Το δόγμα της μηδενικής εργασίας

Παρά τις δημόσιες, σχεδόν καθημερινές, διαβεβαιώσεις τόσο του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, όσο και του υπουργού Εργασίας ότι δεν υπάρχει "κρυφή ατζέντα" στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα που θα ξεκινήσουν τον Σεπτέμβριο, αναφερόμενοι κυρίως σε νέες παρεμβάσεις στα εργασιακά, δηλαδή στον κατώτατο μισθό και τα επιδόματα (13ος και 14ος μισθός) που έχουν διασωθεί μόνο στον ιδιωτικό τομέα, το νέο εργασιακό πλαίσιο είναι ήδη έτοιμο και αφορά πρωτίστως το 1.381.088 ανέργους και όσους χάνουν τη δουλειά τους και μπαίνουν στην ουρά για μια ευκαιρία επανένταξης.

Δίμηνες συμβάσεις για όλους, χωρίς κατώτατο μισθό και ασφαλιστικές εισφορές: το σχέδιο του ΔΝΤ για να ανακοπεί η ξέφρενη αύξηση της ανεργίας και να προσελκυστούν επενδύσεις.

Τρόικα και κυβέρνηση, στο πλαίσιο μιας νέας παρέμβασης που θα ενδυθεί τον μανδύα της ανάσχεσης της ανεργίας που με ξέφρενους ρυθμούς έχει φτάσει το 27,6% σε στατιστικά επίπεδα και σε πραγματικά υπολογίζεται ήδη κοντά στο 30%, διαμορφώνουν ένα νέο εργασιακό καθεστώς στο οποίο θα εντάσσονται οι εκατοντάδες χιλιάδες παλαιοί και νέοι άνεργοι. Το νέο καθεστώς, το οποίο εύστοχα όπου εφαρμόζεται (π.χ. Μ. Βρετανία) τιτλοφορείται ως καθεστώς "μηδενικής εργασίας", αποτελεί έναν συνδυασμό πλήρους ευελιξίας σε ωράριο και αμοιβή, απαλλαγμένο όχι μόνο από τα "βάρη" των προβλέψεων κάθε μορφής συλλογικής σύμβασης, αλλά και στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων που συνοδεύουν σήμερα μια σύμβαση προσωρινής εργασίας.
Το μοντέλο αυτό που αρχικά προοριζόταν για τους νεοπροσλαμβανόμενους (οι οποίοι κατά τα φαινόμενα θα απασχολούνται μέσω ατομικών συμβάσεων για 6 ή και 7 ημέρες την εβδομάδα, σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε προ μηνός) επαναδιαμορφώνεται τώρα προκειμένου να έχει καθολική ισχύ.

Θα χαρακτηρίζεται από τρεις κρίσιμες παραμέτρους:

* Επανασχεδιάζεται, κατ' εντολή της τρόικας, το καθεστώς προσωρινής απασχόλησης. Προϋπόθεση για την επέκταση της φθηνής αυτής μορφής εργασίας είναι η αναθεώρηση της υφιστάμενης νομοθεσίας, η οποία έδινε τη δυνατότητα παραμονής ενός εργαζόμενου στον ίδιο εργοδότη, είτε μέσω καθεστώτος ενοικίασης είτε μέσω ανανεούμενων συμβάσεων, για τουλάχιστον 18 μήνες και στη συνέχεια η επιχείρηση μπορεί να "επαναπροσλάβει" τον ίδιο εργαζόμενο σε θυγατρική της εταιρεία, παρατείνοντας ή και "μονιμοποιώντας" το καθεστώς εργασιακής ομηρείας του, χωρίς βέβαια αυτό να συνοδεύεται από τα δικαιώματα που χαρακτηρίζουν μια θέση πλήρους απασχόλησης. Τώρα δρομολογείται το μοίρασμα του 18μηνου σε δίμηνες ανανεούμενες προσωρινές συμβάσεις εργασίας. Με αυτήν την αλλαγή αφενός διευκολύνονται οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης, μειώνοντας το κόστος, που μετακυλίεται στον έμμεσο εργοδότη, ενώ οι επιχειρήσεις καλύπτουν με τον τρόπο αυτό τις εποχικές τους ανάγκες χωρίς να μπαίνουν στη διαδικασία προσλήψεων ακόμα και μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας που σήμερα αφορά πάνω από το 60% των προσλήψεων.

* Στην έκθεση του ΔΝΤ περιγράφεται η ανάγκη για μέτρα περαιτέρω ευελιξίας στις συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης και τις ομαδικές απολύσεις, σημειώνοντας ότι οι αλλαγές αυτές είναι απαραίτητες για την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας και ανάπτυξης. Μάλιστα, το ΔΝΤ ζητεί οι αλλαγές αυτές να προωθηθούν το συντομότερο δυνατόν.

* Η τρίτη παράμετρος που θα ολοκληρώσει το νέο εργασιακό μοντέλο έχει να κάνει με τον μισθό και τις ασφαλιστικές εισφορές. Μέχρι σήμερα στις συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης διατηρείται κατά κανόνα ο κατώτατος μισθός και υπάρχει πλήρης ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου. Η τρόικα έχει δημοσιοποιήσει μέσω της έκθεσής της την ανάγκη για περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού, και σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα θα επανέλθει και στο θέμα της περικοπής του 13ου και 14ου μισθού. Η μείωση του κατώτατου μισθού από τα 586 ευρώ μεικτά που είναι σήμερα στα 495 ευρώ, όπως και η απαλλαγή των εργοδοτών για τις ασφαλιστικές εισφορές που αντιστοιχούν στα πρώτα 400 ευρώ του μισθού, φαίνεται να είναι οι επιπλέον απαιτήσεις που "κουμπώνουν" στο σχέδιο της προσωρινής εργασίας. 

Άλλωστε, η ίδια η φύση της απασχόλησης απαιτεί χαμηλότερες αποδοχές από τα όρια του βασικού μισθού και απαλλαγή από επιβαρύνσεις του μη μισθολογικού κόστους προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί σε φθηνό εργασιακό μοντέλο που θα είναι και ανταγωνιστικό σε σχέση με τα αντίστοιχα, ακόμα και των γειτονικών βαλκανικών χωρών, διατηρώντας ταυτόχρονα σε σχέση με τις γειτονικές χώρες το συγκριτικό πλεονέκτημα του εξειδικευμένου προσωπικού. Αυτό το μοντέλο ισχυρίζονται παράγοντες της κυβέρνησης και της αγοράς ότι μπορεί να φέρει τις πολυπόθητες επενδύσεις.


 Απο: Eφημ. ΑΥΓΗ 11/8/2013