Η φυγή προς τις πρόωρες εθνικές εκλογές

Ηταν σαφές ότι λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, η μπλόφα των πρόωρων εθνικών εκλογών ήταν η τελευταία πολιτική ανάσα για τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος από τότε είχε μία και μόνη διέξοδο: Δουλειά – δουλειά – δουλειά. Σας θυμίζει κάτι; Ήταν ατάκα Καραμανλή, η οποία όσο ωραία κι αν χρωμάτιζε τη στιγμή που ειπώθηκε, άλλο τόσο δραματικό ήταν το αποτέλεσμα.

Έκτοτε, η ΝΔ αποφάσισε να πληρώσει τον ΓΑΠ με το ίδιο νόμισμα, ‘παίζοντας’ το χαρτί της αποσταθεροποίησης, ή, για να θυμηθούμε την προηγούμενη δεκαετία, περιμένοντας το ΄φρούτο να ωριμάσει’. Κάθε λίγο και λιγάκι, τα δεξιά Μέσα Ενημέρωσης μιλούν για εθνικές εκλογές, που θα προκηρυχθούν πότε με λίστα, πότε με σταυρό. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ξεστόμισε εκείνο το άγαρμπο, αλλά πειστικό ’30 φορές το έχω πει ότι θα εξαντληθεί η τετραετία’, το τροπάρι άλλαξε και ξεκίνησαν τα σενάρια περί ανασχηματισμού με επίκεντρο τον Παπακωνσταντίνου, ο οποίος βάλλεται από παντού.

 

Το έργο φαντάζει τόσο παλιό, όσο και οι δύο κυβερνήσεις Καραμανλή, που υπέστησαν τα ίδια, και πλέον έχουν μείνει στη μνήμη των Ελλήνων, μόνο από τα σκάνδαλα ή τα φερόμενα ως σκάνδαλα… ή για κάτι τέτοιο τελοσπάντων, όχι πάντως για το κυβερνητικό έργο.

Μετά τις καθυστερήσεις και τον τσαμπουκά στους Ευρωπαίους με το ‘χαρτί’ του ΔΝΤ, το σοκ του Μνημονίου, τη βίαιη παρακράτηση μέρους των μισθών και συντάξεων, και την επάνοδο στην πραγματικότητα, η κυβερνητική μηχανή, για ένα διάστημα, δούλεψε με ένταση. Νομοσχέδια σχεδιάστηκαν και συζητήθηκαν στη Βουλή, σε συσκέψεις, αλλά και στο πεζοδρόμιο, διάφορα ‘προστατευόμενα’ επαγγέλματα, που χρόνια απολάμβαναν την κρατική θαλπωρή, απειλήθηκαν με έκθεση στον ελεύθερο ανταγωνισμό (αν και, εντέλει, οι εντυπώσεις μάλλον χάθηκαν στις τροπολογίες των υποχωρήσεων), προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων χάνονται και η απογραφή ανθρώπινου δυναμικού στο Κράτος δημιουργεί προοπτικές εξορθολογισμού και ισορροπίας, για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες. Τέλος, η συγκέντρωση των υπουργείων σε ενιαίο κυβερνητικό συγκρότημα εκτός κέντρου των Αθηνών με στόχο πλεονεκτήματα όπως η κοινή ψηφιακή υποδομή, η αποτελεσματική διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού και η εξασφάλιση οικονομιών κλίμακος, εκτός από όραμα Ραγκούση, αποτελεί και την καλύτερη ιδέα για την επανίδρυση του Κράτους. Αντε και στη Βουλή, να απελευθερωθεί το Σύνταγμα και τα πέριξ από τους πολιτικούς και τις διαδηλώσεις…

 

Όταν ο Γιώργος ‘έπαιξε’ το χαρτί περί πρόωρων, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συσπειρωθούν οι ΠΑΣΟΚοι και να αποσυντονιστούν οι ΝεοΔημοκράτες. Σήμερα, η Συγγρού πετάει τη σκούφια της γιατί θεωρεί ότι η ‘ψαλίδα’ κλείνει. Αμ δε συντρόφια… Και μισή μονάδα να βρεθεί η ΝΔ πίσω από το ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, η κοινοβουλευτική της δύναμη θα είναι μικρότερη από τη σημερινή. Αν έχουμε και παραπάνω κόμματα στη Βουλή (πράγμα σχεδόν βέβαιο), τότε τρέχα γύρευε, δεδομένου ότι όλοι τσιμπολογούν από τον δεύτερο. Άρα, μηδέν εις το …πηλίκο (δικό σας ο συνειρμός εδώ). Αν το σκεφτεί κανείς και από πλευράς πολιτικής επικοινωνίας, τα πράγματα θα είναι χαοτικά και σαφώς χειρότερα για τη ΝΔ, δεδομένου ότι νέες θεσμικές πολιτικές φωνές θα ανταγωνίζονται σε ιδέες και η Αξιωματική θα παραμένει η ξυνισμένη γεροντοκόρη.

Εκτιμώ ότι κάπως έτσι θα είναι τα αποτελέσματα των πρόωρων Εθνικών Εκλογών, αν γίνουν εντός του 2011. Δηλαδή τίποτα το ιδιαίτερο. Γιατί κακά τα ψέματα. Οι πρόωρες, εκτός από το ότι φρικάρουν τις αγορές και αποσυντονίζουν την ομάδα του Τόμσεν δεν ωφελούν ιδιαίτερα τον Γιώργο (γιατί θα πρέπει πλέον να μιλά με τις υπόλοιπες …Δημοκρατικές δυνάμεις), περιορίζουν τη δυναμική της Ντόρας και προφανώς βλάπτουν τον Αντώνη.

Σε κάθε περίπτωση, εκνευρίζουν τους πολίτες, που για μία ακόμη φορά θα κληθούν να προστατεύσουν το επάγγελμα του πολιτικού από τα δύσκολα.

Aπο:ΙΔΕΟΠΗΓΗ