Οι προ
ημερήσιας διάταξης συζητήσεις στη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών,
σκοπό έχουν να ενημερωθεί η κοινή γνώμη υπεύθυνα από την κυβέρνηση, αλλά
και από την κριτική, που οφείλει, επίσης υπεύθυνα, να ασκεί η
αντιπολίτευση.Κυβέρνηση και αντιπολίτευση στις συζητήσεις που γίνονται για την
οικονομική κρίση εξαντλούνται σε κοκορομαχίες, σε αφορισμούς, σε
αλληλοκατηγορίες και αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, με αποτέλεσμα να μην
πείθουν ότι ενεργούν υπεύθυνα και να οδηγούν σε βαθύτερη κρίση το
πολιτικό σύστημα. Αυτό αποδεικνύεται από τα στοιχεία όλων των
δημοσκοπήσεων, που δείχνουν την απαξίωση του πολιτικού λόγου, την ώρα
ακριβώς που χρειάζεται αξιοπιστία και κοινή προσπάθεια πολιτικής ηγεσίας
και λαού για να βγει η χώρα από την κρίση το ταχύτερο δυνατό.
Αυτό το κλίμα έχει μεταφερθεί και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ιδιαίτερα μάλιστα στην τηλεόραση, τα οποία επίσης απαξιώνονται και η κοινή γνώμη αναζητά έγκυρες πληροφορίες από ανθρώπους, που υποτίθεται ότι γνωρίζουν κάτι παραπάνω. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκουν και οι δημοσιογράφοι, από τους οποίους ζητείται να επαληθεύσουν ή να διαψεύσουν τις πιο απίθανες «πληροφορίες», που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα και επιτείνουν τη σύγχυση, κάνοντας ακόμη δυσμενέστερο το γενικό κλίμα.
Πώς θα βγει, όμως, η χώρα από την κρίση, αν δεν βγουν πρώτα τα κόμματα από την κρίση, που τα μαστίζει, για να μπορέσουν να διαχειριστούν αποτελεσματικά την κατάσταση, να διατυπώσουν προτάσεις, να προτείνουν λύσεις και να τις εφαρμόσουν; Τα δύο κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. έχουν την ευθύνη για τα χρέη, τα ελλείμματα, την αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος. Θα έπρεπε, λοιπόν, τουλάχιστον να απολογηθούν, να κάνουν μια ειλικρινή αυτοκριτική και να προσπαθήσουν με κάθε θυσία και όποιο τίμημα να κερδίσουν βήμα βήμα τη χαμένη αξιοπιστία τους.
Αυτό είναι το πρώτο ζητούμενο για να οδηγηθεί ο τόπος στην εξυγίανση. Αυτοκριτική, όμως, θα πρέπει να κάνει και η πνευματική ηγεσία και γενικά η άρχουσα τάξη και η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Και όλοι στους χώρους ευθύνης τους να ανοίξουν τις πόρτες για να ενεργοποιηθούν νέες, άφθαρτες δυνάμεις, ώστε να ανανεωθεί το ενεργό ανθρώπινο δυναμικό της χώρας. Χρειάζεται ο τόπος νέο αίμα, νέες ιδέες, ένα όραμα με προοπτική.
Χρειάζεται μια συλλογική προσπάθεια αισιοδοξίας, για να ανατραπεί το κλίμα καταστροφολογίας και αβεβαιότητας. Δεν μπορεί μ' αυτό το κλίμα να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, όποτε κι αν αποφασιστεί να γίνουν. Και βέβαια δεν πρέπει να γίνουν πρόωρα, γιατί θα οδηγούσαν σε καταστροφή.
Ευθύνη αυτής της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει με τολμηρά βήματα, να σαρώσει τη γραφειοκρατία, να αντιπαλέψει, προπαντός, τις εσωκομματικές μικροκομματικές αντιδράσεις για να εφαρμόσει το ταχύτερο δυνατό το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, με στόχο να εισπράξει, αν είναι δυνατό, και περισσότερα από 50 δισ. ευρώ. Αν συγκροτήσει ένα ευέλικτο όργανο με αποφασιστικές αρμοδιότητες, που να μπορεί να ενεργήσει με φαντασία, όχι μόνο για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μπορεί να πετύχει θαύματα, να ξεπεράσει τις απαιτήσεις της τρόικας και να απαλλαγεί από νωρίς από το Μνημόνιο και τα μέτρα, που της έχουν επιβληθεί και εμποδίζουν, έως και κάνουν αδύνατη, την ανάπτυξη, όπως γνωμοδοτούν διεθνούς κύρους οικονομολόγοι.
Ενας τομέας ανάπτυξης που μπορεί να αποδώσει γρήγορα είναι οι τουριστικές επενδύσεις, αν προχωρήσουν οι νομοθετικές ρυθμίσεις για απλοποίηση και επιτάχυνση της διαδικασίας αδειοδότησης, όπως υπόσχεται η κυβέρνηση διά του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Γερουλάνου. Χρειάζεται όμως να δουλέψει η πολιτική φαντασία, για να ανοίξει ο δρόμος της ανάπτυξης, όχι μόνο στον τουρισμό, αλλά και σε άλλους τομείς, όπου η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα και δεν τα έχει εκμεταλλευτεί. Είναι η Ελλάδα ένα απέραντο θερμοκήπιο για την παραγωγή προϊόντων με βιολογική καλλιέργεια. Εχει επίσης τεράστιες δυνατότητες για την παραπέρα ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας, στην οποία η Ελλάδα έχει ήδη την πρώτη θέση στην Ευρώπη.
Για ένα τέτοιο άλμα προς την ανάπτυξη και την αλλαγή χρειάζεται πολιτική φαντασία και αποτελεσματικότητα που, δυστυχώς, λείπουν σήμερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικής φαντασίας, αλλά και ταχύτητας δράσης είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου με αρμόδιο τον υπουργό Συγκοινωνιών Αλέξανδρο Παπαναστασίου πέτυχε την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά τη μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά του 1917.
Η φαντασία του Παπαναστασίου ξεπέρασε την οικονομική αδυναμία του κράτους να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση της πόλης. Εξι μέρες μετά την πυρκαγιά ο Παπαναστασίου με το επιτελείο του ετοίμασαν το σχέδιο που προέβλεπε την απαλλοτρίωση της έκτασης που είχε καεί και «να εκποιηθούν τα σχηματιζόμενα οικόπεδα μετά την νέαν ρυμοτομίαν, προτιμωμένων των παλαιών οικοπεδούχων», στους οποίους θα δίδονταν ομολογίες.
Προέβλεπε το νέο ρυμοτομικό σχέδιο διπλάσιο όγκο των οικοδομών, που είχαν καεί, ώστε και να αποζημιωθούν πλήρως οι παλαιοί οικοπεδούχοι και με την εκποίηση του υπολοίπου να χρηματοδοτηθεί η εκτέλεση των έργων υποδομής. Εγινε ένα θαύμα, που το περιγράφει η καθηγήτρια της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης Αλέκα Καραδήμου-Γερολύμπου στο βιβλίο της «Η ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά την πυρκαγιά του 1917». Αναζητείται σήμερα ένας Παπαναστασίου. Υπάρχει;
Aπο: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου