Την ίδια ώρα ωστόσο -ω! της ειρωνείας, για τους κυβερνώντες- το προϊόν που παράγει αυτή η μοναδική για την Ευρώπη και μια από τις πέντε μεγαλύτερες στο είδος της βιομηχανίες στον κόσμο, χαρακτηρίζεται από ανθρώπους της αγοράς «ο νέος χρυσός». Η ΛΑΡΚΟ συμπυκνώνει την ελληνική κακοδαιμονία: σπατάλη, κακοδιαχείριση, διορισμοί «ημετέρων» στα υψηλά κλιμάκια, άγρια εκμετάλλευση για τους πολλούς, χαμένες ευκαιρίες, συστηματική υπονόμευση ώστε να μοιάζει με «σαπάκι» που βολεύει να πουληθεί. Ωστόσο, σε μια χώρα σχεδόν πλήρως αποβιομηχανοποιημένη, θα μπορούσε να είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξής της.
«Ειδική εκκαθάριση» ή εταιρεία στο τρενάκι του τρόμου
Σαν τρενάκι του τρόμου μέσα σε στοά μεταλλείου θέλει να τρέξει η κυβέρνηση την εκποίηση της ΛΑΡΚΟ. Η τροπολογία, η οποία ψηφίστηκε μόνο από τους κυβερνητικούς βουλευτές, περιλαμβάνει σκοτεινά σημεία που εξαιρούν άρθρα του Μεταλλευτικού Κώδικα τα οποία αφορούν ακριβώς την εκμίσθωση των δικαιωμάτων από την εξόρυξη μετάλλων.
Τα σκοτεινά σημεία της ρύθμισης με την οποία μεθοδεύεται η ιδιωτικοποίηση. Το εκβιαστικό δίλημμα «πώληση ή πτώχευση» και οι βολικές εξαιρέσεις για τον πιθανό αγοραστή
Η συζήτηση που έγινε το βράδυ της Πέμπτης στη Βουλή δεν έριξε φως, παρά τα σχετικά ερωτήματα που έθεσαν βουλευτές της αντιπολίτευσης όπως ο τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος. Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, επέμεινε να μιλά για την «πιο προβληματική επιχείρηση στην Ελλάδα» που μολύνει τον Ευβοϊκό κόλπο και τη διακηρυγμένη πολιτική της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις. Σε αυτό το τελευταίο ήρθε ως απάντηση η τοποθέτηση του βουλευτή Φθιώτιδας ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Σαρακιώτη, ο οποίος θύμισε ότι όταν έρχονταν στην περιοχή προεκλογικά οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας δεν μιλούσαν για εκποίηση ή και πτώχευση.
Το τρενάκι του τρόμου της ΛΑΡΚΟ είχε μπει σε τροχιά από το 2014, όταν η τότε κυβέρνηση Σαμαρά είχε ξεκινήσει την τριχοτόμηση της εταιρείας ξεχωρίζοντας το εργοστάσιο της Λάρυμνας από τα υπόλοιπα μεταλλεία και τις διοικητικές υπηρεσίες. Πολλοί τότε είπαν πως αυτό διευκόλυνε συγκεκριμένο ενδιαφερόμενο αγοραστή ο οποίος θα έπρεπε να περιμένει μέχρι να λυθούν σοβαρά θέματα που ήταν σε εκκρεμότητα, όπως τα ευρωπαϊκά πρόστιμα για τις κρατικές ενισχύσεις, οι ρυθμίσεις των συσσωρευμένων χρεών, η εκκαθάριση μεταξύ παλιάς και νέας εταιρείας που εκκρεμούσε 25 χρόνια.
Η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία φρέναρε την πορεία, ενώ έγιναν προσπάθειες ρυθμίσεων που δεν ανέστρεψαν ριζικά την κατάσταση. Με την επαναφορά της Νέας Δημοκρατίας το 2019 η υπόθεση ανατέθηκε στον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστή Χατζηδάκη, ενώ ο υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, ως βασικός μέτοχος λόγω ΤΑΙΠΕΔ βγήκε εντελώς από το κάδρο και δεν εμφανίστηκε καν να μιλήσει στην προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής.
Η ΛΑΡΚΟ τέθηκε σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης λίγο πριν από την καραντίνα και το γεγονός συνοδεύτηκε από βροχή δημοσιευμάτων ότι η πώληση αποτελεί «μονόδρομο», διαφορετικά ακολουθεί η πτώχευση. Τον Φεβρουάριο ψηφίστηκε ο νόμος 4664 με ρυθμίσεις για τη ΛΑΡΚΟ – φαίνεται όμως πως έπρεπε να γίνουν διορθώσεις για τις οποίες ήρθε η τροπολογία στον νόμο για τα πλαστικά μιας χρήσης. Κάπου εδώ ξεκινούν τα «σκοτεινά σημεία»:
● Ο δημόσιος πλειοδοτικός διαγωνισμός του νόμου 4664 αλλάζει σε ανοιχτό διαγωνισμό.
● Ο πλειοδότης του 4664 μεταλλάσσεται σε «επικρατέστερο υποψήφιο».
● Περιλαμβάνονται δύο εξαιρέσεις από τον Μεταλλευτικό Κώδικα του 1973 ως προς τα δικαιώματα μεταλλειοκτησίας. Δηλαδή για τη συμφωνία που θα υπογραφτεί με τον υποτιθέμενο αγοραστή δεν ισχύουν το άρθρο 84 του Κώδικα και το άρθρο 144, παράγραφος 2.
● Το άρθρο 84 είναι αυτό που ορίζει πώς καταβάλει μίσθωμα ο αγοραστής και αρχικώς εξαιρούνταν καθ' ολοκληρία. Τελικά εξαιρέθηκε μόνο η παράγραφος 1 που ορίζει τα ανώτατα όρια του θεμιτού μισθώματος και επιτρέπει στον εκμισθωτή να πληρώνει είτε σε χρήμα είτε σε είδος. Μαζί όμως με το ανώτατο όριο μια υπερβολικά ελεύθερη διαπραγμάτευση δεν μπορεί να οδηγηθεί και σε κατώτερα ή μηδενικά μισθώματα;
● Η παράγραφος 2 του άρθρου 144 είναι ακόμα πιο πονηρή. Αναφέρει ότι σε περίπτωση δημοπρασίας ο συναγωνισμός μεταξύ των πλειοδοτών μπορεί να προκαλείται είτε «επί του καταβλητέου υπό του αναδόχου της εκμεταλλεύσεως εις το Δημόσιον ανταλλάγματος εις χρήμα, είτε επί της εκτελέσεως ερευνητικών έργων ή έργων εκμεταλλεύσεως, είτε επί της καταβλητέας εγγυήσεως προς εξασφάλισιν των εκ της προκηρύξεως δημοπρασίας υποχρεώσεων του αναδόχου της εκμεταλλεύσεως, είτε επί άλλου σημείου».
Με άλλα λόγια, η παράγραφος που εξαιρείται λέει ότι όποιος διαγωνισμός μπορεί εκτός από τίμημα σε χρήμα να λαμβάνει υπόψη και μελλοντικές επενδύσεις ή έρευνα ή αξιοποίηση του μεταλλεύματος και αυτό αποτελεί μια δικλίδα ασφαλείας ώστε να προωθείται η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου. Διαβάζοντας ανάποδα την εξαίρεση ένας πιθανός αγοραστής εκτιμάται ότι μπορεί να αποκτήσει τα μεταλλεία με ελάχιστο τίμημα απλώς για να τα κλείσει ευνοώντας την παραγωγή ίδιων υλικών σε άλλες περιοχές του κόσμου. Υπενθυμίζεται ότι οι περισσότεροι από τους εργαζομένους της ΛΑΡΚΟ απασχολούνται στα μεταλλεία.
Κ. Χατζηδάκης στην «Εφ.Συν.»:
«Μας ενδιαφέρει κυρίως το σχέδιο του επενδυτή...»
Τα βάρη στο Δημόσιο, οι σύγχρονες τεχνολογίες και τα πολύτιμα υλικά στους αγοραστές, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ σε συζητήσεις με το υπουργείο Εργασίας. Το λέει ξεκάθαρα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, απαντώντας σε τρία ερωτήματα της «Εφ.Συν.» λίγες ώρες μετά την ψήφιση της τροπολογίας για την εκποίηση της ΛΑΡΚΟ. Ο κ. Χατζηδάκης επιμένει ότι μια χρεοκοπημένη επιχείρηση δεν μπορεί να εκσυγχρονιστεί, αποφεύγει κάθε συζήτηση για το τι θα απογίνουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι αν κλείσει και ξεκαθαρίζει ότι δεν θα επιλεγεί ο επενδυτής ανάλογα με το τίμημα.
• Με την τροπολογία δρομολογείτε την εκποίηση ή την πτώχευση της ΛΑΡΚΟ. Γιατί αποκλείετε τη δυνατότητα ενός σχεδίου εξυγίανσης, το οποίο θα μπορούσε να κρατήσει στον έλεγχο του Δημοσίου την παραγωγή κρίσιμων μεταλλευμάτων που χαρακτηρίζονται στρατηγικής σημασίας (π.χ. κοβάλτιο) με τη χρήση σύγχρονων μεθόδων, όπως η υδρομεταλλουργία, που ενστερνίζονται οι εργαζόμενοι;
Η ΛΑΡΚΟ είναι η πιο προβληματική εν λειτουργία επιχείρηση της Ελλάδας. Χρωστά 600 εκατ. ευρώ προς τρίτους, από τα οποία 350 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ. Ταυτόχρονα πρέπει να επιστρέψει 160 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο μετά την καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτομάτως από την απόφαση αυτή η εταιρεία είναι καταδικασμένη να κλείσει διότι δεν έχει να δώσει πίσω τα χρήματα αυτά. Για τον λόγο αυτό από το 2014 υπήρξε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έτσι ώστε ως μια ενδιάμεση λύση να προχωρήσει αυτό που προχωρεί.
Να γίνουν δηλαδή οι δύο διαγωνισμοί (σ.σ. ένας από το Δημόσιο και ένας από τη ΛΑΡΚΟ) για την πώληση στοιχείων του ενεργητικού. Ας μιλάμε για τη ΛΑΡΚΟ με όρους πραγματικότητας! Το είχε καταλάβει άλλωστε και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που αποδεικνύεται με την επιστολή του κ. Τσακαλώτου τον Μάρτιο του 2019 (προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή), στην οποία ουσιαστικά δεσμευόταν ότι θα κάνει η τότε κυβέρνηση αυτά που κάνουμε και εμείς σήμερα!
Η χρήση σύγχρονων τεχνολογιών, η προοπτική παραγωγής μεταλλευμάτων όπως το κοβάλτιο κ.λπ. αφορούν το μέλλον της επιχείρησης, στον βαθμό που αυτό θα εξασφαλιστεί από τον νέο διαγωνισμό. Δεν μπορεί να αφορούν μια χρεοκοπημένη επιχείρηση.
● Θέτετε προσωπικά κάποιο κατώτατο όριο στο πλήθος ή την ποιότητα των ενδιαφερόμενων επενδυτών, το οποίο θα καθιστούσε ικανοποιητικό το αποτέλεσμα του όλου εγχειρήματος;
Επιδίωξή μας είναι -με βάση άλλωστε και τη συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- τα στοιχεία ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ που θα συμπεριληφθούν στον διαγωνισμό να είναι ελεύθερα βαρών. Αυτό γίνεται, μεταξύ άλλων, για προσέλκυση επενδυτών. Το ποιοι θα έρθουν θα φανεί τους επόμενους μήνες. Αυτό που ενδιαφέρει εμάς πάντως, όπως ορίζεται και στην τροπολογία, δεν είναι το απόλυτο τίμημα, όσο το επιχειρηματικό σχέδιο που θα κατατεθεί και η αξιοπιστία του νέου επενδυτικού σχήματος.
• Στην περίπτωση της απολιγνιτοποίησης η κυβέρνηση εξαγγέλλει σχέδιο επενδύσεων στις περιοχές που πλήττονται. Υπάρχει κάτι αντίστοιχο για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που θα δημιουργηθούν από την απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας στη ΛΑΡΚΟ;
Σε περιπτώσεις όπως αυτή της ΛΑΡΚΟ, των Ναυπηγείων κ.λπ. μπορεί να υπάρξει ένα κοινωνικό πρόγραμμα, το οποίο είναι αρμοδιότητα του υπουργείου Εργασίας. Εξ όσων γνωρίζω οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ συζητούν ήδη με το υπουργείο Εργασίας.
Η ΛΑΡΚΟ σε αριθμούς
● Η μοναδική στην Ε.Ε. βαριά βιομηχανία παραγωγής σιδηρονικελίου
● Μία από τις 5 μεγαλύτερες εταιρείες παγκοσμίως
● 1.000.000 στρέμματα γης με κοιτάσματα σιδηρονικελίου
● 20 δισ. δολάρια η εκτιμώμενη αξία των κοιτασμάτων
● 300 εκατ. ευρώ ετήσιος κύκλος εργασιών
● 18.000-20.000 τόνοι είναι η ετήσια παραγωγή της σε νικέλιο
● Καλύπτει περίπου το 6% της ζήτησης της ευρωπαϊκής αγοράς
● 3% είναι η συμμετοχή της στις εθνικές εξαγωγές
● 1 εκατ. δολ. εισάγει στην Ελλάδα ημερησίως
● 118.375.241 ευρώ η αξία των μεταλλείων
● 158.971.680 ευρώ η αξία του εργοστασίου στη Λάρυμνα
● 6 νομοί της χώρας έχουν βασικό οικονομικό αιμοδότη τη ΛΑΡΚΟ
● 15.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη ΛΑΡΚΟ
- ΤΙ ΔΙΑΘΕΤΕΙ
● 1 μεταλλουργικό εργοστάσιο στη Λάρυμνα στον Νομό Φθιώτιδας.
● 5 μεταλλεία στην Εύβοια, με χωματουργικό εξοπλισμό επιφανειακών εκμεταλλεύσεων, δύο εγκαταστάσεις θραύσης και κοσκίνισης μεταλλευμάτων, μονάδα εμπλουτισμού και εγκαταστάσεις ομογενοποίησης και φόρτωσης πλοίων, σύστημα μεταφορικής ταινίας 7,5 χλμ., το οποίο αξιοποιεί την υψομετρική διαφορά για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
● μεταλλεία στο Νέο Κόκκινο του Νομού Βοιωτίας, με μία υπόγεια και τέσσερις επιφανειακές εκμεταλλεύσεις, με υπόγειο και επιφανειακό εξοπλισμό και πρόσθετες μονάδες διατρητικών μηχανημάτων, δύο εγκαταστάσεις θραύσης-κοσκίνισης, μονάδα εμπλουτισμού και μονάδα ομογενοποίησης.
● μεταλλεία στην Καστοριά σε τρεις περιοχές, με εγκαταστάσεις θραύσης-κοσκίνισης και εμπλουτισμού του μεταλλεύματος.
● λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια του Νομού Κοζάνης.
- ΤΙ ΧΡΩΣΤΑΕΙ
● 485.091.226 ευρώ είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές της (εκ των οποίων στη ΔΕΗ 351 εκατ., στην Τράπεζα Πειραιώς ως διάδοχο της ΑΤΕ 31 εκατ., στην παλαιά ΛΑΡΚΟ 52 εκατ., στο ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του καταργηθέντος ΟΑΕ 17 εκατ., στον ΕΦΚΑ 7,9 εκατ., σε προμηθευτές εσωτερικού 12 εκατ., σε προμηθευτές εξωτερικού 2,2 εκατ., σε εργολάβους 5,4 εκατ., σε μεταφορείς 4,1 εκατ.).
● 135.820.834 ευρώ μη ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το ελληνικό Δημόσιο (μη κρατικές εγγυήσεις τα έτη 2008, 2010, 2011 και αύξηση κεφαλαίου της εταιρείας το 2009).
- ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΗΣ
● 1.088 άμεσες θέσεις εργασίας και 4.000 έμμεσες (εργολαβικοί)
● 75 νεκροί σε εργατικά δυστυχήματα σε 55 χρόνια
● Από το 2007 έχουν παγώσει οι συλλογικές συμβάσεις
● 20% του συνολικού κόστους της εταιρείας αφορά τη μισθοδοσία
● 80% των εργαζομένων της τελευταίας 12ετίας αμείβεται με τον κατώτατο μισθό της κλαδικής συλλογικής σύμβασης
● 25% μειώθηκαν οι μισθοί με νομοθετική ρύθμιση τον Φεβρουάριο 2020
Το ΤΑΙΠΕΔ αποφεύγει...
Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ δεν επιθυμεί σε αυτή τη φάση προετοιμασίας του διαγωνισμού πώλησης της ΛΑΡΚΟ να τοποθετηθεί δημόσια, ήταν η απάντηση σε σχετικό ερώτημα που απηύθυνε η «Εφ.Συν.».
Η εφημερίδα, με δεδομένο ότι το ΤΑΙΠΕΔ είναι κάτοχος του 55% της επιχείρησης και θα πραγματοποιήσει τον έναν από τους δύο παράλληλους διαγωνισμούς πώλησης της ΛΑΡΚΟ, απηύθυνε τα εξής ερωτήματα: «Τι είδους μέριμνα θα υπάρξει για τους εργαζόμενους της επιχείρησης στους όρους του διαγωνισμού; Πώς απαντάτε στον ισχυρισμό ότι ο διαγωνισμός είναι προσχηματικός και προορισμένος να αποτύχει προκειμένου η ΛΑΡΚΟ να οδηγηθεί σε χρεοκοπία και σε κατακερματισμένη εκποίηση των ορυχείων και των μονάδων της;»
Μάνατζμεντ με συμπεθέρους, νύφες και ρουσφέτια
Και όμως ο Τσίπρας ήταν ένας από τους μοιραίους ανθρώπους για το κατάντημα της ΛΑΡΚΟ... Οχι, όμως, ο Αλέξης αλλά ο Βασίλειος Τσίπρας, πολιτευτής της Ν.Δ. από το Καρπενήσι, που τοποθετήθηκε στην ηγεσία της εταιρείας μετά το 2004 και μαζί με άλλα διοικητικά στελέχη έλαβαν αποφάσεις που οδήγησαν την εταιρεία στην πλήρη απαξίωση πριν ακόμη φανούν τα αποτελέσματα της κρίσης και των μνημονίων.
Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ είναι ένα από τα κλασικά παραδείγματα του πώς δεν πρέπει να διοικούνται στρατηγικής σημασίας δημόσιες επιχειρήσεις. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν για το θέμα η συζήτηση που έγινε στις 28/7/2017 στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.
Στις 28 Ιουλίου 2017, ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Σταθάκης ενημερώνει τη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για τα έργα και τις ημέρες της διοίκησης Σκρέκα
EUROKINISSI / ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣΟ τότε υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης παρέθεσε σειρά ιστορικών στοιχείων αναγκάζοντας σε αμυντική στάση τον νυν πρώτο τη τάξει υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, ο οποίος, εκλεγόμενος στη Φθιώτιδα, συνδεόταν ευθέως με προσλήψεις και προαγωγές στη ΛΑΡΚΟ την εποχή που κατέρρεε οικονομικά. Ο κ. Σταθάκης ξεκίνησε με έναν χρησμό του άλλοτε πανίσχυρου Μποδοσάκη, ο οποίος είχε ιδρύσει τη ΛΑΡΚΟ και, εξήντα χρόνια πριν από τον Ελον Μασκ, έλεγε: «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πετρελαιοπηγές, έχει κάτι καλύτερο, το νικέλιο»! Λίγο μετά ξεκίνησε να «πυροβολεί» πιάνοντας το νήμα από το 2007 και μιλώντας για:
-Τον Βασίλειο Τσίπρα, πρόεδρο της ΛΑΡΚΟ, που «έμεινε στην ιστορία της εταιρείας για τη θρυλική συμφωνία με τους Κινέζους επενδυτές, που όλο έρχονταν αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκαν».
-Τον διευθύνοντα σύμβουλο Κωνσταντίνο Θανάσουλα, φίλο και συνεργάτη του Πέτρου Δούκα, τότε υφυπουργού Οικονομικών, που αποφάσισε να προχωρήσει στην προπώληση των ποσοτήτων νικελίου που θα παρήγε η εταιρεία τα επόμενα χρόνια, υπογράφοντας και τα σχετικά συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου, το λεγόμενο hedging, μέσω της Goldman Sachs. Μόνο που οι τιμές που είχε συμφωνήσει ήταν πολύ χαμηλότερες από εκείνες που διαμορφώθηκαν τα επόμενα χρόνια. Οπως αποκάλυπτε τότε «Το Βήμα», βάσει της συμφωνίας πωλούσε το νικέλιο με 15.000 δολάρια τον τόνο, ενώ οι τιμές ξεπέρασαν κάποια στιγμή τις 30.000 και στην εταιρεία κόστιζε 22.000, με συνέπεια η ζημιά να φτάσει στα 120 εκατομμύρια το έτος 2008.
-Μετά τις «επιτυχίες» αυτές, η διοίκηση άλλαξε και ανέλαβε πρόεδρος της ΛΑΡΚΟ ο Θεόδωρος Σκρέκας, πατέρας του νυν υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης. Οπως είπε στη διήγησή του ο κ. Σταθάκης, η διοίκηση Σκρέκα «έσπασε» τα συμβόλαια την ώρα που κατρακυλούσαν οι τιμές στα 10.000 δολάρια ανά τόνο και ενώ το κόστος για την εταιρεία ήταν 22.000. Η εταιρεία στεγνώνει από ρευστό και τότε το Δημόσιο αποφασίζει να βάλει το χέρι στην τσέπη θέτοντας τις βάσεις για την υπόθεση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων και το πρόστιμο των 160 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε.
-Παρά ταύτα, ο Θ. Σκρέκας ανεβάζει τον μισθό του από τα 7.000 στα 9.000 ευρώ, ενώ προσλαμβάνει τη νύφη του και σύζυγο του νυν υφυπουργού, Ειρήνη Καραγκούνη-Σκρέκα, ως υποδιευθύντρια, «παρακάμπτοντας την ιεραρχία και με αποδοχές 4.219,35 ευρώ». Προσλαμβάνει όμως και τον συμπέθερό του, απόστρατο της Χωροφυλακής, ως διευθυντή Ασφαλείας στη Λάρμυνα με μισθό 2.700 ευρώ και συμφωνία που του επιτρέπει να εργάζεται και από την Αθήνα.
-Οι οικογενειακές και ρουσφετολογικές εξυπηρετήσεις συνεχίζονται τα χρόνια της μεγάλης κρίσης καθώς το 2014 γίνονται 252 προσλήψεις και 132 εργαζόμενοι παίρνουν προαγωγές.
Οι αποκαλύψεις Σταθάκη «πάγωσαν» την αίθουσα στην επιτροπή της Βουλής. Ο πρόεδρος των εργαζομένων Α. Κορέντζελος, προερχόμενος από τη ΔΑΚΕ, είπε ότι «την ευθύνη έχει η εκάστοτε κυβέρνηση», ότι ο Χρ. Σταϊκούρας δεν έχει σχέση με τις προσλήψεις και ότι θα μπορούσε να φέρει και εκείνος στοιχεία για «αναβαθμίσεις υπαλλήλων», ενώ ο εκπρόσωπος του σωματείου Αγ. Γκιώνης υποστήριξε ότι στη ΛΑΡΚΟ δεν υπάρχουν 132 δεξιοί για να πάρουν προαγωγή, χαρακτηρίζοντας τα στοιχεία Σταθάκη «κουτσομπολιά». Ο παριστάμενος στην επιτροπή, Χρήστος Σταϊκούρας, κινήθηκε, πάντως, πιο αμυντικά, μιλώντας για «υπονοούμενα» Σταθάκη και παρακαλώντας τον να ανασκευάσει.
Ενα ακόμη στοιχείο που εκτόξευσε το έλλειμμα της ΛΑΡΚΟ ήταν η απόφαση της ΔΕΗ να διπλασιάσει την τιμή του ρεύματος το 2006. Σημειωτέον ότι η ΔΕΗ είναι μέτοχος της ΛΑΡΚΟ (11,4%). Η ΛΑΡΚΟ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος πελάτης της ΔΕΗ και τα συσσωρευμένα χρέη προς τη μητρική ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια.
Από τον Μποδοσάκη στον... Χατζηδάκη
Ο Πρόδρομος Μποδοσάκης
Σταθμοί στην 58χρονη περιπέτεια της ΛΑΡΚΟ από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα
1963, ο Πρόδρομος Αθανασιάδης-Μποδοσάκης (στη φωτογραφία) ιδρύει τη ΛΑΡΚΟ.
1976, γίνεται η πρώτη μεταλλουργική εταιρεία στον κόσμο που εισάγει το κοκκοποιημένο σιδηρονικέλιο στην αγορά.
1977, η χρονιά της απεργίας που κράτησε 110 μέρες και συντάραξε την Ελλάδα. Οι εργάτες έγιναν σύμβολα αντοχής και αλληλεγγύης. Ο Μποδοσάκης, φίλος του τότε πρωθυπουργού Καραμανλή, αναγκάστηκε να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματά τους.
Το 1983, η εταιρεία εντάσσεται στον νόμο για τις προβληματικές (Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων), εκκαθαρίζεται και περνά στον έλεγχο του Δημοσίου.
Το 1989 η νέα ΛΑΡΚΟ ιδρύεται με μετόχους την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, τη ΔΕΗ και τον ΟΑΕ
2000-2001, ανακατασκευάζονται και εκσυγχρονίζονται οι βασικές μεταλλουργικές μονάδες.
2005, ανακατασκευάζονται και εκσυγχρονίζονται οι μονάδες παραγωγής του εργοστασίου Λάρυμνας.
2008, η εταιρεία καταγράφει σωρευτικές ζημιές άνω των 350 εκατομμυρίων ευρώ.
2009, τα έξοδα διοικητικής λειτουργίας εκτινάσσονται κατά 252% έναντι του 2004.
2011, το ποσοστό που κατείχε το ελληνικό Δημόσιο περνά στο ΤΑΙΠΕΔ. Σήμερα το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει το 55,19% των μετοχών, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος το 33,36% και η ΔΕΗ το 11,45%.
2013, η Κομισιόν ξεκινά έρευνα για κρατική ενίσχυση της ΛΑΡΚΟ την περίοδο 2008-2011.
2014, η Κομισιόν αποφασίζει ότι τα μέτρα στήριξης παραβίαζαν τους κανόνες ανταγωνισμού της Ε.Ε. Η ΛΑΡΚΟ καλείται να επιστρέψει 136 εκατ. ευρώ εντόκως.
2017, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διαπίστωσε παράβαση της Ελλάδας για τη μη εκτέλεση της απόφασης της Κομισιόν.
2018, Απορρίπτεται από το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ προσφυγή της ΛΑΡΚΟ κατά της απόφασης της Κομισιόν. Η ΛΑΡΚΟ ζητεί την αναίρεση.
2020, Φεβρουάριος. Η ΛΑΡΚΟ τίθεται σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Ο ειδικός διαχειριστής υποχρεούται να μειώσει το μισθολογικό κόστος κατά 25%. Τα σωματεία απαντούν με απεργία και κλείσιμο της εθνικής οδού.
2020, Μάρτιος. Το Δικαστήριο της Ε.Ε. αναιρεί μέρος της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της Ε.Ε., που αφορά την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου για δάνειο ύψους 30 εκατ. ευρώ το 2008.
2020, Απρίλιος. Ξεκινά η διαδικασία της διαιτησίας για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του εργοστασίου της Λάρυμνας. Σε 48ωρη απεργία με συμμετοχή 100% σε πέντε νομούς προχωρούν οι εργαζόμενοι.
2020, Μάιος. Οι εργαζόμενοι καταλαμβάνουν τα γραφεία της διοίκησης στο εργοστάσιο της Λάρυμνας.
2020, Σεπτέμβριος. Ολοκληρώνεται η διαδικασία της διαιτησίας. Το εργοστάσιο της Λάρυμνας αποτελεί πλέον περιουσιακό στοιχείο του ΤΑΙΠΕΔ.
Οι ορατοί και αόρατοι μνηστήρες της ΛΑΡΚΟ
Παίγνια της Ιστορίας... Βάλτε στη θέση του Μποδοσάκη τον Ωνάση, αντί για μεταλλεία τα αεροπλάνα και αφήστε ίδιες τη διαχείριση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ με διορισμούς, σκάνδαλα και απαξίωση, τι βγαίνει; Η «Ολυμπιακή Αεροπορία» που πωλήθηκε το 2009 ως αμαρτωλό μονοπώλιο του Δημοσίου για να καταλήξει σε ιδιωτικό.
Από το παίγνιο δεν λείπει βεβαίως και ο κεντρικός χειριστής, ο νυν υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης που υπέγραψε το 2009 τη συμφωνία με τον «γκουρού των ντιλ» Ανδρέα Βγενόπουλο που λειτούργησε τελικά ως ενδιάμεσος για την εξαφάνιση της «Ολυμπιακής».
Εντεκα χρόνια αργότερα θα βρεθούν άραγε μνηστήρες για τη ΛΑΡΚΟ και πώς θα τη διαχειριστούν; Σε δημοσιεύματα που υποστηρίζουν την εκποίηση της ΛΑΡΚΟ καταγράφεται εδώ και καιρό το ενδιαφέρον της ισραηλινών συμφερόντων GSOL. Η εταιρεία ελέγχει το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής νικελίου στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο αλλά εκτός Ε.Ε, τη μονάδα στο Καβάνταρτσι της Βόρειας Μακεδονίας. Φήμες κάνουν λόγο εδώ για εμπλοκή του Σάμπι Μιωνή ως μεσολαβητή για να μετατραπεί η GSOL σε κορυφαίο παίκτη της παγκόσμιας αγοράς. Ως ενδιαφερόμενοι εμφανίστηκαν κατά καιρούς ο όμιλος Cunico με έδρα το Αμστερνταμ που είχε ενδιαφερθεί και παλιότερα για τη ΛΑΡΚΟ, αλλά και η TELF με έδρα την Ελβετία και σύνδεση με ολιγάρχες από την Κιργιζία και το Ουζμπεκιστάν.
Τα ελληνικά συμφέροντα στον χώρο της μεταλλουργίας δεν έχουν εμφανιστεί ευθέως ώς τώρα, αλλά το ενδιαφέρον τους μπορεί να αναζωπυρωθεί από τα νέα δεδομένα στον χώρο της ενέργειας. Η ΛΑΡΚΟ είναι τεράστιος καταναλωτής ενέργειας και ως τέτοιος μπορεί να επωφεληθεί από τα περισσευούμενα φορτία που θα προκύπτουν στο μέλλον από τις ΑΠΕ. Στη Γερμανία, τα πολύ μεγάλα εργοστάσια χρησιμοποιούν σχεδόν δωρεάν το περισσευούμενο ρεύμα των ΑΠΕ επιτυγχάνοντας σημαντική μείωση στο κόστος παραγωγής.
Είναι το νικέλιο και το κοβάλτιο ο νέος χρυσός;
«Το νικέλιο είναι ο νέος χρυσός»: τάδε έφη τον Αύγουστο ο διευθύνων σύμβουλος της Tesla, Elon Musk. Απευθυνόμενος στις εταιρείες εξόρυξης, κατά την τελευταία τριμηνιαία τηλεδιάσκεψη, δήλωσε: «Οπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, παρακαλώ εξορύξτε περισσότερο νικέλιο.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Tesla Elon Musk υπόσχεται τεράστια μακροχρόνια συμβόλαια για τους παραγωγούς νικελίου ανά την υφήλιο
Patrick Pleul/dpa via APΗ Tesla θα σας δώσει ένα τεράστιο συμβόλαιο για μεγάλο χρονικό διάστημα εάν έχετε ορυχεία νικελίου αποτελεσματικά και με περιβαλλοντικές ευαισθησίες σε ό,τι έχει να κάνει με τις μεθοδολογίες εξόρυξης».
H Tesla Inc. είναι η εταιρεία κολοσσός που παράγει ηλεκτρικά αυτοκίνητα, η οποία είδε τις πωλήσεις της να αυξάνονται κατά 50% από το 2018 στο 2019. Και θα μπορούσε να είναι ένας πελάτης για τη ΛΑΡΚΟ, αυτήν την ίδια που τα δημοσιογραφικά «παπαγαλάκια» προσπαθούν να παρουσιάσουν ως «σαπάκι» (sic) και «βαρίδι» (sic). Αλλά δεν είναι μόνο αυτή ο μοναδικός δυνητικός πελάτης της βαριάς μας βιομηχανίας.
Οπως διαβάζουμε στο (υπό την άμεση εποπτεία του πρωθυπουργού, να μην ξεχνιόμαστε) ΑΠΕ/ΜΠΕ (27/2/2020), «εκατό ώς διακόσια εκατομμύρια ηλεκτρικά αυτοκίνητα καλείται να παράγει ώς το 2050 η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία [...] στο πλαίσιο των προσπαθειών επίτευξης των ευρωπαϊκών στόχων για την κλιματική αλλαγή και τη μείωση της παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα». Κι έτσι έρχονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ορυκτές πρώτες ύλες, όπως και το νικέλιο «που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή μπαταριών και δεν βρίσκονται σε αφθονία στην Ευρώπη, καθιστώντας την εξαρτώμενη από τρίτες χώρες».
Στο Πρακτορείο μιλά ο δρ Γεωλογίας, Νικόλαος Αρβανιτίδηs, οικονομικός γεωλόγος και υπεύθυνος Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων στο Ινστιτούτο Γεωλογικής Ερευνας Σουηδίας, ο οποίος εξηγεί: «Το μεγάλο στοίχημα για την Ευρώπη είναι η αξιοποίηση των δικών της κοιτασμάτων, όπου αυτά υπάρχουν, η ανακύκλωση και η σύναψη εμπορικών σχέσεων μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. και τρίτων χωρών, οι οποίες, όμως, εφαρμόζουν υπεύθυνες διαδικασίες εκμετάλλευσης». Και –ω, της γελοιότητας για το κυβερνητικό αφήγημα– τα μεγαλύτερα αποθέματα νικελίου στην Ε.Ε. βρίσκονται στην Ελλάδα, η οποία κατέχει το 90% με το υπόλοιπο 10% να βρίσκεται στη Φινλανδία!
Η ζήτηση νικελίου για τον τομέα των μπαταριών θα έχει θεαματική αύξηση τα επόμενα χρόνια, ενώ, όπως εκτιμά η Benchmark Mineral Intelligence, θα ξεπεράσει τους 200.000 τόνους το 2020 για πρώτη φορά και ώς το τέλος του 2030 θα έχει εκτιναχθεί σε 1,5 εκατ. τόνους (3/2/2020, www.businessdaily.gr) Στα κοιτάσματα που παρουσιάζουν αυξανόμενο εμπορικό ενδιαφέρον εντάσσεται και το κοβάλτιο, που βρίσκεται στα κοιτάσματα νικελίου και έχει χαρακτηριστεί από την Ε.Ε. στρατηγική πρώτη ύλη, αφού είναι απολύτως αναγκαίο για την παραγωγή μπαταριών.
Ο δρ Αρβανιτίδηs προτείνει την επανεξέταση περιοχών που διαθέτουν νικέλιο και είχαν μεν διερευνηθεί στο παρελθόν, αλλά τα συμπεράσματα που προέκυψαν οδήγησαν στην απόρριψη των κοιτασμάτων: «Μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια και σε ένα άλλο τεχνολογικό περιβάλλον, με διαφορετικές ανάγκες σε σχέση με πριν, ενδεχομένως κάποια κοιτάσματα μπορούν να λειτουργήσουν οικονομικά θετικά».
Αν και το κύριο προϊόν της ΛΑΡΚΟ είναι το σιδηρονικέλιο, μέσα στο κράμα σιδηρονικελίου υπάρχει και ποσότητα κοβαλτίου που πάει χαμένη, αφού η εταιρεία δεν έχει τη δυνατότητα να το διαχωρίσει. Ετσι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των σωματείων χάνει 70–100 εκατ. δολάρια ετησίως. Οι ανάγκες της Ε.Ε. σε κοβάλτιο εκτιμώνται ότι το 2025 θα είναι 53.000 τόνοι, αλλά μόνο 2.300 τόνοι παράγονται εντός της Ε.Ε. (Φινλανδία). Εάν η ΛΑΡΚΟ επενδύσει στην υδρομεταλλουργία θα είναι σε θέση να παράγει 2.000-3.000 τόνους κοβαλτίου τον χρόνο.
Aπο: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου