Τα ορυκτά αποτελούν δημόσια περιουσία!

                                                              Του Πέτρου Τζεφέρη

Το ορυκτό της φωτογραφίας κοστίζει 2000 ευρω, πολλοί όμως συλλέκτες στην Eλλάδα και το εξωτερικό είναι ενδεχομένως διατεθειμένοι να δώσουν ίσως και περισσότερα για να αποκτήσουν ανάλογα ή μεγαλύτερα κομμάτια που λείπουν από τη συλλογή τους.

Το ερώτημα που σπανίως τίθεται βέβαια από τους κύκλους αυτούς, αλλά (πρέπει να) ενδιαφέρει την ελληνική πολιτεία,  είναι αν εκείνος που πουλά κατέχει νόμιμα το προϊόν. Διότι στην περίπτωση των ορυκτών υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες περί αυτού.

Η πρόσφατη επιχείρηση της Γενικής Διεύθυνσης Τελωνείων Ελλάδος είναι ενδεικτική:

Μεγάλης αξίας ορυκτά της Λαυρεωτικής διασώθηκαν από κύκλωμα Γερμανών λαθρεμπόρων

Θα πρέπει κάποτε να σταματήσει η καταλήστευση του ελληνικού ορυκτού πλούτου και ειδικότερα της περιοχής του Λαυρίου, μιας περιοχής τόσο προικισμένης σε παγκοσμίως μοναδικά ορυκτά. 

Τα ορυκτά υψηλής αισθητικής αξίας έχουν θέση μόνοστα μουσεία και έστω σε ορισμένες νόμιμες ιδιωτικές συλλογές. Οχι στα μπακάλικα, στα βενζινάδικα ή στα τελωνεία από όπου και ενδεχομένως διακινούνται παράνομα στο εξωτερικό. Ούτε στο youtube ή στο facebook με την παρότρυνση "όποιος θέλει να αγοράσει, ας στείλει email" ή "For more details contact with us".

Τα ορυκτά χωρίς παραστατικά νομιμότητας,  δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται. Ούτε φυσικά εξορύσσονται χωρίς άδεια, ειδικά από δημόσιους μεταλλευτικούς χώρους, διότι η εξόρυξη αυτή είναι παράνομη. Και η παράνομη εξόρυξη τιμωρείται, για όσους δεν γνωρίζουν:Σύμφωνα με το άρθρο 25 του Ν.2115/93, όποιος εξορύσσει ή αποκομίζει υλικά, χωρίς να έχει σε ισχύ σχετική άδεια, τιμωρείται ποινικώς με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και διοικητικώς με χρηματική ποινή από δέκα έξι χιλιάδες (16.000) ΕΥΡΩ έως εκατόν εξήντα χιλιάδες (160.000) ΕΥΡΩ, που επιβάλλεται με απόφαση της υπηρεσίας Επιθεώρησης Μεταλλείων. Το ύψος της εν λόγω επιβαλλόμενης διοικητικής κύρωσης είναι ανάλογο με την επαναληπτικότητα και τη σοβαρότητα της παράβασης.

Αν στην παράνομη εξόρυξη προστεθεί και η εμπορίατα έκνομα ζητήματα πολλαπλασιάζονται. Καταρχήν η εμπορία προϊόντων παράνομης εξόρυξης απαγορεύεται, άρα μιλάμε για λαθρεμπορία με όλα τα συμπαρομαρτούντα! Και τα τυχόν κατασχεθέντα ορυκτά από λαθρο-εξόρυξη, ανήκουν στον ελληνικό λαό και εκπλειστηριάζονται από τις δημόσιες υπηρεσίες που εκ του νόμου διαχειρίζονται την δημόσια περιουσία.

Η καταλήστευση των ορυκτών αποτελεί μια ιστορία παλαιά που όλοι την γνωρίζουν όμως κανείς δεν κάνει κάτι επί σειρά δεκαετιών, με αποτέλεσμα ελάχιστα να έχουν απομείνει μετά την τόσο μεγάλη και με διαχρονικό χαρακτήρα ληστρική εκμετάλλευση.  Και δεν εννοούμε φυσικά τη "δειγματοληψία" για ερευνητικούς ή εκπαιδευτικούς σκοπούς ή έστω για ερασιτεχνική ενασχόληση, "με ένα σφυρί και μία λούπα"... αλλά για εργασίες με σαφή επέμβαση επί του εδάφους που θα πρέπει να συνοδεύεται από σχετική άδεια αρμόδιας αρχής!

Θα πρέπει η Πολιτεία να ενσκύψει άμεσα στο θέμα, όχι μόνο στην ουρά του που είναι τα τελωνεία και οι διαφυγόντες φόροι αλλά στην πηγή, στις διάπλατα ανοιχτές "μπούκες" και τα "φρέατα"των παλαιών μεταλλείων που πέραν των άλλων διακυβεύουν την ζωή εκείνων που εισέρχονται...

Στα εκατοντάδες μικρά μεταλλεία, φρέατα, στοές και διανοίξεις, που βρίσκονται διάσπαρτα στην ευρύτερη περιοχή του οικισμού Πλάκα, περίπου 6 χλμ. βόρεια του Λαυρίου, και στην περιοχή Καμάριζα ή Αγίου Κωνσταντίνου, 5 χλμ δυτικά της πόλης. Στα μεταλλεία του Αδάμη αρ. 2, τη Χριστιάνα, το Ζαν Μπατίστ, το Ιλάριον, το Ορυχείο Πλάκας αριθ. 80, το ορυχείο Σερπιέρι και Σούνιο, τα ορυχεία αριθ. 6 και 19. Και πολλά άλλα...Και φυσικά στη Σέριφο, στην Χαλκιδική, το Κιλκίς , στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, τη Θάσο, την Μήλο, την Εύβοια και όπου αλλού υπάρχουν παλαιές παρατημένες υπόγειες εκμεταλλεύσεις αλλά και αρκετές επιφανειακές.

Frear "serpieri", Lavrion, Attica, Greece

Οι γαλαρίες αυτές αποτελούν πλέον μνημεία της βιομηχανικής αρχαιολογίας και του μεταλλευτικού μας τεχνολογικού πολιτισμού. Θα πρέπει αφού διασφαλιστεί η ζωή των περιοίκων, των διερχομένων και κυρίως των "ορυκτοφίλων" (ή "ορυκτοθήρων")  εν συνεχεία οι στοές αυτές θα πρέπει να αναδειχθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και ενδεχομένως να προσπορίσουν οφέλη τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και στο δημόσιο συμφέρον γενικότερα.

Ενα μέρος των στοών αυτών πρέπει να καταστεί ασφαλώς προσπελάσιμο και επισκέψιμο, όχι μόνο για τους διάφορους "περίεργους" και συλλέκτες που μπαίνουν εδώ και δεκαετίες  με κίνδυνο της ζωής τους σε αυτές, αλλά ως ιστορική και εκπαιδευτική παρακαταθήκη στη νέα γενιά, ως ένα μνημείο της ανθρώπινης μεταλλευτικής εργασίας, η οποία χρήζει σεβασμού και περαιτέρω έρευνας στις μέρες μας. 

Το ΙΓΜΕ έχει κατά καιρούς υλοποιήσει πολλά ανάλογα προγράμματα ανάδειξης της γεωλογικής και μεταλλευτικής κληρονομιάς και μάλιστα ειδικότερα για την περιοχή του Λαυρίου, όπου είναι πλέον ώριμη η πρόταση ένταξής του στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO (www.unesco.org).

Ημερίδα για την Γεωποικιλότητα και Γεωπάρκο Λαυρεωτικής

Σε περίπτωση που αυτό είτε κριθεί ως άκαιρο είτε ως ιδιαίτερα κοστοβόρο, θα πρέπει να εξεταστεί και η μηδενική λύση, ως προσωρινό ενδεχόμενο,δηλ. να σφραγιστούν οι στοές για λόγους ασφαλείας!

Κρίμα γιατί υπάρχουν και σκαπανείς που πραγματικά αγαπούν και σέβονται τα ορυκτά και δεν βλέπουν μόνο δολάρια από πίσω..

by Tzeferis Peter

Απο: oryktosploutos.net