Δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι μια καλά προκατασκευασμένη διαδικασία που επιχειρεί να εξουθενώσει όποιον περάσει τα εσκαμμένα και να υπενθυμίσει παρά την ευρωπαική ρητορική, ποιός είναι το αφεντικό στην Ευρώπη.
Σκεφθείτε λοιπόν την πραγματική εικόνα...
ο εκπρόσωπος της Λετονίας, να ωρύεται στο τραπέζι της συνάντησης γιατί η Ελλάδα είναι μια καταστροφική χώρα για την Ευρώπη. Ναι,της Λετονίας. Λόγοι ισονομίας και ευγένειας δεν επιτρέπουν στο Βαρουφάκη για παράδειγμα να πει «θα μας τρελάνεις ρε φίλε;Λένε τα αποβράσματα της διαφθοράς πως η Ελλάδα καταστρέφει την Ευρώπη;». Στην ίδια συνάντηση ο υπουργός του Ραχόι, Λουίς ντε Γκίνος, φωνάζει πως η ελάφρυνση των μέτρων για την Ελλάδα θα καταστρέψει τα πάντα. Πάλι για τους ίδιους λόγους, κανένας δεν μπορεί να του πει πως η κυβέρνηση του Ραχόι δεν θέλει καμιά ελάφρυνση στην Ελλάδα παρότι πεθαίνει κόσμος, γιατί τότε αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει να απολογηθεί στην Ισπανία για τα μέτρα που επέβαλε βαφτίζοντάς τα απαραίτητα όπως έκανε ο Σαμαράς.
Και μετά παίρνει το λόγο η Εσθονία, η Λιθουανία, όλοι όσοι θέλουν να εξασφαλίσουν την εύνοια της Μέρκελ και μιλούν για τα χρήματα που πρέπει να πληρώσουν οι λαοί της Ευρώπης, για το βάρος των τεμπέληδων ελλήνων και άλλα πολλά.
Σε κανένα Eurogroup δεν θα συζητηθεί ο ελαττωματικός ρόλος της Ευρώπης, τα εκ γενετής προβλήματα, ο δημοσιονομικός παραλογισμός, η απανθρωπιά των στατιστικών. Σε αυτό το κλίμα ο Βαρουφάκης ή ο Τσίπρας πρέπει να μην είναι Σαμαράς και Βενιζέλος, πρέπει να δώσουν στους εταίρους και συμμάχους την πραγματική εικόνα της χώρας αλλά και τα ευρωπαικά αδιέξοδα. Την ανάγκη μιας άλλης πορείας της Ευρώπης. Ναι, την ώρα που ο Εσθονός υπουργός απειλεί πως θα κλείσουν οι τράπεζες στην Ελλάδα, πως θα στερέψουν τα ΑΤΜ, πως θα καταστραφεί το σύμπαν αν η χώρα δεν συμμορφωθεί. Ποιός,ο Εσθονός.
Το Eurogoup είναι ένα πεδίο τεχνοκρατικής,οικονομικής τρομοκρατίας. Είναι ένα στημένο παιχνίδι, όπου οι παντογνώστες της Οικονομίας και των αγορών, αυτοί που ξέρουν τα πάντα, μπορούν να φοβίζουν όσους κατηγορούν.
Στα Eurogroups όπου συμμετέχει η νέα κυβέρνηση, υπάρχει μια διαφορά. Οι παντογνώστες της Οικονομίας (ναι και ο Εσθονός και ο Λεττονός και ο Ραχόι ακόμη που σκοτώνει κόσμο όπως έκανε ο Σαμαράς), ενώ δηλώνουν πως ξέρουν τα πάντα, δεν καταλαβαίνουν. Δεν καταλαβαίνουν πως μετά από δεκαετίες, η πολιτική παίρνει το πάνω χέρι στην Ευρώπη απέναντι στην Οικονομία και τις αγορές. Δεν καταλαβαίνουν πως μέτρο παύει να είναι ο πίνακας δημοσιονομικής συμμόρφωσης που δημιούργησαν οι σύμβουλοι της Μέρκελ, αλλά σιγά σιγά γίνονται οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους.
Πολιτική δεν είναι αυτό που απαιτεί ο Τσίπρας, οι Ποδέμος ή ο Ρέντσι στην Ιταλία πλέον, αλλά οι λαοί που εκπροσωπούν. Η δημιουργία κυβέρνησης Σύριζα, δημιούργησε μια ποιοτικά νέα κατάσταση. Απελευθέρωσε πολιτικά κόσμο που πίστευε πως η σωτηρία είναι η πολιτική υποταγή του Σαμαρά ή η προσπάθεια επιβίωσης του Βενιζέλου.
Χιλιάδες άνθρωποι μαζεύονται αυθόρμητα στις πλατείες, αναζητώντας μια άλλη προοπτική για την οποία γνωρίζουν πως δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το ίδιο συμβαίνει και στις πλατείες της Ευρώπης.
Όλα αυτά αποτελούν μια πολιτική πραγματικότητα η οποία δεν μπορεί να ψαλιδιστεί απο «οικονομικές ανάγκες».
Ακόμη και αν κλείσουν τράπεζες, είναι ανοιχτοί οι άνθρωποι. Οι «ευρωπαική προοπτική» δεν μπορεί να είναι η ίδια. Δεν κινδυνεύουμε πια εμείς αλλά περισσότερο αυτοί. Και δεν εννοώ το παιχνίδι της Οικονομίας αλλά της πολιτικής.
Μπροστά σε αυτό που συμβαίνει δεν ξέρουν να συμπεριφερθούν όπως γνώριζαν γιατί δεν έχουν απέναντί τους, τους ηγέτες που θα χορέψουν όταν παίξουν το συγκεκριμένο σκοπό. Τα πράγματα είναι εν ολίγοις απρόβλεπτα και αυτή είναι η μεγαλύτερη απειλή και φόβος για τους ίδιους.
Το παράδειγμα που θα σας πως είναι πραγματικό. Πλησίασε ο Σόιμπλε στο Eurogroup κάποιον έλληνα αξιωματούχο και του είπε «θα σας καταστρέψουμε, θα τελειώσετε, δεν θα έχετε χρήματα». Ο έλληνας αξιωματούχος τον κοίταξε και του είπε κάτι που δεν περίμενε να ακούσει σε μια σύνοδο τεχνοκρατικής επιβολής : «μα κύριε Σόιμπλε, δεν ξέρετε πως τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία;»
Το παιχνίδι, παρότι είναι ισχυροί, είναι έξω από το πλαίσιο που ξέρουν να παίζουν. Έχει μέσα του πολιτική και λαούς. Και εκτός από χρήματα, περηφάνεια και αξιοπρέπεια. Ξέρουν όσα συνήθισαν να ξέρουν,αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι καταλαβαίνουν.
Aπο: koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου