Δημήτρης Δανίκας στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Το Ελληνικό λοιπόν. Η μικρογραφία μιας συγκεκριμένης πολιτικής. Η μικροκλίμακα της δεξιοαριστερής αερολογίας. Η «φωτογραφία» της εθνικής ταπείνωσης και της κοινωνικής υποταγής. Η εκκωφαντική παραδοχή ανικανότητας και φιλοτομαρισμούΟ πρώτος η συνέχεια του δεύτερου...
Ο δεύτερος η συνέχεια του τρίτου. Ο τρίτος η συνέχεια του τέταρτου. Η σκυταλοδρομία μιας περιδίνησης με κατεύθυνση τον πάτο.
Ο σοσιαλδημοκράτης Κώστας Σημίτης χωρίς σχέδιο αξιοποίησης των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και του φιλέτου του Ελληνικού. Προφανώς μέσα στον οίστρο των εκσυγχρονιστικών του εκρήξεων, ξέχασε το «μετά» και βυθίστηκε στο «τώρα». Ο λόγος; Μα φυσικά λαϊκισμός. Το Ελληνικό, σου λέει, είναι για τον Λαό. Να σουλατσάρει ο φτωχός. Το πάρκο της Νέας Υόρκης, μεταφερμένο στις ακτές της Παραλιακής!
Ο δεξιός Κώστας Καραμανλής κι αυτός χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική. Μπας και δεν ήξερε; Μπορεί! Τότε γιατί δεν ρωτούσε; Και τι να του πουν; Οτι αν το πουλήσει θα χάσει τους μισούς; Δηλαδή να κατηγορηθεί ως άθλιος μεταπράτης και διαπλεκόμενος πελάτης; Ασε, σου λέει. Ασ’ το να ρημάζει. Εγώ να βγάλω το φίδι από την τρύπα; Πριτς!
Ο ευρωπαϊστής Γιώργος Παπανδρέου, αυτός κι αν δεν ήξερε πού πατούσε και πού πήγαινε. Μεταξύ καλτσών και καλπών, μεταξύ δημοψηφίσματος και Καστελόριζου, κατάφερε και να «αυτοκτονήσει» και τη χώρα να «δολοφονήσει». Πού χρόνος για το Ελληνικό; Να αφήσει τον γάμο να πάει για πουρνάρια;
Τελικά με τούτα και με τ’ άλλα και με το περίστροφο στον κρόταφο, ο Αντώνης Σαμαράς αποφασίζει να ξεπουλήσει. Το κάθε τετραγωνικό του φιλέτου, όσο περίπου γκαρσονιέρα στην Κυψέλη. Και ούτε. Εστω. Από καθυστέρηση σε καθυστέρηση. Από δεξιό λαϊκισμό σε σοσιαλδημοκρατικό εκσυγχρονιστικό λαϊκισμό, το φιλέτο καταλήγει σε έναν και μοναδικό υποψήφιο.
Οι αθεόφοβοι κατάφεραν το αδιανόητο. Αντί να μοσχοπουλήσουν σε τιμές του 2007, εισπράττοντας τετραπλάσια λεφτά, αποφασίζουν, εξ ανάγκης, να το εκποιήσουν μπιρ παρά! Ούτε ο τελευταίος πλανόδιος θα εμπιστευόταν στα χέρια τους τα λαχεία του και το Ξυστό του!
Κάπως έτσι προσαράζουμε στον «αριστερό», τον «επαναστάτη», τον Αλέξη των φτωχών. Περιττό να αναφερθώ στην προεκλογική του ρητορική. Περιττό να τον χαρακτηρίσω «ψεύτη» και «απατεώνα». Τα προσπερνάω όλα. Εκτός από τα αυτονόητα και τα αυταπόδεικτα.
Γιατί, παιδάκι μου, δεν έβγαζες το Ελληνικό στο σφυρί; Εστω από τον Σεπτέμβριο που γνώριζες την κατάληξη τη σημερινή; Μα φυσικά γιατί έτσι θα αφαιρούσε από πάνω του και το τελευταίο αριστερό φύλλο συκής!
Μα έτσι, παιδάκι μου, κατάφερες να βάλεις τη δική σου, «αριστερή» υπογραφή δίπλα από εκείνη του «αντιλαϊκού», δεξιού και «σατανικού» Σαμαρά. Κατάφερες μια τρύπα στο νερό. Και μάλιστα με χρονική καθυστέρηση τόσο πολύτιμη όσο και άκρως ωφέλιμη!
Δεν τον πειράζει! Γιατί έτσι ίσως να πείθει. Γιατί έτσι τη μυθολογία του συντηρεί ως προστασία προσωπική. Γιατί έτσι, τι άλλο μπορούσε να κάνει; Αφού το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες μάς έχουν «φυλακίσει». Αφού έτσι και μόνο έτσι εφτά δισεκατομμύρια θα εισπράξει. Αφού έτσι θα μας σώσει. Και αφού έτσι οι άλλοι φταίνε. Ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς και η Μέρκελ μάς έχουν ρημάξει!
Πέντε πρωθυπουργοί, τρία κόμματα στη συσκευασία του ενός. Οπως Σημίτης, έτσι και Καραμανλής.
Οπως Καραμανλής, έτσι και Παπανδρέου.
Οπως Σαμαράς, έτσι και Τσίπρας. Και πού ’σαι. Να θυμάσαι κάτι.
Το Ελληνικό είναι το κοιμητήριο των τάχα μου διαφορετικών πολιτικών. Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά, ο μονόδρομος υποκρισίας, λαϊκισμού, φιλοτομαρισμού και ανικανότητας.
Ως εκ τούτου αερολογώ, ψευδολογώ, ξεπουλώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου