Αλήθεια που αποκρύπτεται –για λόγους προφανώς δικών τους ισορροπιών και σκοπιμοτήτων– και από τους υπεύθυνους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Η πραγματικότητα είναι ότι το πρόγραμμα προσαρμογής είχε ήδη, προ της έκρηξης της πολιτικής αστάθειας, εκτροχιαστεί στο πιο κρίσιμο σημείο του –στο δημοσιονομικό κενό, το χρέος και τις επενδύσεις.
Το ΑΕΠ το 2014, με βάση την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, μειώθηκε σε ευρώ κατά 3,5 δισεκατ. και η όποια «ανάπτυξη» διαφημίζεται οφείλεται σε βαθύτατο αποπληθωρισμό (-2,5% αποπληθωριστής ΑΕΠ το 2014).
Αυτό δεν είχε προβλεφθεί ούτε από την τρόϊκα, ούτε από την κυβέρνηση. Επειδή, όμως, τόσο οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές όσο και το χρέος είναι σε ευρώ, δημιουργήθηκε ένα πρόσθετο μόνιμο δημοσιονομικό κενό για τα επόμενα χρόνια ύψους 1,5 δισεκατ. ευρώ (από μικρότερο ΑΕΠ εισπράττονται αναγκαστικά λιγότεροι φόροι και εισφορές), ενώ και το χρέος εκτροχιάστηκε προς τα πάνω κατά 3,5 περίπου μονάδες του ΑΕΠ.
Αναφέρω όλα αυτά τα οικονομικά στοιχεία εξαντλητικά γιατί σάς αφορούν απολύτως. Γιατί, το έχετε πια καταλάβει, αφορούν αμέσως τα εισοδήματα του απλού πολίτη –από τον οποίο και αποκρύπτονται.
Όπως αποκρύπτεται και το αίτιο της πτώσης, που είναι η αποτυχία προσέλκυσης επενδύσεων, λόγω υπερφορολόγησης και αδιόρθωτα πελατειακού-συντεχνιακού κράτους, που στηρίζουν ομοθύμως με την πολιτική συμπεριφορά τους κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Το 2013 είχαμε ως ποσοστό του ΑΕΠ τις χαμηλότερες επενδύσεις στον κόσμο, μόλις 11%, έναντι 18% της ευρωζώνης και 22% παγκόσμιου μέσου όρου.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η αβεβαιότητα για την πολιτική που θα ασκηθεί στα επόμενα χρόνια. Αβεβαιότητα που επιτείνεται από την απολύτως ανεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης, που πάλι «μοιράζει» λεφτά που δεν υπάρχουν. Δημιουργείται έτσι ένα απολύτως εκρηκτικό μίγμα.
Τις επιπτώσεις όλων αυτών θα τις ζήσουμε αναπόφευκτα και στις επόμενες ημέρες, και στην επόμενη διετία. Εφόσον το πολιτικό σύστημα αρνείται να πει την αλήθεια –και συνεπώς να συνεννοηθεί στοιχειωδώς– θα τις ζήσουμε μάλιστα με την μεγαλύτερη δυνατή βιαιότητα.
Τί θα συμβεί στην συνέχεια δεν γνωρίζουμε. Η ίδια η οικονομία, λόγω της εφιαλτικής ανεργίας και της πτώσης των τιμών, έχει την δυνατότητα για λόγους καθαρά τεχνικούς –οι λεγόμενοι στα οικονομικά «αυτόματοι σταθεροποιητές»– να αντιδράσει και να πορευτεί καλά για μία τετραετία.
Αν στοιχειωδώς είχε ακολουθηθεί μία σοβαρή μεταρρυθμιστική πολιτική από την αρχή της κρίσης, αυτό θα είχε συμβεί εδώ και δύο χρόνια.
Μακροχρόνια, όμως, βρισκόμαστε σε μία σοβαρή παγίδα που δημιουργεί ο τεράστιος αριθμός συνταξιούχων, σε σχέση με τον αριθμό απασχολουμένων στον ιδιωτικό τομέα και το δημόσιο χρέος.
Ο συσχετισμός είναι καταθλιπτικός (www.tovima.gr/finance): 2,8 εκατομμύρια απασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα (περιλαμβάνονται και οι αγρότες) στηρίζουν 2,8 εκατομμύρια συνταξιούχους (εκ των οποίων οι 700.000 από 25-65 ετών), 700.000 απασχολούμενους στο ευρύτερο Δημόσιο και 3,5 εκατομμύρια μη εργαζόμενους (άνεργοι, άνθρωποι εκτός αγοράς εργασίας, κλπ).
Ταυτόχρονα, οι τόκοι του υπέρογκου δημόσιου χρέους –που είναι πολύ χαμηλοί σήμερα– είναι δημοσιονομικά δυσβάστακτοι, παρά το γεγονός ότι έχουμε στα 140 περίπου δισεκατ. περίοδο χάριτος 10 ετών.
Όταν τελειώσει η περίοδος χάριτος, μετά το 2022, και το χρέος περάσει σταδιακά στον ιδιωτικό τομέα, τότε θα ενεργοποιηθεί πλήρως αυτή η μακροχρόνια παγίδα στην οποία βρίσκεται η ελληνική κοινωνία –μεταξύ της Χάρυβδης των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και της Σκύλλας του χρέους.
Πρόκειται για μία «εξίσωση» που το σημερινό πολιτικό σύστημα αδυνατεί να επιλύσει. Γι αυτό και κρύβει την αλήθεια. Μία «εξίσωση» που για να λυθεί απαιτεί όλα αυτά που επί χρόνια έλεγε και λέει η Δράση.
Δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών και των φόρων, κοινωνικό δίχτυ προστασίας μόνον για όσους έχουν πραγματικά ανάγκη (π.χ. όχι συντάξεις στα 50 ή στα 55 σε προνομιούχες συντεχνίες, κλπ), αποτελεσματικό και δίκαιο κράτος που θα έχει μόνιμο και αδυσσώπητο πόλεμο στις πελατειακές σχέσεις και τις σχέσεις διαπλοκής.
Δηλαδή, οικονομική αποτελεσματικότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, που θα στηρίζονται στην αλήθεια και στον ρεαλισμό.
Η Δράση, σε αντίθεση με τα κόμματα που σήμερα πρωταγωνιστούν, είναι αποφασισμένη να συνεχίσει να λέει την αλήθεια και να ζητά από τους πολίτες να ορθώσουν το δικό τους ανάστημα και να σπάσουν το τείχος του ψεύδους και της παραπλάνησης που τους περιβάλλει.
Όποτε τής δόθηκε η μικρή έστω στήριξη των πολιτών –όπως π.χ. στην εκστρατεία για τις ψευδο-αντικειμενικές αξίες, όπου πετύχαμε την σημαντική νίκη στο Συμβούλιο της Επικρατείας– έχει αποδείξει ότι μπορεί να είναι πολιτικά αποτελεσματική.
Η ελάχιστη κάλυψη από τα ΜΜΕ, οι εξ ίσου ελάχιστοι οικονομικοί μας πόροι και το γεγονός ότι δεν είμαστε στην Βουλή για να διαθέτουμε «πλήρους απασχόλησης» πολιτικά στελέχη, σημαίνει ότι η δύναμη της φωνής μας και η πολιτική μας επιρροή εξαρτάται από εσάς.
Από την δική σας συνεισφορά σε ανθρώπινους και υλικούς πόρους και την δική σας στήριξη.
του Θόδωρου Σκυλακάκη*
*Πρόεδρος της «Δράσης», πρώην ευρωβουλευτής
Aπο: courdisto portocali
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου