Το γκουβέρνο μπροστά στον καθρέφτη

ΒΑΣΙΛΗΣ  ΠΗΛΟΣ

“Στη θέση της δεξιάς αφήγησης που θέλει τα αφεντικά, τους επενδυτές, να μοιράζουν πλούτο ως θέσεις εργασίας, ο Τσίπρας υπενθυμίζει ότι είναι η δουλειά των εργαζόμενων που παράγει τον πλούτο και όχι τα αφεντικά που τον διανέμουν ως ελεημοσύνη.”
Κάτι τέτοιες πύρινες, μαχητικές, ατσαλωμένες στους ταξικούς αγώνες, γεμάτες αυταπάρνηση ρητορείες διακηρύσσονταν μέσα από τις σελίδες της “Αυγής”, λίγες μόλις μέρες αφότου πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι των γραφείων της πλατείας Κουμουνδούρου σύσσωμο το προεδρείο του ΣΕΒ.





Η διόλου αιφνίδια αυτή συνάντηση στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2014 μάλλον εξασθένησε τις στοιχειωμένες προκαταλήψεις μερίδας της ριζοσπαστικής αριστεράς για το “αφορισμένο” θεσμικό όργανο των βιομηχάνων- αν και δεν αποκλείεται κάποια κομματικά στελέχη της να αυτομαστιγώθηκαν εκ των υστέρων.

Έως τότε, άλλωστε κάθε οργανωμένος σε μια από τις λιγότερο ή περισσότερο Μαρξιστικές συνιστώσες του κόμματος ήξερε ίσως καλύτερα κι από το συγγραφέα του Κεφαλαίου ότι ο καπιταλιστής ,ανεξαρτήτως προθέσεων,είναι υποχρεωτικά συνειδητός εκμεταλλευτής και ιστορικά προορισμένος να εξαφανιστεί ως ενυπόστατος κακός.
Κατά τα άλλα,ήταν η ηρωική περίοδος όπου ο ΣΥΡΙΖΑ πλασαριζόταν ως αντισυστημική δύναμη ρήξης και ανατροπής του άδικου, το οποίο ενσάρκωνε κατάφωρα πρώτος ο ΣΕΒ, και όχι συνδιαλλαγών ή νταραβεριών μαζί του. Τα έφερε, ωστόσο, έτσι η πανουργία της λογικής τις Ιστορίας ώστε να γελοιοποιηθούν ως τσαρλατάνικες οι προθέσεις των πολιτικών υποκειμένων που πιστεύουν ότι γράφουν ιστορία.

Ο συμβιβασμένος ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση πια ποζάρει σαν ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος των κεφαλαιοκρατών. Οι δε μπαγιάτικοι χαρακτηρισμοί του για τον ΣΕΒ ως «εμπροσθοφυλακής της τρόικας εσωτερικού» που λειτουργεί ως «κόμμα των αστικών συμφερόντων» σταδιακά ξεθυμαίνουν.

Από τη μεριά του ο προσαρμοστικός ΣΕΒ είχε ήδη φροντίσει δια του προέδρου του από την αρχή της χρονιάς να διαμηνύσει πως “Μεταξύ ιδεοληψιών της Αριστεράς και κυνικότητας της Δεξιάς υπάρχει ένας μέσος δρόμος, ο οποίος είναι και κοινωνικά δίκαιος και οικονομικά αποτελεσματικός”. Και επανέρχεται σήμερα ζητώντας πολιτική και κοινωνική συναίνεση για την πιστή εφαρμογή του μνημονίου.

Εξάλλου, παγίως το ζητούμενο για την επιχειρηματικότητα είναι να ανοίξουν οι δουλειές, να επαναλειτουργήσει η αγορά, να τρέξει πάλι η οικονομία. Οπότε, σύμφωνα με τη λογικής της δεν χρειάζονται περισπάσεις ή πολώσεις από τους κομματικούς ανταγωνισμούς ούτε, φυσικά, εκλογές. Απαιτείται μόνο η συνεννόηση των κομμάτων και των επιχειρηματικών φορέων για να ανθίσει η οικονομία.
Αν ο ρεαλισμός του ΣΕΒ ακούγεται σαν αβάντα στην κυβέρνηση, τότε σίγουρα είναι. Όχι επειδή μεταλλάχτηκε αιφνιδίως σε συνιστώσα βιομηχάνων της ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά διότι η παρούσα κυβέρνηση μεταμορφώθηκε υποτακτικά σε συστημικό κιλλίβαντα πάνω στον οποίο μεταφέρει την φορομπηχτική της λιτότητα.

Σύμφωνα με τις επιταγές των δανειστών, άλλωστε, η οικονομία αναδιατάσσεται και η πίτα προσεχώς θα ξαναμοιραστεί. Αναπόφευκτα οι άλλοτε καταγγελλόμενοι ως ολιγάρχες που πάρκαραν σκανδαλωδώς τα θαλασσοδάνεια τους στο εξωτερικό οφείλουν να βρουν κοινό τόπο συνεννόησης με τους πρώην καταγγέλλοντες, που κυβερνούν πλέον βάζοντας τις παλιές κατάρες στη πάντα. Έδαφος γόνιμο για επικοινωνία υπάρχει.

Ιδιωτικοποιήσεις, χρηματοδοτήσεις, ΕΣΠΑ, δημόσια έργα, κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια, φόροι βρίσκονται ήδη στη γραμμή εκκίνησης. Και από το Σεπτέμβρη, ενόψει νέας αξιολόγησης θα προκύψουν εργασιακά, μισθολογικά, μαζικές απολύσεις κλπ. Προφανώς, τα λεγόμενα αφεντικά του ΣΕΒ έχουν τα δικά τους συμφέροντα για να προσφέρουν πιστοποιητικά σύνεσης και φρονιμάδας στη κυβέρνηση.
Έτσι κι αλλιώς δεν έχει και μεγάλη σημασία αν νομίζουν ότι βλέπουν στο πρόσωπο του επικεφαλής της κυβέρνησης το Μπλερ, το Σρέντερ, τον Ομπάμα ή τη Μέρκελ. Το σίγουρο είναι πως παραμένουν ταγμένοι στο δόγμα του Πρόδρομου Μποδοσάκη “εμείς είμαστε με το γκούβερνο”. Το ερώτημα είναι με ποιον είναι πλέον ο σημερινός πρωθυπουργός και τι αντικρίζει το γκούβερνο του όταν κοιτάζεται στο καθρέφτη.


Απο: matrix24.gr