Τόσο μικρή έγινε η Ελλάδα;

• Το Eurogroup της Παρασκευής 24/4 αποδείχθηκε τελικά ορόσημο. Αυτό αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς. Καθώς κανείς δεν ανέμενε συμφωνία, εκτός ίσως από το μέγαρο Μαξίμου, όλα έδειχναν ότι θα ήταν μία συνηθισμένη μηνιαία συνάντηση...

Η διαρροή, λίγο πριν το τέλος, ότι η συζήτηση για την Ελλάδα είχε...

διάρκεια περί την μία ώρα, απλά επιβεβαίωνε τις προσδοκίες. Όλοι όσοι παρακολουθούσαμε περιμέναμε μία ανιαρή press conference και τίποτα παραπάνω.

Η συνέντευξη τύπου όμως ανέτρεψε τα πάντα.
Από την μία τα έντονα σχόλια στις εισαγωγές των κυρίων Dijsselbloem, Regling και Moscovici, από την άλλη οι αιχμηρές απαντήσεις στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ξεκαθάρισαν το τοπίο «διαπραγμάτευση», εντελώς. Ειδικά ο Mario Draghi, παρότι δεν θεώρησε απαραίτητο να κάνει εισαγωγική δήλωση, με μία απάντησή του έριξε άπλετο φως στο τι συμβαίνει όλο αυτόν τον καιρό. Και είναι εξαιρετικά και απόλυτα απογοητευτικό.

Τρία σημεία είναι αυτά που δίνουν το ακριβές στίγμα του τι διαμείφθηκε στην συνάντηση. Όλα κατά την διάρκεια των ερωταπαντήσεων.
Το πρώτο, η απάντηση του Προέδρου του Eurogroup σε ερώτηση του Peter Spiegel των «Financial Times» εάν οι συζητήσεις για το τέλος αυτού του προγράμματος και την αρχή ενός επόμενου θα μπορούσαν κάποια στιγμή να «συγχωνευθούν». Η απάντηση του Ολλανδού ΥΠΟΙΚ ευγενέστατη αλλά, ταυτόχρονα, ξεκάθαρη και αποκαλυπτική: Σαφώς και θα πρέπει να συζητηθεί τι θα γίνει στο μέλλον. Αλλά είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε για τους μήνες της παράτασης. Χρειάζεται να χτιστεί και εμπιστοσύνη. Δεν μπορείς να συμφωνήσεις για το μέλλον αν δεν μπορείς να συμφωνήσεις για τέσσερεις μήνες. Με απλά λόγια; Αν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για το τώρα, δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για το μέλλον. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει αξιοπιστία αλλιώς.

Δεύτερο σημαντικό σημείο η απάντηση του ιδίου στην κυρία Ελένη Βαρβιτσιώτη της «Καθημερινής». Η διακεκριμένη Ελληνίδα δημοσιογράφος ρώτησε εάν υπάρχει περίπτωση μερικής καταβολής χρημάτων με μερική υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Η απάντηση Dijsselbloem αποστομωτική και εκκωφαντική:
«Η απάντηση είναι πολύ σύντομη: Όχι! Συμφωνήσαμε από την αρχή ότι θα κάνουμε συμφωνία σε ένα συγκεκριμένο πακέτο και εργαζόμαστε πάνω σε αυτήν την βάση». Πιο καθαρά δεν γίνεται. Γιατί τόσον καιρό ακούμε συνεχώς για συμφωνίες γέφυρες, τμηματικές καταβολές και άλλα παραμύθια; Απαντήστε το εσείς, αγαπητοί αναγνώστριες και αναγνώστες. Προσωπικά επιλέγω να μην το κάνω.

Τρίτο σημείο καμπής η απάντηση του Προέδρου της Ε.Κ.Τ. σε ερώτηση της Γερμανικής Handelsblatt. Αφού απάντησε στην ερώτηση αυτή καθαυτή σχολίασε: «Δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία εάν οι συμμετέχοντες δεν έχουν μία κατάλληλη διαδικασία ώστε να ορίσουν τα μεγέθη για ποσοτικοποιημένα μέτρα πολιτικής». Δηλαδή κάντε την δουλειά σωστά και βάλτε τα νούμερα στο τραπέζι. Πιο απλά; Κάνετε σωστά την δουλειά σας.

Παρακολουθώ τα Eurogroups εδώ και δέκα χρόνια. Ανελλιπώς τα τελευταία έξι.
Αυτό της Παρασκευής, είναι το χειρότερο για την Ελλάδα που έγινε ποτέ.
Μακράν!

Και έχει υπάρξει, θυμίζω, ένα που πέρασε στην ιστορία σαν το «Eurogroup της Ελληνικής χαρτοπετσέτας». Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω αισθανθεί μεγαλύτερη ντροπή για την χώρα που λατρεύω.
Ποτέ πριν δεν έχω αισθανθεί τέτοια ταπείνωση.
Ποτέ πριν δεν θύμωσα τόσο πολύ.
Εκεί έφτασε λοιπόν η Ελλάδα; Να είναι ο παρίας της Ευρώπης; Το αποπαίδι που δεν θα του γίνουν τα χατίρια; Είναι τόσο λυπηρό. Τόσο κρίμα. Τόσο πολύ κρίμα.
Ειλικρινά δεν έχω άλλα λόγια να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι.
Ή, πιο σωστά, δεν θέλω να γράψω τα λόγια που αιθάνομαι.



Του κ.Πέτρου Λάζου