Δεν νομίζω να υπάρχει σοβαρός και νοήμων πολίτης σ’ αυτό τον τόπο που να πιστεύει ότι το κράτος δεν χρειάζεται νοικοκύρεμα. Ότι εμείς οι ίδιοι δεν χρειάζεται να αλλάξουμε νοοτροπίες και αντιλήψεις, πάνω...
στις οποίες εξιδανικεύσαμε πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτή η Ελλάδα δεν είναι η Ελλάδα που ονειρευόμαστε για να ζήσουν τα παιδιά μας, δεν αξίζει ούτε στην ιστορία της ούτε στον πολιτισμό της. Αυτή η χώρα δεν παράγει, δεν δημιουργεί, δεν καινοτομεί, δεν ρισκάρει, δεν οραματίζεται, δεν αγωνίζεται.
Και για όλα αυτά δεν ευθύνονται μόνο οι κυβερνήσεις, οι μύθοι περί «κακής» Δεξιάς και «καλής» Αριστεράς, οι αδιάφθοροι και οι διεφθαρμένοι, οι έντιμοι και ανέντιμοι, γιατί πολύ απλά όλα αυτά και άλλα πολλά είναι ιστορίες που φτιάξαμε μόνοι μας ώστε για μια ακόμη φορά να αποφύγουμε να αναλάβουμε το κόστος των ευθυνών μας. Αν δεν κατανοήσουμε τη σημαντική συμβολή μας σ’ αυτό που ζούμε σήμερα και δεν συναισθανθούμε το βάρος των ευθυνών μας, τότε θα χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Δυστυχώς, παρά τα όσα συμβαίνουν, δεν έχουμε «ξυπνήσει» και αυτό βολεύει και αυτούς που μας θέλουν «κοιμισμένους» αλλά και τους περισσότερους από μας, που ακόμα και τώρα πιστεύουν ότι, βλέπουν ένα κακό όνειρο. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά για το τι χρειαζόμαστε και τι δεν χρειαζόμαστε.
Δεν χρειαζόμαστε ΠΑΣΟΚ αλλά ένα γερό σοκ, ένα νέο 1909 που θα σαρώσει το κατεστημένο και θα σημάνει την αναγέννηση της χώρας.
Δεν χρειαζόμαστε Νέα Δημοκρατία αλλά ποιοτική Δημοκρατία παντού, στα κόμματα, στην οικονομία, στη κοινωνία, στον πολιτισμό, στην παιδεία.
Δεν χρειαζόμαστε Συνασπισμό της Αριστεράς αλλά συνασπισμό πολιτών ενάντια στην αυθαιρεσία του κράτους και στην παραβίαση των ατομικών μας δικαιωμάτων.
Δεν χρειαζόμαστε ΛΑΟΣ αλλά λαό με γνώση της ιστορίας του, πίστη των ικανοτήτων του, με όραμα και δημιουργική φαντασία.
Δεν χρειαζόμαστε Δημοκρατική Συμμαχία αλλά συμμαχία κατά του εσωστρεφή εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού.
Δεν χρειαζόμαστε Δημοκρατική Αριστερά και ΚΚΕ αλλά ανθρωπιστική Αριστερά, με ευαισθησία, αλληλεγγύη και σεβασμό στον κοινοβουλευτισμό.
Χρειαζόμαστε νέο καταστατικό χάρτη, σύγχρονο, ριζοσπαστικό, καινοτόμο, κοντά στον πολίτη, ανοιχτό στις νέες ανάγκες της κοινωνίας.
Χρειαζόμαστε έναν «νέο» πατριωτισμό, που θα αναδείξει τον ελληνικό οικουμενισμό και θα δώσει νέο περιεχόμενο και νόημα στα εθνικά συμφέροντα.
Χρειαζόμαστε λιγότερους φόρους σε νέες παραγωγικές επενδύσεις, κατάργηση φόρων στους φτωχούς, και κατάργηση του φόρου εισοδήματος. Η φόροι να περάσουν στην κατανάλωση.
Χρειαζόμαστε νέο ΕΣΥ, Εθνικό Σύστημα Παιδείας, και ένα Εθνικό Σχέδιο επιστροφής στην περιφέρεια που θα δίνει κίνητρα για την ανάληψη επιχειρηματικών πρωτοβουλιών.
Χρειαζόμαστε ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, ένα «new deal» που θα αλλάξει τα δεδομένα και θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη, στην έρευνα και στη τεχνολογία.
Χρειαζόμαστε νέο Αστικό και Ποινικό Κώδικα, λιγότερους νόμους και αναδιάρθρωση του δικαστικού συστήματος.
Χρειαζόμαστε κι άλλα πολλά, αλλά πρωτίστως εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ξεκολλήσουμε από το παρελθόν ώστε να καταλάβουμε ότι δεν έχει νόημα να αναζητούμε συνεχώς υπευθύνους. Αντιθέτως έχει νόημα να αναζητήσουμε όλοι μαζί τρόπους για να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου