Οπως είναι γνωστό, η τοποθέτηση του ειδικού διαχειριστή με νόμο τον περασμένο Μάρτιο συνοδεύθηκε με την υποχρέωση εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας στην περίπτωση που δεν βρεθεί επενδυτής, απόφαση που ελήφθη προκειμένου να μπει οριστικά τέλος στην πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα προβληματική λειτουργία της που έχει κοστίσει περισσότερα από 500 εκατ. στο Δημόσιο και στους πιστωτές της.
Θετική συγκυρία
Το θετικό για την πορεία του δύσκολου αυτού εγχειρήματος είναι ότι διεξάγεται σε μια συγκυρία όπου η ζήτηση για νικέλιο αυξάνεται λόγω της χρήσης του στη νέα γενιά μπαταριών. Πολύ πρόσφατα ο ιδρυτής της Tesla Ελον Μασκ, μιλώντας σε επενδυτές με αφορμή την παρουσίαση των τριμηνιαίων αποτελεσμάτων της Tesla, είπε κάτι που φάνηκε σαν επείγουσα έκκληση για περισσότερο νικέλιο. «Θα ήθελα απλώς να τονίσω εκ νέου, σε όλες τις εταιρείες εξόρυξης εκεί έξω, παρακαλώ εξορύξτε περισσότερο νικέλιο. Οπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, παρακαλώ εξορύξτε περισσότερο νικέλιο, προφανώς με φιλική προς το περιβάλλον εξόρυξη και σε μεγάλο όγκο. Η Tesla θα σας προσφέρει ένα τεράστιο συμβόλαιο για μεγάλο χρονικό διάστημα, εάν η εξόρυξη γίνεται αποτελεσματικά και με περιβαλλοντικά ευαίσθητο τρόπο». Το κάθε Tesla Model 3 περιέχει περίπου 30 κιλά νικελίου. «Το νικέλιο είναι ίσως το πιο σημαντικό μεταλλικό στοιχείο στην κατασκευή μπαταριών. Εκεί αποθηκεύεται όλη η ενέργεια και ολοένα και περισσότερο οι χημικές ουσίες της μπαταρίας βελτιώνονται ώστε να επιτρέπεται η συμπερίληψη όσο το δυνατόν περισσότερου νικελίου. Οσο περισσότερο νικέλιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ενεργειακή πυκνότητα της μπαταρίας», ανέφερε εξάλλου ο διευθύνων σύμβουλος της Regent Advisors, εταιρείας συμβούλων που ειδικεύεται σε επενδύσεις σε πρώτες ύλες.
Το διεθνές περιβάλλον υπό άλλες συνθήκες θα καθιστούσε μετά βεβαιότητος σήμερα τη ΛΑΡΚΟ περιζήτητη νύφη, αφού είναι η μοναδική παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ε.Ε. και μία από τους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς παγκοσμίως. Οι προοπτικές παραγωγής και κοβαλτίου το οποίο περιέχεται στο μετάλλευμά της, που ωστόσο η μέθοδος της πυρομεταλλουργίας που χρησιμοποιεί η ΛΑΡΚΟ σήμερα δεν επιτρέπει την ανάκτησή του, δημιουργούν ακόμη πιο ευοίωνες προοπτικές. Ο επενδυτής που θα προκύψει από τους δύο παράλληλους διαγωνισμούς θα παραλάβει επίσης την εταιρεία απαλλαγμένη από οικονομικές και εργασιακές υποχρεώσεις. Αυτή όμως είναι η καλή πλευρά του νομίσματος. Η χρόνια απαξίωση της εταιρείας και η επί δεκαετίες λειτουργία της καταπατώντας κάθε έννοια περιβαλλοντικής νομοθεσίας θα υποχρεώσουν τον όποιο επενδυτή να προχωρήσει σε επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων για να διασφαλίσει μια βιώσιμη οικονομικά και περιβαλλοντικά λειτουργία. Τα καμίνια της ΛΑΡΚΟ παράγουν δύο εκατ. τόνους σκουριάς τον χρόνο, τα οποία ρίχνονται στη θάλασσα του Ευβοϊκού. Και επειδή η επίλυση των περιβαλλοντικών ζητημάτων σε μια επιχείρηση της δυναμικότητας της ΛΑΡΚΟ με παραγωγή περί τις 16.000-18.000 τόνους ετησίως με απαρχαιωμένο εξοπλισμό, πέρα από μεγάλου ύψους επενδύσεις, απαιτεί και χρόνο, τα συναρμόδια υπουργεία έχουν αποφασίσει να δώσουν στους επενδυτές τη δυνατότητα σταδιακής συμμόρφωσης με την περιβαλλοντική νομοθεσία για να στηρίξουν το εγχείρημα της ιδιωτικοποίησης.
Επενδυτικό ενδιαφέρον
Ενδιαφέρον, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, εκδηλώνεται από τρία-τέσσερα επενδυτικά σχήματα διεθνούς αλλά και εγχώριας απόχρωσης, η αισιοδοξία ωστόσο για το αποτέλεσμα είναι συγκρατημένη. Το μετάλλευμα της ΛΑΡΚΟ είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε νικέλιο (κάτω από 1% ανά τόνο) γι’ αυτό και σύμφωνα με τους ειδικούς η απόδοσή του μπορεί να καταστεί βιώσιμη είτε με εμπλουτισμό μεταλλεύματος πιο πλούσιου σε νικέλιο είτε με τη μετατροπή του μοντέλου παραγωγής από την πυρομεταλλουργία στην υδρομεταλλουργία. Η δεύτερη αυτή μέθοδος που κυριαρχεί διεθνώς θα δώσει τη δυνατότητα ανάκτησης και του κοβάλτιου, το οποίο βρίσκεται σε περιεκτικότητα 0,08% στο μετάλλευμα της ΛΑΡΚΟ. Οι επενδύσεις σε μέθοδο υδρομεταλλουργίας, σύμφωνα με προ τριετίας μελέτη διεθνούς οίκου για λογαριασμό της ΛΑΡΚΟ, για την παραγωγή 16.000 τόνων, κυμαίνεται από 100 έως και 700 εκατ. δολάρια, ανάλογα με το ποια από τις τρεις συνολικά διαθέσιμες διεθνώς τεχνολογίες θα αξιοποιηθεί (εκχύλιση σε σωρούς, εκχύλιση σε αντιδραστήρες, εκχύλιση σε αυτόκλειστα δοχεία που είναι και η πλέον δαπανηρή). Αυτό σημαίνει ότι ο επενδυτής που θα βγάλει τη ΛΑΡΚΟ από το σημερινό αδιέξοδο θα πρέπει να διαθέτει ισχυρά κεφάλαια για να μπορεί να στηρίξει υψηλού ύψους επενδύσεις. Η ΛΑΡΚΟ φέρεται να βρίσκεται ήδη στα ραντάρ των διεθνών ομίλων του κλάδου. Ενδιαφέρον, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει εκδηλωθεί από τη Euronickel (GSOL) που το 2018 απέκτησε τη βιομηχανία νικελίου FENI στη Βόρεια Μακεδονία. Ενδιαφέρον έχει εκφραστεί και από την TELF AGELF με έδρα την Ελβετία. Πρόκειται για ρωσικών συμφερόντων εταιρεία που είχε εμφανιστεί στη ΛΑΡΚΟ και προ ενός έτους και πραγματοποίησε δοκιμές εμπλουτισμού με κοίτασμα που μετέφερε από τη Γουατεμάλα. Ενδιαφέρον είχε εκφραστεί μέχρι πρόσφατα και από τον ισραηλινό Μπένι Στάινμετζ, μέσω της εταιρείας του Cunico Resources με έδρα το Αμστερνταμ. Από ελληνικής πλευράς, αν και υπάρχει έντονη φημολογία, δεν επιβεβαιώνεται το ενδιαφέρον τoυ ομίλου Μυτιληναίου, το οποίο θα πρέπει να σημειωθεί ότι είχε εκφραστεί στην προηγούμενη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ (2009) μαζί με ακόμη οκτώ συνολικά επενδυτές.
Καθοριστικό το ενεργειακό κόστος
Πέραν του επενδυτικού ενδιαφέροντος, μείζονος σημασίας θέμα για την πορεία του εγχειρήματος είναι η τιμή του ρεύματος που θα τροφοδοτεί το εργοστάσιο της Λάρυμνας, καθώς πρόκειται για ενεργοβόρο βιομηχανία και η σύμβαση με τη ΔΕΗ θα «τρέχει» μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Αρμόδιες πάντως πηγές μεταφέρουν ότι το εργοστάσιο θα μπορούσε να μειώσει το ενεργειακό κόστος αν λειτουργήσει με φυσικό αέριο. Η έκβαση του διαγωνισμού θα κριθεί από ακόμη δύο κρίσιμα θέματα. Το πρώτο συνδέεται με τις κρατικές ενισχύσεις και την καταδικαστική για τη χώρα απόφαση του Ευρωδικαστηρίου. Αν και η κυβέρνηση έχει επαναφέρει το μοντέλο του 2014 που είχε εξασφαλίσει τη συναίνεση της Κομισιόν στην απαλλαγή της νέας εταιρείας από τις κρατικές ενισχύσεις, και μέχρι σήμερα στις συνεχείς ενημερώσεις της ελληνικής πλευράς δεν έχει διατυπωθεί κάποια αντίδραση, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει με απόλυτη βεβαιότητα την τελική στάση της. Το δεύτερο ζήτημα συνδέεται με την απόφαση της Παλαιάς ΛΑΡΚΟ (προέκυψε από την εκκαθάριση του 1989) να προσβάλει την απόφαση της διαιτησίας, που έκρινε ότι το εργοστάσιο της Λάρυμνας ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο και όχι στην εταιρεία. Η Παλαιά ΛΑΡΚΟ έχει απαιτήσεις 70 εκατ. ευρώ από τη ΛΑΡΚΟ, για τα οποία και έχει εντολή κατάσχεσης του εργοστασίου και έχει προβεί σε προσημειώσεις όλων των ακινήτων.
Απο: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου