«Μαύρος» ο ισολογισμός της ΛΑΡΚΟ

                                      Αναδημοσίευση από το capital.gr

Του Χάρη Φλουδόπουλου
Κύκλος εργασιών σχεδόν ο μισός σε σύγκριση με πέρυσι, εκτεταμένες ζημιές, έκρηξη υποχρεώσεων και αρνητικά ίδια κεφάλαια, συνθέτουν μια «οδυνηρή» πραγματικότητα για τη ΛΑΡΚΟ όπως περιγράφεται στον ισολογισμό της εταιρείας για την απελθούσα χρήση. Πρόκειται για το «λογαριασμό» που καλείται να πληρώσει η ιστορική βιομηχανία... 







μετά τα αλλεπάλληλα λάθη των διοικήσεων του παρελθόντος και κυρίως μετά τη δραματική ύφεση που πλήττει το τελευταίο εννιάμηνο συνολικά τη διεθνή βιομηχανία πρώτων υλών. 




Και βέβαια σε αυτά τα προβλήματα προστίθεται το υπέρογκο κόστος παραγωγής, που περιορίζει δραστικά τις όποιες ελπίδες ανάκαμψης διαγράφονται για το μέλλον.

Αναλυτικά ο κύκλος εργασιών της εταιρείας διαμορφώθηκε στα 284,177 εκατ. ευρώ από 549,352 εκατ. το 2007, όταν το κόστος των πωλήσεων είναι σχεδόν 70 εκατ. μεγαλύτερο στα 352,518 εκατ. Τα καθαρά αποτελέσματα (περιλαμβανομένων των έκτακτων εσόδων 20,291 εκατ. ευρώ από το κλείσιμο των θέσεων του hedging το φθινόπωρο του 2008) είναι -116,335 εκατ. έναντι κερδών 23,087 εκατ. το 2007.

Τα ίδια κεφάλαια της εταιρείας από 104,720 εκατ. το 2007 είναι πλέον -426 χιλιάδες ευρώ, ενώ οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις φτάνουν τα 129 εκατ. ευρώ. Το σύνολο των υποχρεώσεων φτάνει τα 230,103 εκατ. ευρώ όταν πέρυσι ήταν 141,214 εκατ. ευρώ.

Στην πραγματικότητα η χρήση του 2008 βαρύνεται από τρεις κυρίως παράγοντες, που πιέζουν ασφυκτικά την επιχείρηση:
• τη δραματική πτώση της τιμής του νικελίου που από τα υψηλά των 33,6 χιλ. $/τόνο το Μάρτιο του 2008, έφτασε στα 9 χιλ. $/τόνο τον Οκτώβριο.
• τη μείωση της ζήτησης
• και το υψηλό κόστος παραγωγής.

Για τις χαμηλές τιμές και τη ζήτηση, ευθύνεται αποκλειστικά η οικονομική ύφεση, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι επλήγησαν διεθνώς οι μεγαλύτερες βιομηχανίες μετάλλων και πρώτων υλών (Alcoa, Chalco, Rusal). Ωστόσο για το υψηλό κόστος παραγωγής της Λάρκο, κυριότερη αιτία είναι αυξημένο κόστος ενέργειας, καθώς αυτό έχει αποσυνδεθεί από την τιμή του νικελίου, με αποτέλεσμα η παραγωγή να καθίσταται ζημιογόνος.

Σήμερα πάντως τα σημάδια στην αγορά των μετάλλων είναι μάλλον ελπιδοφόρα. Η ζήτηση σιγά, σιγά ανακάμπτει και με βάση τις τιμές LME από τα χαμηλά του Οκτωβρίου στις 9 χιλ. $/τόνο πλέον βρίσκεται στις 15,6 χιλ. $/τόνο. Η συγκεκριμένη τιμή υπό όρους μπορεί να καταστήσει κερδοφόρα τη λειτουργία της βιομηχανίας.

Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια της κυβέρνησης να δώσει λύση στα προβλήματα της εταιρείας και έχει παρουσιαστεί σχέδιο σωτηρίας που περιλαμβάνει περικοπές, μείωση της απασχόλησης εργολάβων και των επενδύσεων για νέα ορυχεία. Ωστόσο βασικός άξονας του κυβερνητικού σχεδίου είναι η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην οποία όμως δεν προτίθενται να συμμετάσχουν οι μέτοχοι Εθνική Τράπεζα και ΔΕΗ. 

Έτσι το ποσό θα πρέπει να καλυφθεί από στρατηγικό επενδυτή. Εκείνο πάντως που επείγει είναι να δοθεί λύση στο θέμα του κόστους ενέργειας το οποίο συμμετέχει κατά 50% στο κόστος λειτουργίας. Λόγω των τελευταίων αυξήσεων το κόστος του ρεύματος έχει αυξηθεί κατά 200% σε σύγκριση με το πρόσφατο παρελθόν, κάτι που σημαίνει πρακτικά ότι κάθε μέρα που περνά, συσσωρεύονται νέες ζημιές. Εκτός όμως από την κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση έχει πάρει θέση υπέρ της προοπτικής μιας πολιτικής λύση για το ζήτημα του κόστους ενέργειας.

Η Λάρκο δραστηριοποιείται στο χώρο του σιδηρονικελίου από την ίδρυσή της το 1963 από τον Μποδοσάκη Αθανασιάδη. Το 1981 και αφού στο μεταξύ έχει αποβιώσει ο Μποδοσάκης, η εταιρεία περιέρχεται στο ελληνικό δημόσιο. Ακολουθούν οκτώ «προβληματικές» χρονιές και το 1989 ξεκινά εκκαθάριση που ακόμη και σήμερα βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Τότε δημιουργήθηκε η ΛΑΡΚΟ με τη σημερινή της μορφή και τους υφιστάμενους βασικούς μετόχους δηλαδή το ελληνικό κράτος με 36%, τη ΔΕΗ το 28% και την Εθνική Τράπεζα με το υπόλοιπο 36%. Η εταιρεία απασχολεί 2800 εργαζόμενους.


Απο: capital