Ποιο σοκ; Αυτός είναι ο καπιταλισμός

 

Πολλά σοφίσματα έχουν απλωθεί στους «πάγκους» της πολιτικής αγοράς: Της πολιτικής εξαπάτησης.
Τα πιο κυρίαρχα: «Το Δόγμα Σοκ», «ο ίλιγγος του κενού», το «Αμόκ»…
Την απάτη αυτών σοφισμάτων την.....











έχουμε δείξει αναλυτικά σε πολλά κείμενα.
Τα πιο βασικά θα τα βρείτε συγκεντρωμένα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7712
Εδώ θα δημοσιεύσουμε ένα μικρό και πολύ εύστοχο κείμενο από το ιστολόγιο:
http://giorgossarris.blogspot.gr/2014/01/blog-post_25.html
********************************************



Διαβάζουμε σε εφημερίδες και μεγάλα σάιτ:
"Σοκ από την πρόταση του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) για κατάργηση του κατώτατου μισθού για νέους, έως ένα έτος από τη πρόσληψή τους, προκειμένου να δίνεται ισχυρό κίνητρο στις επιχειρήσεις."
Την ίδια στιγμή που το περίφημο ΚΕΠΕ ζητάει να δουλεύουν οι νέοι για ενα χρόνο χωρίς μισθό, "βλέπει" ότι ...η Ελλάδα ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη των επενδυτών! Το Χρηματιστήριο λένε έχει φτάσει τις 1260 μονάδες και περίπου 2,5δις έχουν επενδυθεί το τελευταίο διάστημα στο ΧΑΑ.
Πρώτα απ'όλα να πούμε ότι κανένα σοκ δεν υπάρχει.
Απλά αυτή ακριβώς είναι η εικόνα της "νέας Ελλάδας" που ονειρεύονται τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό. Απλήρωτη δουλειά και ανύπαρκτα δικαιώματα για τους εργαζόμενους και όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία για τις επιχειρήσεις. Αυτό είναι το "ισχυρό κίνητρο για τις επιχειρήσεις" για το οποίο μιλάνε.
Εννοείται φυσικά ότι αν γινόταν να μην πληρώνεται καθόλου κανείς εργαζόμενος, αν μπορούσε να λειτουργήσει ένα τέτοιο μοντέλο, θα ήταν το ιδανικό για τις επιχειρήσεις και βέβαια μια τέτοια "θετική εξέλιξη" θα εκτόξευε στα ύψη το Γενικό Δείκτη του ΧΑΑ.
Όσο περισσότερη η απελπισία για τους εργαζόμενους τόσο πιο ψηλά οι διάφοροι "δείκτες".
Όσο μεγαλύτερη η εκμετάλλευση, τόσο μεγαλύτερη και η "εμπιστοσύνη των επενδυτών".
Βέβαια, ακόμα κι αν οι μισθοί γινόντουσαν σκόνη, οι ...επενδυτές θα εξακολουθούσαν να ζητάνε κι άλλη φτώχεια, κι άλλη πείνα, κι άλλη απελπισία.
Αυτή είναι η φύση του σκληρού ανταγωνισμού και δεν μπορεί να αλλάξει.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, και η όλο και πιο σκληρή αντιπαράθεση των "παικτών"-μονοπωλίων, μέχρι την τελική εξόντωση των ανταγωνιστών τους, ακόμα και μέχρι τον πόλεμο(μιλάμε για κανονικό πόλεμο βέβαια), είναι η μοναδική εξέλιξη που μπορεί να έχει, ό,τι κι αν διακηρύσσουν και ό,τι κι αν ορκίζονται οι υποστηριχτές του.
Σε ένα τέτοιο παιχνίδι αλληλοεξόντωσης και με την εξουσία στα χέρια των μονοπωλίων, οι εργαζόμενοι και οι λαοί μόνο αναλώσιμα πιόνια και κρέας για τα κανόνια των εξουσιαστών τους μπορούν να είναι.
Εκτός αν κάνουν ό,τι χρειάζεται για να αλλάξει δρόμο το ποτάμι της ιστορίας και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και μαζί και την εξουσία, αφοπλίζοντας τους μέλλοντες δολοφόνους τους.
Αυτή είναι η μόνη και σκληρή αλήθεια, είτε μας αρέσει είτε όχι.
 
ΥΓ: Το ΚΕΠΕ είναι ένα "ίδρυμα οικονομικών ερευνών" που δουλεύει υπό την αιγίδα του Υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας. Για την ιστορία να πούμε ότι ιδρύθηκε το 1959(δεξιά κυβέρνηση ΕΡΕ), και όπως διαβάζουμε στο σάιτ του ΚΕΠΕ "...Την οργάνωσή του ανέλαβε ως πρώτος Πρόεδρος Δ. Σ. και Επιστημονικός Διευθυντής του ο Καθηγητής Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, ο οποίος μετακλήθηκε για αυτό το σκοπό από το Πανεπιστήμιο Berkeley των ΗΠΑ."

Έχει ενδιαφέρον το πως πάντα κάποιοι δήθεν "προοδευτικοί" ήταν πρόθυμοι να σώσουν τα προσχήματα για λογαριασμό της εξουσίας.
Εννοείται ότι ακόμη κι αν τη διεύθυνση την αναλάμβανε κομμουνιστής, το "ίδρυμα" θα εξακολουθούσε να είναι εργαλείο του συστήματος και βέβαια το σύστημα δεν παραχωρεί έτσι απλά τα δικά του στους αντιπάλους του.

http://resaltomag.blogspot.gr