Οι εργαζόμενοι του Αλουμινίου της Ελλάδος ψήφισαν ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ της εταιρίας.

 Με ένα «Όχι στον εκβιασμό» απάντησαν στον Μυτιληναίο και την διεύθυνση του εργοστασίου οι εργαζόμενοι στην Αλουμίνιον της Ελλάδος, σε μια Γενική Συνέλευση που χαρακτήρισε η μαζική παρουσία 576 εργαζομένων. Στη συνέλευση συγκεντρώθηκαν οι εργαζόμενοι να ακούσουν την κατάληξη των διευκρινιστικών συζητήσεων του ΔΣ του σωματείου με την διεύθυνση της εταιρίας, με σκοπό να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις της δεύτερης σχετικά με το πρόγραμμα περικοπών του εργατικού κόστους. Περικοπή 12εκ ε, από σύνολο 53εκ ε που είναι σήμερα ανακοίνωσε η διεύθυνση της ΑΤΕ, με ένα πρόγραμμα που ονομάζει «μέλλον» και αφορά τον περιορισμό του κόστους για την επιβίωση του εργοστασίου από την κρίση.

Οι συζητήσεις αυτές ξεκίνησαν με εντολή που πήρε το ΔΣ στις 15/5/12 σε γενική συνέλευση που προκάλεσε η πλειοψηφία του, με πρόταση για αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων που είχε ψηφίσει η συνέλευση της 8/3/12 και ξεκίνημα ενός κύκλου νέων συζητήσεων με την διεύθυνση για την διερεύνηση των τελικών της προθέσεων. Την στιγμή μάλιστα που η ΑΤΕ κατήγγειλε μονομερώς την ισχύουσα 3ετη διμερή συλλογική σύμβαση.

Κατέληξαν δε με τις συζητήσεις να κομίσουν δυο προτάσεις από την διεύθυνση, μία που κατέβαζε τις περικοπές στα 8,5εκ ε, «εγγυάται» (προφανώς όπως εγγυούταν και την προηγούμενη διμερή) εργασιακή ειρήνη και καμία απόλυση με την προϋπόθεση να γίνει άμεσα αποδεκτή από τους εργαζόμενους πριν τις 24/7 που λήγει η μετενέργεια, αλλιώς στις 25/7 θα προχωρήσει μονομερώς σε περικοπές 20εκ ε μέχρι την σύναψη νέας συλλογικής σύμβασης.

            Ο εκβιασμός της εταιρίας είχε σπείρει τον φόβο και φούντωσε τις επικρίσεις προς την πλειοψηφία του ΔΣ ρίχνοντας παράλληλα αρκετές ευθύνες για την ελλιπή ενημέρωση και προς τους συνδικαλιστές της μειοψηφίας που διαφωνούσαν αλλά δεν ενημέρωναν επαρκώς. Επικρίσεις και για την τραγική εικόνα και τον διασυρμό του σωματείου από την δημοσίευση της επιστολής προς τον πρωθυπουργό που ζητούσε την ευνοϊκή μεταχείριση του εργοδότη, όσον αφορά την εμπορική άδεια που εκκρεμεί από την πολιτεία για την μονάδα συμπαραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θα του αποφέρει πολλά νέα κέρδη (συντάχθηκε με ευθύνη της πλειοψηφίας). Ο εκβιασμός ήρθε σαν το απλόχερο ευχαριστώ του εργοδότη.

Οι εργαζόμενοι παρά την ζέστη συγκεντρώθηκαν στο TOL των συνελεύσεων με πρωτοφανή μαζική παρουσία από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωηρής αυτής συνέλευσης

Μετά την τοποθέτηση του Προέδρου του ΔΣ Σουπασουδάκη Σ. να αποδεχτούμε τον εκβιασμό της εταιρίας ο φόβος με την απογοήτευση για την ηγεσία κυριάρχησε μέχρι να ακουστεί η φωνή του συνδικαλιστή Γκονια Λ. από την παράταξη Εκτός Γραμμής που είπε πως μόνο με όχι μπορώ να απαντήσω στον εκβιασμό για να γεμίσει αυτόματα η αίθουσα με ένα καθαρτήριο ζωηρό χειροκρότημα, με πολλές επευφημίες.

Στη  συνέλευση χωρίσθηκε στα δυο το ΔΣ, από την μια 6 συνδικαλιστές της πλειοψηφίας του ΔΣ που προέρχονται από το Ενιαίο ψηφοδέλτιο  που δημιούργησαν οι πρώην ΠΑΣΚΕ με την ΔΑΚΕ και πάλευαν στην γραμμή της «λογικής» που έκφρασε ο Πρόεδρος και από την άλλη τους 5 συνδικαλιστές των παρατάξεων Εκτός Γραμμής, ΕΣΑΚ-Σ (ΠΑΜΕ) και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ, που εμψύχωσαν τον εργατόκοσμο ζητώντας επιτακτικά το όχι στον εκβιασμό.

Η υπερασπιστική γραμμή για την υπερψήφιση της πρότασης από την μεριά της πλειοψηφίας χαρακτηρίστηκε από τους πολιτικούς περιορισμούς των συνδικαλιστών του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αφού έκαναν μια αναφορά για την χαμένη πλέον ευκαιρία να αντιδράσουν απέναντι στον πολιτικό εκφυλισμό, αναγνωρίζοντας γενικά και δικές τους ευθύνες, έφταναν στην ύστατη προσδοκία της εκλογικής λύσης που θα έφερνε κυβέρνηση τον Σύριζα. Η διάψευση της ελπίδας εμπόδισε να επαληθευτούν αυτά που προεκλογικά έταξε (κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών και επαναφορά συλλογικών συμβάσεων), οπότε τώρα δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο παρά ένας συμβιβασμός. Με μεγάλο κόστος όσον αφορά το εργασιακό τίμημα που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, αλλά που θα διασώζει τους θεσμούς των εργαζομένων (ΓΣΣΕ, Ομοσπονδίες, Σωματεία).

Η γραμμή της μειοψηφίας του ΔΣ για όχι στον ωμό εκβιασμό της εταιρίας κινήθηκε από το απλό «δεν απαντιέται παρά μόνο με όχι ο εκβιασμός», συνέχιζε με το ότι «μια απάντηση ναι  καταδικάζει μια καλύτερη διαπραγμάτευση που θα μπορούσε να φέρει μια αγωνιστική διεκδίκηση που μέχρι τώρα εμποδίστηκε». Έφτασε να αποκαλύπτει την ευθύνη των κυβερνητικών συνδικαλιστών που με ρουσφέτια από τα βουλευτικά παραμάγαζα εκφύλισαν το συνδικαλιστικό κίνημα. Κατάγγειλε αυτές τις αμετανόητες ηγεσίες, που ακόμα και σήμερα προσδοκούν έναν νέο κυβερνητικό μηχανισμό που θα επιβάλει την ύπαρξή τους (ξαναχτίζοντας βουλευτικές και συνδικαλιστικές «παράγκες» ενός νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού).

Τονίσθηκε ιδιαίτερα πως την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού οι δυνατότητες για αξιοπρεπείς λύσεις με παλιές συνταγές κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι ανέφικτες λόγω των μεγάλων αναγκών για περιορισμό του εργατικού κόστους που επιζητά το κεφάλαιο.

Τονίστηκε η ανάγκη να στηριχτούν οι εργαζόμενοι στις δυνάμεις τους. Δεν υπάρχουν σωτήρες, οι φαντομάδες υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και οι θεοί πέθαναν εδώ και χρόνια. Να ζητήσουν στον αγώνα τους την αλληλεγγύη των υπόλοιπων εργατών και της κοινωνίας, εκφράζοντας πρώτα αυτοί την δική τους.

Ψηφίζοντας όχι να στήσουν την συνοχή του σωματείου υπερασπίζοντας κύρια τους νέους εργαζόμενους του χώρου που επίτηδες η προτεινόμενη σύμβαση θίγει πιο πολύ, για να κερδίσει την ανοχή των παλιών.

 Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας κατέγραψε 378 ψήφους όχι στον εκβιασμό, έναντι 194 ναι και 4 άκυρα.