Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ.
 |
| Ο Δ. Κουτσούμπας μιλάει στους εργαζόμενους, στην αλλαγή της βάρδιας |
Νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση κάθε φορά που έρχομαι στη ΛΑΡΚΟ, γιατί και από τη δεκαετία του '70 - όπως ξέρετε πολύ καλά οι περισσότεροι - και τη δεκαετία του '80, ήμουν εδώ σε αυτόν το χώρο, ερχόμουν συνεχώς, μέσα στους αγώνες των εργαζομένων, είχα την ευθύνη δηλαδή εκ μέρους του Γραφείου Περιοχής τότε Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας, και άρα πολύ καλά ξέρουμε τα προβλήματα.
Ξέρουμε, επίσης, πολύ καλά ότι η ΛΑΡΚΟ ούτε πρέπει να κλείσει ούτε να ιδιωτικοποιηθεί ούτε να πωληθεί. Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στον εργαζόμενο λαό της χώρας μας.
Είναι, όπως σωστά είπατε, πρώτη στην Ευρώπη, πέμπτη σε όλο τον κόσμο. Εχει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες, η ίδια η χώρα έχει τέτοιες παραγωγικές δυνατότητες με τον ορυκτό πλούτο που διαθέτει. Αρα, το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στο τι σύστημα υπάρχει, πώς λειτουργεί, ποιος είναι ο τρόπος παραγωγής, δηλαδή, για ποιους δουλεύει.
Δουλεύει για τους λίγους, για το μεγάλο κεφάλαιο ή δουλεύει για τους πολλούς, που είναι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, οι εργαζόμενοι της χώρας μας; Δουλεύει για ένα κράτος σάπιο και διεφθαρμένο, που λέγεται καπιταλιστικό, ή δουλεύει αυτό το κράτος σε όφελος των εργαζομένων, των λαϊκών συμφερόντων;
Γιατί, ξέρετε, οι αντιφάσεις όλων αυτών, είτε κυβερνάνε είτε είναι στη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ είτε είναι σε διοικήσεις άλλων οργανισμών και τα λοιπά, είναι αντιφάσεις του ίδιου του τρόπου παραγωγής, του ίδιου του συστήματος, που έχει όνομα, είναι ο καπιταλισμός. Που έχει πάνω από όλα τα συμφέροντα λίγων επιχειρηματικών ομίλων, λίγων ιδιωτικών συμφερόντων, που έχει τα συμφέροντα του αστικού κράτους, το οποίο δουλεύει πάλι γι' αυτούς, για τους λίγους.
Αρα, λοιπόν, το τι θα κάνει ο εργαζόμενος λαός, και εδώ στη ΛΑΡΚΟ και πανελλαδικά, είναι κρίσιμο ζήτημα. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό πρέπει να μπει στη συζήτηση και μέσα στις συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς και στα χωριά και παντού.
Οι εργάτες παράγουν τον πλούτο
Ξέρετε πολύ καλά, δε θα πούμε άλλα λόγια εδώ για να χαϊδέψουμε αυτιά, για να φανούμε καλοί, όπως κάνουν άλλοι και άλλα να λέμε στα κανάλια και άλλα να λέμε στους εργαζόμενους και άλλα να λέμε στους κυβερνώντες και αυτούς που έχουν την εξουσία.
Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας και στη Βουλή, με Επίκαιρες Ερωτήσεις, θα προκαλέσουμε και τον πρωθυπουργό να απαντήσει σε αυτά τα ζητήματα. Διότι η ΛΑΡΚΟ είναι βασικός πυρήνας του μέλλοντος αυτής της χώρας. Οταν εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, δε σταματάμε μόνο σε αυτό. Λέμε, ταυτόχρονα, ότι πρέπει να γίνει δημόσιος, ενιαίος φορέας, κρατικός φορέας για τον ορυκτό πλούτο, που μέσα εκεί βασικός πυρήνας να είναι η ΛΑΡΚΟ και το εργοστάσιο της Λάρυμνας.
Λέμε ότι πρέπει να οργανωθεί η καθετοποιημένη παραγωγή πανελλαδικά για τον ανοξείδωτο χάλυβα και για τα υποπροϊόντα και να αξιοποιηθεί έτσι στην ανάπτυξη της οικονομίας, παίρνοντας παράλληλα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Πρωταρχικό και κύριο είναι να εξασφαλιστεί η μόνιμη, η σταθερή δουλειά όλων των εργαζομένων, να μην υπάρχουν από δω κι από κει εργολαβίες, αλλά να γίνουν και νέες προσλήψεις, γιατί αυτό χρειάζεται.
Και, βεβαίως, να υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και επιχειρησιακές, οι οποίες θα ικανοποιούν τα αιτήματα των εργαζομένων, κυρίως δε θα παίρνουν τα κεκτημένα, αυτά που έχουν κατακτηθεί δηλαδή με τόνους ιδρώτα και αίματος από αυτόν εδώ το λαό, από αυτούς εδώ τους εργαζόμενους.
Αυτή τη χρονιά, το 2016, η ΛΑΡΚΟ συμπληρώνει 50 χρόνια λειτουργίας. Ιδιαίτερα το εργοστάσιο της Λάρυμνας άρχισε να λειτουργεί το 1966 και φέτος έχουμε 2016, συμπληρώνονται 50 χρόνια λειτουργίας. Ο,τι έχει γίνει και για την οικονομία, και για τα συμφέροντα του λαού και της χώρας, το έχουν ποτίσει με τον ιδρώτα και με το αίμα τους πραγματικά οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ όλα αυτά τα χρόνια, οι προηγούμενες γενιές, οι σημερινές γενιές. Ετσι έγινε κερδοφόρα.
Το κέρδος, όλη αυτή την επιχείρηση που ανδρώθηκε πρώτα με τον Μποδοσάκη, για να γίνει μεγάλος και τρανός ο κύριος Μποδοσάκης, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τα δημιούργησαν. Αυτοί είναι οι δημιουργοί του πλούτου. Και στη συνέχεια, βέβαια, που την πήρε το κρατικό μονοπώλιο - που δεν είναι το κρατικό που λέμε εμείς, είναι μονοπώλιο καπιταλιστικό, που συνεχίζει την εκμετάλλευση, βγάζει δηλαδή υπεραξία από τον εργαζόμενο - πάλι αυτό τον πλούτο οι εργαζόμενοι τον δημιουργούν.
Αρα, λοιπόν, ιδιαίτερα φέτος που είναι και η κατάσταση κρίσιμη, θα πρέπει όλοι να είμαστε σε επιφυλακή, ειδικά οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ενωμένοι, χωρίς διαφορές ιδεολογικές, πολιτικές, κομματικές και οτιδήποτε άλλο, αλλά με μόνο το ταξικό τους συμφέρον, ότι είναι εργαζόμενοι σε ένα χώρο που έχουν κοινά συμφέροντα, ενωμένοι με άλλους εργαζόμενους και τους αγρότες εδώ της περιοχής και τους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους που έχουν συμφέρον από την ύπαρξη της ΛΑΡΚΟ, να ενωθούν σε αυτόν τον αγώνα και να διεκδικήσουν αυτές τις προτάσεις.
Να βλέπουμε όλο το δάσος και όλο το πρόβλημα
Κοιτάξτε να δείτε, το λέγαμε και πριν στη διοίκηση, θα το πούμε κι εδώ δημόσια: Δεν φθάνουν οι καλές προθέσεις. Ας δεχθούμε ότι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος σε ένα υπεύθυνο πόστο έχει τις καλύτερες των προθέσεων ή έχει την καλύτερη θέληση. Και οι διοικήσεις και όποιος είναι πίσω από αυτές πρέπει να κινηθούν σε ένα πλαίσιο, γι' αυτό και η πολιτική τους είναι αντιφατική και καταντάει να γίνεται αντιλαϊκή και να στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους, όσο κι αν δεν το θέλουν.
Εμείς, θα έχετε ακούσει πολλές φορές, δεν κεντράρουμε σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτό το κάνουμε γιατί ξέρουμε ότι οι διοικήσεις, για παράδειγμα όπως είναι η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, οι διοικήσεις άλλων, όπως είναι το ΤΑΙΠΕΔ, είναι η κυβέρνηση. Την κυβέρνηση δείχνουμε, και τις προηγούμενες και τις σημερινές και τις αυριανές.
Λένε μερικοί ότι φταίει η Κομισιόν. Ναι, αλλά ποια είναι η Κομισιόν; Η Κομισιόν είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι, ας το πούμε έτσι παραστατικά, η κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι τέτοια ένωση κρατών, γι' αυτό τη λέμε λυκοσυμμαχία. Αρα, λοιπόν, όταν λέμε ότι φταίει η Ευρωπαϊκή Ενωση, δε λέμε φταίει κάποιος Κούπμαν που έρχεται εδώ και σου ζητάει τις κρατικές ενισχύσεις, φταίει συνολικά η Ευρωπαϊκή Ενωση. Και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό.
Ξέρουμε ότι πολλά από αυτά που λέμε, πολλές φορές δεν πείθουν τους εργαζόμενους ή έχουν ερωτήματα γύρω από αυτό. Ομως, αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει. Δεν πρέπει να δείχνουμε ένα δεντράκι και να χάνουμε το δάσος. Πρέπει να βλέπουμε όλο το δάσος και όλο το πρόβλημα.
Ιδιας κοπής όσοι εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση
Αρα, για να έχεις κατακτήσεις, για να έχεις δικαιώματα, για να υπερασπιστείς τα δικαιώματα αυτά, εμείς λέμε ότι πρέπει να ανοίξεις το δρόμο, μέσα από ποια ανάπτυξη θα γίνουν αυτά τα πράγματα, χωρίς να έχεις πισωγυρίσματα. Αλλιώς, θα βρισκόμαστε και θα ξεροτηγανιζόμαστε - να το πω πάλι έτσι - γύρω από τα ίδια προβλήματα. Ο ένας θα λέει τριχοτόμηση, ο άλλος θα έρχεται και θα λέει δήθεν εναλλακτική πρόταση, διχοτόμηση της ΛΑΡΚΟ. Ο ένας θα λέει «τώρα προσπαθώ να μην κάνω αυτά τα ζητήματα, να τα αποσύρω», ο άλλος θα λέει «δε γίνεται, έχουμε πρόβλημα με την τιμή του νικελίου διεθνώς».
Μα οποιαδήποτε τιμή του νικελίου δεν μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη ΛΑΡΚΟ, να κλείσει η ΛΑΡΚΟ ή να ιδιωτικοποιηθεί γι' αυτό, ή να την πληρώσουν πάλι τα μόνιμα υποζύγια, οι εργαζόμενοι. Αυτό πρέπει να τελειώσει. Δε γίνεται συνεχώς να είναι αυτό το επιχείρημα: Φταίνε οι αγορές, φταίει ο ένας, φταίει ο άλλος. Ξέρουμε ποια είναι η καπιταλιστική αγορά. Ξέρουμε ότι υπάρχει οικονομική κρίση. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να την πληρώσουν αυτοί που ευθύνονται. Και εκεί πρέπει να κατευθύνεται η πάλη μας.
Δεν μπορεί να αλλάζουν οι κυβερνήσεις, να αλλάζουν οι διοικήσεις, να αλλάζει ο οποιοσδήποτε, να έρχονται καινούργιοι και να λέει ο τωρινός, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, να λέει «φταίνε οι προηγούμενοι, παραλάβαμε καμένη γη». Και οι προηγούμενοι να λένε «δεν τα καταφέραμε, κάναμε λάθη, αλλά είχαμε ένα σχέδιο, αν αναλάβουμε ξανά θα τα κάνουμε καλύτερα». Ε, δε γίνεται να κοροϊδεύουν συνεχώς το λαό.
Αυτό γίνεται κάθε φορά ανά δύο, τρία, τέσσερα χρόνια. Φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος, που είναι ίδιας κοπής. Και είναι ίδιας κοπής γιατί έχουν ίδια στρατηγική. Ορκίζονται σε αυτό το σύστημα που έχει σαπίσει, το ξαναλέμε. Διατηρούν αυτό το κράτος γιατί τέτοιο κράτος είναι, σάπιο και διεφθαρμένο και δεν μερεμετίζεται. Διατηρούν την ίδια ιδιοκτησία, διατηρούν αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία, και αυτοί είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, είναι οι μεγάλοι επιχειρηματίες που κατευθύνουν και το πολιτικό προσωπικό.
Διατηρούν τις συμμαχίες στις οποίες έχουν ορκιστεί και προσαρμόζονται σε αυτές, που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση, που λέγεται Κομισιόν, και όλο το κουαρτέτο τώρα και το κακό συναπάντημα. Αυτή είναι η λογική. Αν δεν φύγουμε από αυτή τη λογική δεν θα μπορέσουμε να κατοχυρώσουμε μόνιμα αυτά τα ζητήματα.
Η πάλη κρίνεται μέσα στο εργατικό κίνημα
Ασχετα από αυτό, το ΚΚΕ σε αυτήν την πάλη θα συνεχίσει τον αγώνα. Θα παλέψουμε έτσι ώστε να μην αλλάξει καμιά εργασιακή σχέση προς το χειρότερο. Αλλά, κοιτάξτε να δείτε, τώρα και οι υψηλόμισθοι, αυτά τα δικαιώματα, αυτό το μισθό που παίρνουν ή σε ειδικές κατηγορίες που είναι, με αγώνα κατακτήθηκαν. Ξέρουν πολύ καλά οι παλαιότεροι συνάδελφοί σας συνταξιούχοι τι αγώνες σκληροί έγιναν σε αυτόν εδώ τον τόπο, σε αυτό εδώ το εργοστάσιο για να κατοχυρωθούν δικαιώματα, για να υπάρχουν και υψηλοί μισθοί, για να υπάρχουν καλά επιδόματα κ.λπ.
Αρα, όταν ξεκινάς από εκεί, είναι φυσιολογικό και επόμενο - αυτό σας το υπογράφουμε - να φτάσεις και στους χαμηλόμισθους, υποτίθεται, που λένε. Αρα, λοιπόν, πρέπει να υπάρχει επαγρύπνηση, πρέπει να υπάρχει επιφυλακή γύρω από αυτά τα ζητήματα, πρέπει να υπάρχει ενότητα. Αλλά πρέπει ταυτόχρονα να δούμε και τα πράγματα καθαρά και όχι να μασάμε τα λόγια μας. Εμείς δεν τα μασάμε.
Στη Βουλή θα βάλουμε τα ζητήματα. Η μάχη δεν κρίνεται όμως στη Βουλή, στο κοινοβουλευτικό επίπεδο με αυτούς τους συσχετισμούς σήμερα. Η πάλη κρίνεται μέσα στο εργατικό κίνημα, μέσα στο λαό, και αυτός ο δρόμος θα πρέπει να ανοίξει. Και πρέπει, ξαναλέμε, για να έχουμε κάποια αιτήματα ανακούφισης, κάποια δικαιώματα να κερδίσουμε σήμερα, να ανοίξουμε και αυτό το συνολικότερο πρόβλημα.
Το ΚΚΕ θα είναι στο πλευρό σας, θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα γιατί οι καιροί δεν περιμένουν, οι καταστάσεις είναι δύσκολες, βρισκόμαστε διαρκώς κάτω απ' την απειλή της δήθεν «αξιολόγησης». Ξέρουμε όμως ότι η «αξιολόγηση» εκ μέρους του κουαρτέτου και της ελληνικής κυβέρνησης σημαίνει νέα μέτρα για τους εργαζόμενους.
Για να περάσει επιτυχώς, όπως λέει ο Τσίπρας τώρα, όπως πιο πριν οι προηγούμενοι απ' αυτόν, η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, οι διάφορες κυβερνήσεις υπέγραφαν νέα μνημόνια, νέους αντιλαϊκούς νόμους. Και οι νόμοι αυτοί που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως είναι το Ασφαλιστικό, βάζουν ταφόπλακα σε δικαιώματα δεκαετιών της εργατικής τάξης. Και είναι και το Ασφαλιστικό, είναι και τα εργασιακά ζητήματα που ανοίγουν, είναι και τα ζητήματα του Φορολογικού, που επίσης είναι σε εκκρεμότητα, είναι και μια σειρά τέτοια προβλήματα, μειώσεις σε κοινωνικές παροχές, σε κοινωνική πρόνοια, που σημαίνει ότι θα πληγούν η Υγεία, η περίθαλψη, η Παιδεία, μια σειρά άλλοι τομείς που πλήττουν πάλι την εργατική οικογένεια.
Αρα, όλος ο λαός πρέπει να είναι ενωμένος σε μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία που θα παλεύει ενάντια στο σύστημα, ενάντια στις κυβερνήσεις του, ενάντια στις λυκοσυμμαχίες, ενάντια σε όλους αυτούς που επιβάλλουν όλο και πιο κάτω να πάει η τιμή της εργατικής δύναμης, δηλαδή όλο και περισσότερο να ξεζουμίζονται ο εργαζόμενος, τα λαϊκά στρώματα.
Για το ζήτημα των «κρατικών ενισχύσεων»
Να πω ακόμα μια κουβέντα. Κοιτάξτε να δείτε, και το πρόβλημα των κρατικών ενισχύσεων - που δεν είναι τώρα κρατικές ενισχύσεις, γιατί τώρα η πλειοψηφία της ΛΑΡΚΟ υποτίθεται ανήκει στο κράτος, αυτό το κράτος που υπάρχει - και το πρόβλημα με τη ΔΕΗ, την ανεβασμένη τιμή ρεύματος, είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα των αντιφάσεων. Αν υπάρχει μια κυβέρνηση, μια εξουσία πραγματικά λαϊκή - εργατική, που υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, λέμε εμείς ότι αυτή η κοινωνία, αυτή η οικονομία της εργατικής - λαϊκής εξουσίας μπορεί να κάνει και σχεδιασμό κεντρικό επιστημονικό, να σχεδιάσει την οικονομία έτσι ώστε να μην υπάρχουν και αυτές οι αντιφάσεις.
Αν είναι δυνατόν μια δημόσια, υποτίθεται, επιχείρηση, η ΔΕΗ, να εκμεταλλεύεται στην ουσία ή να ζητάει να πληρωθεί από μια άλλη επίσης δημόσια επιχείρηση... Βεβαίως, αυτό εξηγείται στην οικονομία, γιατί ξαναλέω είναι καπιταλιστική οικονομία, ο καθένας δουλεύει για πάρτη του.
Στην καπιταλιστική οικονομία υπάρχει αναρχία στην οργάνωση της παραγωγής, ο ένας για τον άλλον είναι λύκος, είτε είναι ιδιωτικό μονοπώλιο, ιδιώτης επιχειρηματίας είτε είναι κρατικό μονοπώλιο, κρατικός επιχειρηματίας, να το πούμε έτσι. Πάλι εκμεταλλεύεται τον κόσμο και ο καθένας δουλεύει για πάρτη του, για την κερδοφορία του, για τα συμφέροντά του, υπηρετώντας βεβαίως αυτούς τους οποίους έχει κληθεί να υπηρετεί, δηλαδή την τάξη που έχει την ιδιοκτησία και την εξουσία την πραγματική.
Αυτό είναι το πρόβλημα, γι' αυτό συνεχώς φαίνονται τέτοιες αντιφάσεις και λέει κάποιος δικαιολογημένα «μα δεν το καταλαβαίνουν, τόσο βλάκες είναι;». Δεν είναι βλάκες. Είναι η γραμμή που έχουν, είναι το σύστημα που υπηρετούν, είναι το κράτος που υπηρετούν, αυτό είναι το πρόβλημα. Κι αν αυτό δεν συνειδητοποιηθεί, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε γιατί πολλές φορές συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας που μας φαίνονται περίεργα ή παράλογα ή σαν κάποιοι να μην καταλαβαίνουν. Ολοι καταλαβαίνουν πολύ καλά τι κάνουν απ' τους κυβερνώντες κι όσους τους υπηρετούν. Αυτό είναι το ζήτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου