Μην σωσείς το τομάρι σου... Δεν αρκεί

Κώστας Μανώλας
Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν.
Μπόρει η απογοητευσή και η οργή των πολιτών, να απομάκρυνε ένα μεγάλο ποσοστό πολιτικών της προηγούμενης δεκαετίας την ίδια όμως σιγμή στο 
προσκήνιο παρέμειναν τα ίδια τηλεοπτικά πρόσωπα απο τον χώρο της δημοσιογραφίας, των εργοδοτικών και οικονομιών θεσμών
Ορισμένα απο αυτά σαν ¨”θηλαστικά” «χαϊδεύονται» με μαεστρία στις πλάτες τις εκάστοτε εξουσίας.








Σε αντάλαγμα για την προστασία και παραμόνη τους στο“ πρώτο τραπέζι πίστα της δημόσιας ζωής” καλιέργησαν με μοναδική ικανότητα στο κοινωνικό σώμα το «τρέλαινε, διαίρει και βασίλευε» , που αποτελεί και τη κυριαρχή μεθοδολογία που υιοθετούν οι κυρίαρχοι, τοπικοί εκφράστες της οικονομικής και πολιτικής ελίτ , έναντι των πολιτών – στέλνωντας το μήνυμα οτι η λύση για όλη αυτή την «ανασφάλεια» είναι η αναζήτηση της «εξασφάλισης» με κάθε τρόπο, το κοντόφθαλμο συμφέρον.

Κοντόφθαλμο με την έννοια ότι δεν είναι ενημερωμένο από τις παραμέτρους της πραγματικότητας όσο θα μπορούσε να είναι κάθε φορά γιατί είναι προϊόν φόβου και συνοδεύεται συνήθως από περιορισμό της φαντασίας, της δημιουργικότητας και της πρωτοβουλίας και την αίσθηση ανεπάρκειας και ηττοπάθειας.

Μετέτρεψαν τους πολίτες σε οντότητες που δεν σκέφτονται, αλλά μόνο αντιδρούν όπως τους υπαγορεύεται από συγκεκριμένα εξωτερικά ερεθίσματα διαχεόμενα από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Τον διαβόητο «κοινωνικό αυτοματισμό», το σύνθημα φάτους για μην σε φάνε.

Στο στόχαστρο μπήκε ο μισθός του υπαλλήλου ,η σύνταξη, το εισόδημα του επαγγελματία, ολά αυτά τα βαπτίσαν “λίπος” που πρέπει να καεί.

Κουβέντα για τους γνωστούς εκλεκτούς που εδώ και χρόνια ανεμπόδιστα και νομότυπα  φυγάδευαν στο εξωτερικό και τους κλεμμένους φόρους και τα κέρδη από τη δραστηριότητά τους, αφήνοντας πίσω μόνο βερεσέδια και απαιτήσεις εργαζομένων για τα δεδουλευμένα μεροκάματά τους, ανεξοφλητούς λογαριασμούς σε ταμεία και προμηθευτές.

Στα 30 δισεκατομμύρια η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα,  ενώ  η υπερτιμολόγηση και η κερδοσκοπία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην χώρα σε βασικά είδη κυμαίνεται μεταξύ 20%- 25 %  και αφαιρεί  σημαντικά ποσά από το εισόδημα των νοικοκυριών και φορολογικά  έσοδα  από το κράτος

Κόντρα στα συμφέροντα του κόσμου αναπαραγάγουν ως αναγκαιότητα  το φιρμάνι για την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, τη μείωση του κατώτερου μισθού και την ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα για να αναπτυχθεί η ανταγωνιστικότητα, όλα αυτά ισχυρίζονται ότι είναι απαραίτητα ,  αγνοούν βεβαία ότι η μαύρη εργασία μεταναστών οργιάζει.

Στις Βιοτεχνίες, γεωργία, οικοδομή, αλιεία εργάζονται εργάζονται ανασφάλιστοι με δωδεκάωρα (Ινδοί Πακιστανοί, Αιγύπτιοι αλλά και έλληνες τεχνίτες)

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα το κυρίαρχο σύστημα βγάζει τα σκιάχτρα (αναλυτές – να φοβίζουν τον κόσμο)

Πολλοί συμπολίτες μας, για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό βρέθηκαν προδομένοι από την αίσθηση πραγματικότητας που διέθεταν, όταν δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την αλλαγή στις οικονομικές τους συνθήκες. Πέρασαν απότομα από τη υπεραισιοδοξία στην απογοήτευση ή την απελπισία. Με παρόμοιο αλλά αντίθετο τρόπο λειτουργεί η υποτίμηση.

Με συνέπεια να εκδηλώνονται κι άλλα παράδοξα, όπως το δεύτερο μείζον σύμπτωμα: Να βλέπεις ανθρώπους που η κρίση τους έχει πλήξει βαρύτατα να εύχονται να πάθουν και οι άλλοι ό,τι έχουν πάθει αυτοί. Μια τέτοια στάση καλλιεργείται συστηματικά από την κυρίαρχη προπαγάνδα: Σώσε το τομάρι σου, καθένας για πάρτη του, όλοι εναντίον καθενός, όλοι εναντίον όλων.

Συνηθισμένες ψυχολογικές καταστάσεις όπως ο ανταγωνισμός, η αντιπαράθεση, η αλλαγή, ο αποχωρισμός, η διαφοροποίηση ή η αβεβαιότητα βιώνονται πολύ επώδυνα.

Κάθε αλλαγή, ιδίως δυσάρεστη, μπορεί να βιώνεται σαν καταστροφή. Ανύπαρκτες ή ασήμαντες αφορμές μεγαλοποιούνται και βιώνονται σαν απειλές.
Ο χειρισμός των συναισθημάτων απογοήτευσης, θυμού και ζήλιας συχνά είναι προβληματικός.

Ο άνθρωπος μπρόστα στην δοκιμασία που βιώνει πρέπει να σκεφθεί και να αισθανθεί οτι δεν είναι μόνος.

Να μην κλειστεί στον κόσμο του.. Να μείνει κοντά στους ανθρώπους.

Με αυθεντικό συναίσθημα, ειλικρινή λόγια και καθαρή σκέψη.

Να βρεί την θέση του στην κοινώνια, με γνωμονά τα συμφέροντα και τις ανάγκες του. Και να τα υπερασπιστεί.