Αυτή η περίοδος που ζούμε είναι από τις πιο πλούσιες στην ιστορία (αν όχι η πιο πλούσια) σε υλικό για τους σατιρικούς συγγραφείς, τις επιθεωρήσεις και τους γελοιογράφους…
Πάντα η σήψη και η παρακμή και τα συνακόλουθα ανόητα καραγκιοζιλίκια των διεφθαρμένων διαχειριστών της (πολιτικών, δημοσιογραφικών, ακαδημαϊκών κ.λπ) αποτελούσαν τη…
«χρήσιμη ύλη» της σάτιρας, των
γελοιογράφων και των επιθεωρήσεων.
ΣΗΜΕΡΑ αυτή η «χρήσιμη ύλη» έχει διογκωθεί σε μεγέθη γιγάντια και βαθμό παράνοιας.
Το πλέον προνομιούχο «υλικό» το δίνει ο θίασος του ΠΑΣΟΚ: Ένας θίασος κατατριμμένων και σχισμένων κουρελιών.
Το πιο γελοίο και ταυτόχρονα πιο αηδιαστικό είναι τούτο: Αυτός ο θίασος ενώ βρίσκεται στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, επιχειρεί να διατηρηθεί στην πολιτική σκηνή με το να ανασύρει, συνεχώς, τα βρώμικα και κατασχισμένα κουρέλια από τον σκουπιδοτενεκέ.
Δεν έχουν αντιληφτεί οι άμοιροι ότι τα σάπια και διαλυμένα κουρέλια δεν αναπαλαιώνονται. Δεν έχουν αντιληφτεί ότι έχουν ριχτεί τελεσίδικα στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας και από εκεί μέσα δεν μπορεί να στήσεις καμία θεατρική παράσταση του παλιού σου θιάσου…
Τα παράσιτα του ΠΑΣΟΚ, μέσα στον πανικό της ανοησίας τους, με χορηγούς και σπόνσορες τους «νταβάδες» (ΜΜΕ) αγωνίζονται απεγνωσμένα να μην εξαφανιστούν εντελώς: Και σαν κουρέλια…
Μηχανεύονται, λοιπόν, ποικίλους τρόπους, φρενοβλαβούς ανοησίας: Από την ίδρυση προσωπικών κομμάτων, μέχρι πολύμορφες νεκραναστάσεις της «κεντροαριστεράς».
Η καινούργια νεκρανάσταση είναι η «Ελιά» και η εφεδρεία το «ποτάμι»: Δύο συμπληρωματικοί χώροι με στόχο να ενώσουν (αναπαλαιώσουν) τα πασοκικά κουρέλια και τις ακαθαρσίες τους.
Δύο αλληλένδετες ΟΥΤΟΠΙΕΣ μελλοθανάτων: Η ουτοπία είναι γέννημα των ονειρώξεων εκείνων που οδεύουν νομοτελειακά στον αφανισμό.
Η «Ελιά» αποτελεί το κυρίαρχο «τραγούδι» των πασοκικών κουρελιών. Εδώ η ανοησία συνίσταται σε τούτο: Στην Πίστη ότι θα διασωθούν τα εναπομείναντα απορρίμματα του πασοκισμού, ιδιαίτερα αυτά της «εκσυγχρονιστικής» παραγωγής και ακόμα πιο ιδιαίτερα: Ο Βενιζέλος, η ακραία δωσίλογη κακουργία…
Το παρακλάδι της «Ελιάς», το παραπόταμο της ανοησίας, είναι το «ποτάμι»: Το «ποτάμι» είναι το εφεδρικό καταφύγιο για το ενδεχόμενο αποτυχίας της «Ελιάς» ή ο «συλλέκτης» εκείνων που αντιδρούν στην «Ελιά».
Εδώ έχουμε την ιλαροτραγωδία των πασοκικών κουρελιών σε πιο κορυφωμένα επεισόδια και σε άλλη διάσταση: Στη διάσταση των εσωτερικών συγκρούσεων στο θίασο των κουρελιών.
Διάσταση που σηματοδότησε και η άρνηση του ΓΑΠ να νομιμοποιήσει την «Ελιά».
Έχουμε, λοιπόν, την ακόλουθη ιλαροτραγωδία: Δύο κατασκευές («Ελιά»- «ποτάμι») να είναι συμπληρωματικές, αλλά και ανταγωνιστικές και να επιχειρούν να καλύψουν το χώρο ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ: Τέτοια ουτοπία
ΟΥΤΟΠΙΑ που μόνο ο πανικός των κουρελιών μπορεί να γεννήσει. Πανικός που προέρχεται από την ΑΠΟΥΣΙΑ εδάφους (πολιτικού χώρου) που θα τους κρατήσει στη ζωή.
ΓΙΑΤΙ χώρος ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια.
Οι πλέον διορατικοί έσπευσαν ταχέως στο ΣΥΡΙΖΑ: Αυτός πλέον είναι ο πόλος της «κεντροαριστεράς», το νέο ΠΑΣΟΚ σε καρικατούρα του παλιού.
Ενδιάμεσα, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του άλλου πόλου της «δεξιάς», δεν μπορεί να στηθεί καθεστωτική εξέδρα, ιδιαίτερα από αυτό που έχει πεθάνει: Το ΠΑΣΟΚ.
Για τους εναπομείναντες δεν υπάρχει τίποτα άλλο από τον ΑΦΑΝΙΣΜΟ τους ή την πλήρη ένταξή τους στη ΝΔ και τα τεμάχια που θα προκύψουν μετά την πτώση της.
Η ιστορία δεν επιφυλάσσει καμία άλλη τύχη στα δωσίλογα κουρέλια του ΠΑΣΟΚ: Στην καλύτερε περίπτωση.
Στη χειρότερη: Να μην βρίσκουν αεροπλάνο να δραπετεύσουν όταν ο λαός θα εκραγεί…
Αυτό ισχύει και για τις «πόρνες» των ΜΜΕ…
Απο: resaltomag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου