημέρωσης και διαχείρισης του ζητήματος – παλιότερα οι πρόεδροι των σωματείων της ΛΑΡΚΟ συναντήθηκαν τόσο με τον Γ. Στουρνάρα όσο και με τον Χρ. Σταϊκούρα για τον σχετικό διάλογο.

Τις απόψεις της συνδικαλιστικής ηγεσίας  αποτυπώνει η σχετική ανακοίνωση των μελών της, στην οποία γίνεται αναφορά στην άρνηση αποδοχής της αποκρατικοποίησης της ΛΑΡΚΟ. Ταυτόχρονα διατυπώνεται η αμφισβήτηση των κυβερνητικών διαβεβαιώσεων περί διατήρησης των θέσεων εργασίας. Ωστόσο η επιμονή σε μια παρελκυστική τακτική, σε ό,τι αφορά ενδεχόμενες κινητοποιήσεις και αντιδράσεις, δημιουργεί αμφιβολίες για το κατά πόσο τα λόγια μπορούν να μετατραπούν σε επιβεβαιωτικές τους πράξεις. Ήδη το χαμήλωμα της αντιπαράθεσης – αφήνονται αιχμές κατά της διοίκησης της εταιρείας για το γεγονός πως κρατά ανενημέρωτους τους εργαζόμενους – μειώνει το επίπεδο των πολιτικών προσδοκιών. Όταν το θέμα βρίσκεται προ πολλού στην τρόικα και το ΤΑΙΠΕΔ η εμμονή σε εθιμοτυπικού χαρακτήρα επαφές και επετειακές ανακοινώσεις απονευρώνει κάθε διεκδικητικό περιεχόμενο.

Μέσω μιας ιδιότυπης – πολιτικής και επικοινωνιακής- διολίσθησης η επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ μετατρέπεται, από μείζονος σημασίας σε υπόθεση ρουτίνας. Κάτι που αφεύκτως εγγυάται πως, σε μια επιτάχυνση των εξελίξεων, οι εργαζόμενοι θα υποστούν τις καταστροφικές συνέπειες του σχετικού αιφνιδιασμού. Οι δίκες προθέσεων δεν αφορούν τις αναζητήσεις μιας κριτικής ανάλυσης. Όμως οι πράξεις και οι παραλείψεις πιστοποιούν τις στοχεύσεις των δρώντων υποκειμένων.

Απο: Eφημ. ΗΜΕΡΑ 11/3/2014