Φοβάμαι όμως, πως αυτά που συνέβησαν αποτελούν τις προσεισμικές δονήσεις, ενός σεισμού που είναι βέβαιο πως θα έρθει, και μάλιστα ισχυρός, αλλά με άγνοια του χρόνου εκδήλωσής του.
Ούτε τις συγκρούσεις στην Ουκρανία, ούτε την εμφάνιση των επαγγελματιών εκτελεστών του Ισλαμικού Κράτους, θεωρώ ως κύρια γεγονότα, αλλά ως εργαλεία που προλειάνουν το έδαφος για το επόμενο βήμα. Που είναι ο αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ των Περιφερειακών Δυνάμεων της υφηλίου -όπως συμβαίνει ανά τους αιώνες- για την επικράτηση της μιας σε βάρος των άλλων. Ουδεμία έκπληξη, επομένως.
Φάνηκε, πως οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ευνοϊκότερη θέση, έχοντας στο πλευρό τους πετρελαϊκούς κολοσσούς, οι οποίοι με την σειρά τους χρησιμοποιούν τις ΗΠΑ για περεταίρω ενίσχυση της θέσης τους. Πρόκειται για ένα δίδυμο αλληλοεξαρτώμενο, το οποίο με τη σειρά του έχει «πλάτες» το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό σημαίνει, πως η νίκη κατά των άλλων διεκδικητών της ηγετικής θέσης είναι
εξασφαλισμένη;
Η μελέτη της πολιτικής ιστορίας δεν το πιστοποιεί. Οι δυνατοί, φέρουν μαζί τους και την αδυναμία τους, που είναι η απληστία και η αλαζονία. Και αφήνουν ρήγματα από τα οποία εισέρχονται δυνάμεις ανατροπής. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η καταστροφή των Αθηνών κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο που προήλθε από την αδυναμία της τότε υπερδύναμης να εξωθήσει τα πράγματα στο έπακρο.
Όπως δηλαδή συνέβη και στην περίπτωση της ηττηθείσας Γερμανίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι δυνατοί επέβαλαν στον αδύναμο ευτελιστική συνθήκη υποταγής, που έφερε ως απάντηση στην εξουσία το Χίτλερ, με όλα τα δεινά που επακολούθησαν.
Η συλλογιστική των δυνατών είναι απλή. Αυτή που είπαν οι Αθηναίοι στους αδύναμους πολίτες της Μήλου. Ότι ο δυνατός πράττει παν ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος παν ότι του επιβάλλει η αδυναμία του. Οι Αθηναίοι μιλούν για τον φυσικό νόμο του ισχυρού που επιβάλλεται πάντα στον αδύνατο:. Είπαν: «Αυτόν τον φυσικό νόμο ακολουθούμε κι εμείς. Δεν τον έχουμε θέσει εμείς ούτε και είμαστε οι πρώτοι που τον χρησιμοποιούμε. Υπήρχε, τον παραλάβαμε από τους προγόνους μας, και μετά από μας θα υπάρχει αιώνια. Το ίδιο θα κάνατε κι εσείς στη θέση μας, το ίδιο θα κάνουν όλοι όσοι φτάσουν στο σημείο της δικής μας δύναμης».
Όμως, η αλαζονία του δυνατού, δημιούργησε χρόνο με τον χρόνο δυσαρέσκειες μεταξύ των συμμάχων πόλεων, οι οποίες για να ξεφύγουν από την δυναστεία του ισχυρού πλησίασαν την Σπάρτη. Η οποία δεν είχε καμιά ομοιότητα με την ένδοξη Σπάρτη της προηγούμενης 50ετίας των Περσικών Πολέμων, ούσα και αυτή αδύναμη.
Όμως, είχε την αίγλη της κάποτε υπερδύναμης. Και είχε διατηρήσει το αδούλωτο πνεύμα. Αυτή ήταν η δύναμή της, που δεν υπολόγισαν οι Αθηναίοι. Μία-μία οι πόλεις συγκεντρώνονταν γύρω από την Σπάρτη, ώστε η πολεμική μηχανή που εκ του μηδενός δημιουργήθηκε, έφτασε σε υψηλό σημείο, τόσο ώστε να υπερνικήσει και να εξαφανίσει για 2.300 περίπου χρόνια την Αθήνα.
Το δίκαιο του ισχυρού δεν αποτελεί αξίωμα χωρίς εξαιρέσεις, αλλά κανόνα που συχνά παραβιάζεται. Εάν το δίκαιο του ισχυροτέρου κατισχύει πάντα τότε όχι μόνον οι Μήλιοι έπρεπε να είχαν παραδοθεί, αλλά και όσοι συνειδητά έπεσαν φυλάσσοντες Θερμοπύλες έπρεπε να χαρακτηρίζονται ως αιθεροβάμονες και να αποτελούν παραδείγματα προς αποφυγήν.
Υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι επιλέγουν να αγωνισθούν γνωρίζοντας τι τους περιμένει γιατί αποβλέπουν σε κάτι που ξεπερνά τη φυσική τους υπόσταση. Ποτέ στην ιστορία δεν κατίσχυσε ο δυνατός επί πολύ, μόνον με την δύναμή του. Το παράδειγμα του Μ. Αλεξάνδρου είναι σαφές. Θεωρείται ακόμη και σήμερα ως θείο ον, επειδή δεν κατέκτησε σώματα, αλλά ψυχές, έχοντας ως όπλο το ανέσπερο φως του ελληνικού πολιτισμού. Οι σημερινοί δυνατοί, με ποιον πολιτισμό θα μπορέσουν να επικρατήσουν. Τα υλικά εφόδια, φέρνουν μεν νίκες, αλλά πρόσκαιρες.
Ο Μακεδών
Aπο: arouraios.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου