Του Γιώργου Κράλογλου
Όταν ο Μποδοσάκης καβγάδιζε με τον Κρουπ
για τη ΛΑΡΚΟ, που να φανταστεί τη διαδοχή του από "κρατικούς
βιομήχανους" και "πράσινα λαϊκά συμβούλια".
Ο καβγάς του Μπέη με τον Κρουπ στήθηκε
πριν 70 χρόνια. Τότε που ο Πρόδρομος Μποδοσάκης – Αθανασιάδης, πάσχιζε
να είναι στους πρώτους της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας, αξιοποιώντας
τον αξιολογότερο ελληνικό ορυκτό πλούτο, αυτόν του νικελίου.
Οι Γερμανικοί γίγαντες καθυστερούσαν τις
παραδώσεις των ταινιών εξόρυξης και εξοπλισμού επεξεργασίας, με
συνέπεια να χαθεί μια 15ετία λειτουργίας του ελληνικού βιομηχανικού
κολοσσού νικελίου, της Λάρυμνας.
Για τον Μποδοσάκη ήταν ασυγχώρητο
έγκλημα να πέσει τόσο έξω το πρόγραμμά του. Δεν είχε μάθει να
"σκέφτεται", όπως οι διάδοχοί του... "βιομήχανοι" εργατοπατέρες και
αφισοκολλητές των "λαϊκών συμβουλίων" της κοινωνικοποίησης...
Από το 1966 που εγκαινιάσθηκε η ΛΑΡΚΟ
μέχρι το 1977 όλα πήγαν καλά. Το 1977 όμως κάτι είχε υποψιαστεί ο
παμπόνηρος Μπέης (για τα μελλούμενα στη βιομηχανική Ελλάδα) όταν, δύο
χρόνια πριν τον θάνατό του το 1979, και ενώ βρισκόταν σε κορύφωση
δεύτερο τεράστιο επενδυτικό πρόγραμμα (λόγω επαπειλούμενης διεθνούς
κρίσης στο νικέλιο), εκδηλώθηκε στη ΛΑΡΚΟ απεργία 110 ημερών!!! με
σύνθημα (και από τους μετέπειτα πρασινοφρουρούς του ΠΑΣΟΚ) "συνδικάτα
εργατών και όχι εργοδοτών...".
Των πρασινοφρουρών που (υπό το γνωστό
μειδίαμα... Παπανδρέου - Αρσένη) έριχναν (και τότε...) τα κάστρα της
ολιγαρχίας (παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τις κρατικοποιήσεις
Καραμανλή) να τις "περιτυλίξουν"... στο κοινωνικοποιήσεις... του
Παπανδρέου.
Δηλαδή, αντί να τις πουλήσουν ως
προβληματικές (όπως σε κάθε ανοικτή οικονομία με κανόνες ανταγωνισμού),
απαλλάσσοντας την Εθνική (κυρίως) και άλλες (κρατικές πάντα) Τράπεζες,
τις παρέδωσαν στα "λαϊκά συμβούλια" και στα "συνδικάτα εργατών και όχι
εργοδοτών…" με "ενορχηστρωτή" τον κρατικό Οργανισμό Ανασυγκρότησης
Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) που ιδρύθηκε (για τον σκοπό αυτό) το 1983, με τον
Νόμο 1386 και έκλεισε μετά από μια 15ετία.
Στα θύματα από το 1980 και η ΛΑΡΚΟ, όταν
λύγισε στην κρίση των τιμών νικελίου (μετά το 1979) και πέρασε στον
ΟΑΕ, δήθεν για εξυγίανση και επιστροφή, ως κερδοφόρα κρατική βιομηχανία
στη σοσιαλιστική ελληνική κοινωνία..., του ΠΑΣΟΚ.
Ποιοι θα τα έκαναν όλα αυτά; Οι
πρασινοφρουροί εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ του 1980 -1985 και τα "δικά μας
παιδιά" της Νέας Δημοκρατίας η οποία δεν έβγαζε άχνα... μετά τις δικές
της κρατικοποιήσεις (1975-1980).
Κρατικοποιήσεις οι φάκελοι των οποίων
δεν χωρούσαν... στις δυο ντουλάπες που είχαν στοιβαχτεί!! (μου είχε πει,
το 1981, ο πρώτος υπουργός Συντονισμού, καθηγητής Απόστολος Λάζαρης).
Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν και
"ανυποψίαστοι" του ΠΑΣΟΚ, το 1983, που μελέτησαν, ως σχέδιο αναγέννησης
της ΛΑΡΚΟ, (μετά την κρίση τιμών νικελίου του 1980), το ενδεχόμενο
στρατηγικού επενδυτή με κεφάλαια 250.000.000 δολάρια (υπολογισμοί της
τότε εποχής) για να μεταπηδήσει, ο γίγαντας της Λάρυμνας, σε μονάδα
ανοξείδωτου χάλυβα.
Από τη μια όμως τα πολλά λεφτά και από
την άλλη τα λαϊκά συμβούλια εργατοπατέρων και πρασινοφρουρών του ΠΑΣΟΚ
(έβλεπαν πως θα αναγκαζόντουσαν να δουλέψουν...) απέρριψαν την (εύλογη)
πρόταση και διάλεξαν ως "λύση" να φεσώνει η ΛΑΡΚΟ τη ΔΕΗ, για το
ρεύμα!!!
Με τις ευλογίες μάλιστα κυβερνήσεων και
υπουργών τα τιμολόγια για τη ΛΑΡΚΟ, μετά το 1983, ήταν σχεδόν τσάμπα ενώ
η τότε πολυεθνική γαλλική Πεσινέ, παραγωγής αλουμινίου στη Θίσβη
Βοιωτίας, πλήρωνε ό,τι επέβαλαν οι νόμοι για τις ενεργοβόρες της βαριάς
βιομηχανίας !!!
Με τούτα και με εκείνα όμως η ΛΑΚΟ έδινε
στην Ευρώπη φτηνό νικέλιο!!! Και επειδή οι Ευρωπαίοι δεν είναι ηλίθιοι
το αγόραζαν και πάγωναν τη δική τους παραγωγή!!
Έτσι η ΛΑΡΚΟ φιγουράριζε ως κορυφαία
ελληνική εξαγωγική... Αλλά όταν τα "λούσα" αυτά δεν επαρκούσαν (με
σιωπηρή ενοχή... του συνόλου της Βουλής) η ΛΑΡΚΟ πήρε και 136.000.000
ευρώ κρατικές ενισχύσεις (μαζί με ευρωπαϊκά κονδύλια) τα οποία η
Κομισιόν θα μας κόψει από τις αγροτικές επιδοτήσεις!!!
Ας σκεφτούν λοιπόν πολύ καλά, στον
ΣΥΡΙΖΑ, τι θα επιβάλλουν στη ΔΕΗ για τη ΛΑΡΚΟ, σημειώνοντας πως ως
κρατική προς ιδιωτικοποίηση είναι στα αζήτητα... και του Υπερταμείου.
Και επίσης ότι, παρόμοια χρέη (που έκλεισαν και τη Χαλυβουργική)
προκάλεσαν το ναυάγιο της παλαιάς και κραταιάς ΕΤΒΑ, όταν υποχρεώθηκε να
εξαγοράσει τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά (αντί να πουληθούν ως προβληματικά,
λόγω και της 5ετούς πετρελαϊκής κρίσης) κάτω από την πολιτική
σκοπιμότητα να μην φανεί η αποτυχία της συγκεκριμένης κοινωνικοποίησης
του ΠΑΣΟΚ, ως προσφορά στους κομματικούς εργατοπατέρες της πολύμηνης
απεργίας (προηγήθηκε της κοινωνικοποίησης) με το σύνθημα "ούτε μια
δραχμή στον Νιάρχο τον ληστή" !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου