Γιατί η έξοδος από το μνημόνιο θα αργήσει...

Δεν είναι μόνο ο κ. Κρούγκμαν και ο κ. Στίγκλιτζ νομπελίστες οικονομολόγοι, και ας μονοπωλούν σχεδόν τα ελληνικά ΜΜΕ με άρθρα κατά του μνημονίου Ένας άλλος νομπελίστας οικονομολόγος, ο Έντμουντ Φελπς, έβαλε το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων: «Ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας διέπεται από πελατειακές σχέσεις (κυνήγι ψήφων από τα κόμματα και ευνοιοκρατία) πολύ περισσότερο από άλλα μέρη της Ευρώπης». 
 

Όσο αυτές οι πελατειακές σχέσεις διαιωνίζονται, ας ξεχάσουμε την απαλλαγή από το μνημόνιο, την ανάπτυξη, την πρόοδο. Σε τούτη την προεκλογική περίοδο, μετά μάλιστα την υπερψήφιση του 3ου μνημονίου από τέσσερα κόμματα, θα περίμενε κανείς ότι θα άλλαζε η λογική των πελατειακών σχέσεων. Ότι τα κόμματα θα άφηναν πίσω τους την ψηφοθηρία με τις συντεχνίες. Η συμπεριφορά τους, όμως, ήταν μια φορά ακόμα απογοητευτική.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το αγροτικό. Το 3ο μνημόνιο προβλέπει ότι οι αγρότες οφείλουν να πληρώνουν φόρους όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες

. Προβλέπει ότι φορολόγηση του αγροτικού εισοδήματος αυξάνεται την 1/1/2016 από το 13% στο 20% και από την 1/1/2017 στο 26%. Αντί να εξηγήσουν στους αγρότες τους λόγους αυτής της αύξησης, την ισονομία και ισοπολιτεία, τα κόμματα (και οι βουλευτές που εκλέγονται σε αγροτικές περιοχές) προσπαθούν να προσελκύσουν την ψήφο των αγροτών με υποσχέσεις διατήρησης των μέχρι τώρα συντεχνιακών προνομίων.

Την 1/9, ο κ. Μεϊμαράκης δήλωνε στο Mega ότι «η ΝΔ δεν θα ψηφίσει τη φορολογία των αγροτών και τόνισε ότι θα συζητήσει το θέμα με τους δανειστές έχοντας προτάσεις» (προφανώς για ισοδύναμα εισπρακτικά μέτρα). Στις 4/9, ο κ. Τσίπρας κάνει ρελάνς από τη Λιβαδειά, δηλώνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την «μοναδική εγγύηση ότι δεν θα αφεθούν στην τύχη τους οι αγρότες». Και την επομένη, 5/9, ο κ. Θεοδωράκης παρουσίαζε στα Γρεβενά την πρόταση του Ποταμιού για χαμηλή φορολογία σε ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμούς.

Φοβάμαι ότι το ξύπνημα των αγροτών, μετά τα προεκλογικά αυτά υπνωτικά, θα είναι επώδυνο. Τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους υπόλοιπους πολίτες που θα υποστούν την οργή τους, τα τρακτέρ, τις καταλήψεις, το κόψιμο της χώρας στα δυο κλπ. Αλλά ακόμα και αν η όποια κυβέρνηση προκύψει καταφέρει να πείσει τους δανειστές μας να δεχτούν ισοδύναμα εισπρακτικά μέτρα, ποια μπορεί να είναι αυτά; Προφανώς η επιβάρυνση των υπολοίπων πολιτών, που θα πληρώσουν για τους αγρότες, πιθανότατα με αύξηση του ΕΝΦΙΑ. Δηλαδή η παραπέρα φοροεπιδρομή και καταστροφή της μεσαίας τάξης. Αυτή όμως είναι η καλύτερη συνταγή για να μείνει η χώρα στη μιζέρια. 

Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε από τα μνημόνια είναι να τα εφαρμόσουμε. Η συνέχιση των πελατειακών σχέσεων οδηγεί με ασφάλεια σε αγώνα μεταξύ των διαφόρων προνομιούχων, ενώ οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να είναι τα μεγαλύτερα θύματα. Και όλοι μαζί θα βουλιάζουμε στα μνημόνια και στην ανυποληψία. Θα συνεχίσουμε να εξαρτόμαστε από τους εταίρους μας, τους οποίους θα βρίζουμε για να ενισχύουμε την δήθεν αξιοπρέπειά μας. 



 Aπο: kathimerini.gr