Μετά από 5 χρόνια το όλον ΠΑΣΟΚ είχε μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ γελούσα.
Όταν το 2010 έλεγα ότι τα μνημόνια δεν είναι η λύση "για να γίνουμε επιτέλους κανονικό κράτος" αλλά μέθοδος ελεγχόμενης χρεοκοπίας που θα μας οδηγήσει να χάσουμε τουλάχιστον τη μισή μας αγοραστική δύναμη (ό,τι δηλαδή θα πάθουμε περίπου αν κηρύξουμε χρεοκοπία), τότε ήμουν "φασίστας, παλαβός, συνωμοσιολόγος" που έκλεινα τα μάτια μπροστά στη διαφθορά του ελληνικού κράτους.
Μετά από 3-4 χρόνια είχαν γίνει όλοι αντιμνημονιακοί κι εγώ γελούσα.
Όταν το 2013, μετά το πέρας της πρώτης αντιμνημονιακής περιόδου με τα πιο ριζοσπαστικά αιτήματα, τότε μετά και τα γεγονότα της Κύπρου, αναρωτιόμουν αυτοκριτικά "γιατί δεν πείθουμε; πού κάνουμε λάθος;". Τότε, όμως παρόλο που ψαχνόμουν και αναρωτιόμουν μήπως κάνουμε λάθος στην τοποθέτησή μας μήπως πρέπει να δούμε το δίκιο και της άλλης πλευράς, οι περισσότεροι σχολίαζαν ότι δε φταίμε εμείς ή η άποψή μας, αλλά οι άλλοι που δεν ακολουθούν, τα κόμματα και τα ΜΜΕ που δεν τους αφήνουν.
Εγώ ψαχνόμουν, την ώρα που οι περισσότεροι ήταν βέβαιοι.
Στη συνέχεια φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ότι το αντιμνημονιακό πρόγραμμα θα γίνει πράξη εντός Ε.Ε. και ευρώ και χωρίς άτακτη χρεοκοπία και τότε ξαφνικά... "πείσαμε"!
(δηλαδή, επιβεβαιώθηκε πως οι αντιμνημονιακοί δεν πείθαμε, παρά μόνο όταν ειπώθηκαν πολλές αερολογίες, στρογγυλέματα και ψέματα, για ένα δρόμο ανατροπής, χωρίς ολοκληρωτική σύγκρουση)
Όταν πάλι έγινε το δημοψήφισμα, οι περισσότεροι εν εξάλλω φωνασκούντες κράδαιναν το λάβαρο του "όχι".
Εγώ διατύπωσα τις επιφυλάξεις μου για το πού θα μας οδηγήσει αυτό και άρχισαν πολλοί να με κοιτούν με μισό μάτι.
Επεσήμανα τις συνέπειες της άγνοιας κινδύνου και της ψήφου τσαντίλας και έγινα αντιπαθής.
Τελικά και μόνο μετά τις διαβεβαιώσεις του Τσίπρα ότι θα πάρει το "όχι" και θα το βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με απόλυτη προτεραιότητα την επίτευξη συμφωνίας και με διαβεβαιώσεις ότι δε θα μας βγάλει απ' την Ε.Ε., τότε επέλεξα κι εγώ, 2 μέρες πριν, να ψηφίσω "όχι", για να του δώσω ένα ύστατο όπλο στη διαπραγμάτευση, για να πετύχει ό,τι καλύτερο μπορεί και για να φωνάξουμε σ' όλο τον κόσμο ότι εδώ στην Ελλάδα εδώ και 6 χρόνια διαπράττεται έγκλημα.
Όταν μετά ο Τσίπρας έκανε αυτό που έλεγα, δηλαδή υπέγραψε τησυμφωνία/μνημόνιο, και ενώ οι περισσότεροι τον φώναζαν προδότη και πουλημένο, εγώ βγήκα εκείνη την τόσο δύσκολη στιγμή και, χωρίς να μασήσω τα λόγια μου, υπερασπίστηκα την επιλογή του, ως απείρως καλύτερης από την επιλογή της άμεσης χρεοκοπίας και της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τότε εισέπραξα βαρείς χαρακτηρισμούς και ύβρεις.
Τι "κωλοτούμπας", τι "νεομνημονιακός", τι "βολεμένος", τι "κομματόσκυλο"...
Όλα τα άκουσα.
Ήταν όλοι παρασυρμένοι από τη συναισθηματική έξαρση του "όχι" και ήταν έτοιμοι για την "ηρωική έξοδο" από την Ευρώπη, βρίζοντας όσους υποστήριζαν την παραμονή σε αυτήν.
Ήταν όλοι τους βέβαιοι ότι υπάρχει καλύτερος δρόμος, τον οποίο σκοπίμως ο Τσίπρας δεν ακολούθησε και εγώ δεν υποστήριζα.
Τώρα γίνονται εκλογές και πολλοί απ' τους εξεγερμένους του προηγούμενου μήνα, που μιλούσαν για δραχμές και τα τοιαύτα, σήμερα είναι και πάλι με τον Τσίπρα (δηλαδή θα ψηφίσουν... "μνημονιακά")!!!
Τώρα αντελήφθησαν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος από την υπογραφή έστω και αυτού του κάκιστου μνημονίου και εγκατέλειψαν την προδοτολογία και την κωλοτουμπολογία.
Εγώ απ' την άλλη, λέω πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανίκανος να διαχειριστεί την κατάσταση και ότι η γενικότερη αντίληψή του για την οικονομία (υπερφορολόγηση) είναι ο συντομότερος δρόμος για νέα δημοσιονομικά κενά και για τη μονιμοποίηση της ύφεσης.
Δεν έχει καταλάβει ότι δεν είναι φιλανθρωπικό σωματείο ή ΜΚΟ, αλλά κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας οδηγήσει νομοτελειακά, λόγω των ιδεοληψιών του, σε νέα καθίζηση της οικονομίας, σε νέο πολιτικό αδιέξοδο, σε νέα πολιτική αστάθεια και επομένως σε νέα μνημόνια.
Και γι' αυτό προτείνω να μην του δοθεί η δυνατότητα να τα κάνει χειρότερα.
Να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, ελλείψει άλλης λύσης δυστυχώς, η ΝΔ, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί άλλος φορέας προοδευτικός που θα 'χει πραγματικό βιώσιμο σχέδιο για την οικονομία και θα 'χει επαφή με τον πραγματικό κόσμο του 2015.
Τώρα πρέπει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο είναι καιρός!
Τώρα είμαι αυτός που πρόδωσε τα πιστεύω του και ξαφνικά μια μέρα έπαψα να είμαι "κομματόσκυλο" και έγινα... "δεξιός" και "νεομνημονιακός"!
Αύριο-μεθαύριο πάλι θα καταλάβετε αυτά που λέω και θα τα λέτε κι εσείς.
Αλλά τότε δυστυχώς θα ' ναι αργά.
Θα 'χετε ήδη ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και η χώρα θα 'χει πάθει ολοκληρωτική οικονομική καθίζηση, η ύφεση θα βαθύνει και θα 'ναι πια αργά, για να σωθεί ό,τι σώζεται.
Και θα 'ρθουν πολλά νέα μέτρα ακόμη.
Δεν υπάρχουν "παράλληλα προγράμματα" και τα επικοινωνιακά "πίσω-μπροστά" και "παλιό-νέο" είναι μπαρμπούτσαλα προεκλογικά.
Και τότε πάλι, όταν αναγκαστικά θα οδηγηθείτε αναγκαστικά στη ΝΔ, τότε εγώ θα σας δείχνω έναν άλλο δρόμο και θα 'μαι πάλι ο τρελός του χωριού και θα με βρίζετε.
Εγώ, ο Μαζεστίξ, αυτός ο "άγγελος-εξάγγελος" που ήρθε από μακριά, στην αρχή σας είπε νέα που σας χάιδεψαν τ' αυτιά και του ανοίξατε τις αγκάλες σας.
Κάθε φορά, όμως, που σας είπε νέα δυσάρεστα, τότε φωνάξατε με ένα στόμα-μια φωνή:
"Αφού δεν έχεις νέα ευχάριστα να πεις,
καλύτερα να μη μας πεις κανένα"...
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο χαρακτηρισμός "Κασσάνδρα" έχει αποκτήσει αρνητικό περιεχόμενο.
Ενώ στην πραγματικότητα η Κασσάνδρα είχε δίκιο και σωστά έλεγε στον Αγαμέμνονα να μην πάει σπίτι του, γιατί θα τον καθαρίσουν ο Αίγισθος με την Κλυταιμνήστρα.
Αλλά σας λένε "μην ακούτε τις Κασσάνδρες".
Κι εγώ σας ρωτώ: "κι αν τις ακούγαμε καμιά φορά, μήπως τελικά θα γλιτώναμε κάτι";
Και τώρα, αφήστε με να επιστρέψω στο πυθάρι μου.
Και κάντε μονάχα λίγο πιο κει, για να μη μου κρύβετε τον ήλιο...
Απο: freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου