ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟΥ - Μπορείτε να τα «ζυγίσετε» αν θέλετε. Μπορείτε να «ζυγίσετε» ποιος φταίει και τι πρέπει να γίνει...

Στο ηλεκτρονικό  μας ταχυδρομείο λάβαμε και δημοσιεύουμε:   

Αρ. πρωτ. 195 ΛΑΡΥΜΝΑ 20/12/2020

Προς:

Διεύθυνση ΣΕΛ

Κοινοποίηση ευρεία

ΘΕΜΑ: «Απαξίωση της ΛΑΡΚΟ».

Κύριοι.

Μια λέξη μόνο ταιριάζει στην περίσταση, κατάντια.

Η τιμή του Ni είναι στα 18.000 ευρώ/ ton, όλοι μιλούν για τις τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης που έχει και η ΛΑΡΚΟ βυθίζεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο στην απαξίωση. Δίνετε εντολές, κάνετε «το κομμάτι σας». Αν βγαίνει και το πώς βγαίνει η εργασία, μας δίνετε την αίσθηση ότι δεν σας ενδιαφέρει. Μας δίνετε την αίσθηση ότι στην ισοπεδωτική πολιτική της κυβέρνησης είστε πλήρως εναρμονισμένοι, αδιαφορώντας ακόμη και για την επιστημονική σας ιδιότητα.

Δεν υπάρχουν...

 

 

 

ανταλλακτικά, βίδες, ηλεκτρόδια, γαντζάκια κ.ο.κ. Είναι τραγική η εικόνα όπως π.χ. Εργοδηγοί, Μηχανικοί, Τεχνίτες και Εργάτες να ψάχνουν σε ολόκληρο το εργοστάσιο για μια φορητή ηλεκτροσυγκόλληση, ένα ανταλλακτικό κτλπ και αν το βρουν, να το κουβαλάν σαν τα «μουλάρια», στην πλάτη, για να κάνουν μια στάλα δουλειά, για να μην σταματήσει το εργοστάσιο.

Τα βλέπετε, τα ξέρετε, σας τα λένε οι εργοδηγοί, οι μηχανικοί. Κάποιοι από εσάς περνάτε κάθε πρωί από τα καμαράκια, αλλά επικεντρώνεστε στο «αν κάθονται οι εργαζόμενοι».

Δεν έχουμε τίποτα προσωπικό και με κανέναν σας. Λίγο πολύ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, επικεντρώνεστε όλοι σας σε αυτό ή για να είμαστε πιο ακριβοδίκαιοι, οι περισσότεροι. Επικεντρώνεστε στο αν κάθονται αυτοί που τους απολύει και τους επαναπροσλαμβάνει ο εργολάβος ο οποίος τους καθυστερεί την μισθοδοσία μια 5ετια τώρα. Που δεν παίρνουν δώρα, επίδομα αδείας, που είναι σε οικονομική χρεοκοπία. Που δεν ξέρουν αν θα έχουν εργασία αύριο, που σε μια νύχτα έχασαν τα όνειρα και τους κόπους μιας ζωής. Που έχουν να πάρουν από το 2019 φόρμες και άρβυλα.

Είστε έξυπνοι, μπορείτε να τα «ζυγίσετε» αν θέλετε. Μπορείτε να «ζυγίσετε» ποιος φταίει και τι πρέπει να γίνει.

Π.χ. Σε ένα εργοστάσιο που υπολειτουργεί, ένα τμήμα του δουλεύει ασταμάτητα, λες και τώρα «ανακαλύψατε τον θησαυρό που θα σώσει την ΛΑΡΚΟ», είναι τα PELLETS. Με μια παλαιωμένη εγκατάσταση «προσπαθείτε να περάσετε όσο το δυνατόν περισσότερες σκόνες για να μειώσετε το κόστος». Έτσι λέτε τουλάχιστον.

Καλά κάνετε. Όπως λέτε, εξοικονομείτε 350.000 τον μήνα. Μαζί σας και οι εργαζόμενοι το θέλουν αυτό, αλλά:

Για να περάσουν οι σκόνες και να μειωθεί το κόστος, χρειάζεται και συντήρηση. Με τηλεφωνικές εντολές και «νταηλίκια» δεν λύνεται το πρόβλημα, αντιθέτως διογκώνεται και οι συνέπειες είναι αυτές που φαίνονται. Το τμήμα των PELLETS καταρρέει, κινδυνεύουν οι εργαζόμενοι και μας δίνετε την αίσθηση ότι δεν κάνετε τίποτα.

Έχουν γίνει πολλές αναφορές για τον ανεπαρκή φωτισμό του τμήματος. Δεν δουλεύουν οι αντλίες στα πολυστρωματικά φίλτρα, στο χαβουζάκι, η αφρών είναι κάτι χρόνια φρακαρισμένη, οι κενού δεν λειτουργούν σωστά, τα φίλτρα επίσης. Οι αντλίες λάσπης χάνουν νερά και πλημυρίζει το υπόγειο του παχυντή, η TRIPER είναι από άκρη σε άκρη μπαζωμένη και πατινάρει, μένει στη μέση της παραγωγής, δεν υπάρχουν επενδύσεις στα τύμπανα. Ο αποθέτης πρέπει να δένεται με τριχιά γιατί ανοίγει η μπούμα κτλπ, κτλπ.

Όλα αυτά θέλουν διόρθωση για να συνεχίσει να λειτουργεί το τμήμα. Πολλά από αυτά δημιουργήθηκαν γιατί δεν υπάρχει το απαραίτητο εργατικό δυναμικό. Η εντατικοποίηση «έχει κάψει το κόκκινο alarm». Οι εργαζόμενοι δουλεύουν τα ρεπό τους για να καλύψουν τις ανάγκες άλλων βαρδιών, το πρόβλημα μεγαλώνει.

Σας νοιάζει πώς θα βγει η δουλειά ή αρκεί να βγει; Aν κάποιος εργαζόμενος χτυπήσει; Mας θεωρείτε αναλώσιμο είδος; Σε όλα τα τμήματα υπάρχουν τα ίδια προβλήματα, αλλού μικρότερα αλλού μεγαλύτερα.

Αφουγκραστείτε τους εργαζόμενους. Παρά την ψυχολογική κατάρρευση που έχει δημιουργήσει αυτή η κατάσταση, είναι παρόν , μάχιμοι, δουλεύουν και ξέρουν που πονάει το εργοστάσιο.

Έχετε τεράστιες ευθύνες για αυτό το χάλι. Κοιτάξτε τα προβλήματα. Μαζέψτε αυτούς που με ύφος «χιλίων καρδιναλίων» τα βάζουν με τους εργαζόμενους. Ποιοι νομίζουν ότι είναι; Ο σοφός λαός μας λέει ότι «το ξύλο έχει δυο άκρες». Αν πιάσουν οι εργαζόμενοι την άλλη, μπορείτε να φανταστείτε το αποτέλεσμα;

Εμείς λέμε ότι με ηρεμία, κατανόηση και συνεννόηση, να προσπαθήσουμε να δουλεύουμε με ασφάλεια. Όσο πάει. Μέχρι το τελευταίο λεπτό της ώρας. Ο χρόνος δεν εξαρτιέται ούτε από εμάς, ούτε και από εσάς. Άλλη έχουν το «μαχαίρι και το καρπούζι».

Οι εργαζόμενοι αγωνίζονται, χάνουν από τα σακατεμένα μεροκάματα για να εξασφαλιστεί η ενιαία λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, όλες οι θέσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα. Καταλαβαίνουμε την αντικειμενική σας θέση στην ΛΑΡΚΟ. Δεν σας ζητάμε να μπείτε μπροστά στο αγώνα. Απαιτούμε όμως σεβασμό σε αυτούς που τον δίνουν.

Σε αυτήν την βάση είμαστε στην διάθεση σας για οποιαδήποτε συζήτηση που θεωρείτε ότι μπορούμε να συμβάλουμε στις ασφαλές και ήρεμες εργασιακές συνθήκες.

 

 

                             ΓΙΑ ΤΟ  Δ.Σ.