Σκέψεις ενός νέου 23 ετών...

Καθώς πηγαίνω στη δουλειά μου, βλέπω πολύ κόσμο, κόσμο μουτρωμένο, πιεσμένο έτοιμο να λογομαχήσει...

Ή ακόμη και να πιαστεί στα χέρια με την πρώτη πρόκληση που θα συναντήσει.

Κανείς πλέον δεν έχει καλό λόγο για κανέναν, ο καθ’ ένας κοιτάει την πάρτη του, τι και αν καίγεται το σπίτι του γείτονα, δεν σκέφτεται να τον βοηθήσει, παρά μόνο όταν δει πως η φωτιά εξαπλώνεται και στο δικό του σπίτι, μόνο που τότε είναι πολύ αργά και για τα δύο σπιτικά…

Επίσης βλέπω παιδάκια του δημοτικού να τρέχουν ανέμελα, δίχως να ξέρουν το μαύρο μέλλον που τα περιμένει. Αυτό το συναίσθημα που νιώθω είναι τόσο βαρύ, που με γεμίζει ένα τεράστιο χρέος σε μένα και στην γενιά μου, που πρέπει να αλλάξουμε την ιστορία για εμάς και για τις γενιές που έρχονται πίσω μας…

Βλέπω παιδία στην ηλικία μου... 2 κατηγοριών. Στην πρώτη ανήκω και εγώ, όπου νέα παιδιά κάνοντας 2 ακόμη και 3 δουλειές είναι τόσο αγχωμένοι για το μέλλον που φοβούνται να ρισκάρουν, φοβούνται να ζήσουν, σκέφτονται πως δεν μπορούν ούτε σπίτι να νοικιάσουν κάνοντας 2 δουλειές, έχοντας απίστευτα λίγο χρόνο ελεύθερο, τους κλέβουν τα όνειρα τους και την ίδια τους της ΖΩΗ!

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει μια θλιβερή για εμένα εικόνα, οι φοιτητές στα πανεπιστήμια οι οποίοι υποστηρίζουν παρατάξεις επειδή μάλλον έτσι τους έμαθε η οικογένειά τους, εθελοτυφλώντας για τους κλέφτες των ίδιων των ονείρων τους…Πιστεύοντας σε ιδανικά και πρόσωπα άλλης εποχής.

Βλέπω ηλικιωμένους να μη τους φτάνει η σύνταξη να πάρουν ψωμί ή φάρμακα, αλλά στις εκλογές θα ψηφίσουν πάλι το κατεστημένο. Ένα από τα κόμματα της βουλής μικρό ή μεγάλο... έναν από τους 300 κλέφτες με το περίφημο σκεπτικό, ότι ξέρουν αυτοί. Αλλά δεν ξέρουν πως με αυτή τους την ψήφο αποφασίζουν για το μέλλον της δικής μου γενιάς και όλων των πιτσιρικιών.

Εξάλλου γιατί να το κάνουν αυτοί έζησαν πλούσιες και ωραίες στιγμές, έτρωγαν τα λεφτά που τους έδιναν ο Τσοβόλας και οι υπόλοιποι, αγνοώντας από πού είναι βρε αδερφέ αυτά τα λεφτά. Αφού δηλαδή παράγαμε κάτι... τρώγε και μη ρωτάς θα ήταν το «μοτο» της εποχής τους!!!

Ξέρετε κάτι... και εγώ μπορώ να το κάνω αυτό να αδιαφορήσω για την Ελλάδα μου, για το μέλλον των μικρών που έρχονται πίσω μου και να ζήσω ατάραχος την δική μου ζωή (εγώ θα σώσω τον κόσμο?)…..

Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ , ΕΓΩ ΘΑ ΤΗΝ ΣΩΣΩ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ - ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΤΑΝ ΓΙΝΩ ΠΑΠΠΟΥΣ, ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΟΥ!!

Απο:totefteri