Ο πατριωτισμός του μίσους

---

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνέδεσε τη φορολογική συμπεριφορά με τον πατριωτισμό. Πολύ σωστό. Δεν είσαι πατριώτης όταν βάζεις ελληνική σημαία στο μπαλκόνι και μαύρη στη φορολογική σου δήλωση. Μόνο που όσα ανακοίνωσε ο υπουργός εξισώνουν τον πατριωτισμό με τον καταναγκασμό των ηλιθίων.

Που λέτε αυτό το άρθρο έχει γραφτεί πολλές φορές στο παρελθόν.
Ασφαλώς γράφτηκε με καλύτερο τρόπο, πήρε επάνω του βαριές υπογραφές, κρεμάστηκε από μανταλάκια και διπλώθηκε σε μικρό ή μεγάλο σχήμα

χαρτιού. Συντάχθηκε με πολυτονικό και μονοτονικό. Με λινοτυπία ή φωτοσύνθεση. Διαβάστηκε αμέτρητες φορές από εκατομμύρια μάτια. Και είναι τόσο κοινότοπο, όσο και οι περί πατριωτικού καθήκοντος μεγαλοστομίες.

'Εδώ και δεκαετίες κάποιος γράφει για τις αδικίες στην κατανομή των φορολογικών βαρών και κάποιος άλλος, συνήθως υπουργός, απαντά με υποσχέσεις για ένα δίκαιο σύστημα και ορθολογικό επιμερισμό της επιβάρυνσης.

Πιθανότατα η κυβέρνηση να μην μπορούσε να κάνει αλλιώς. Στον δρόμο που υιοθέτησε, το μεσοπρόθεσμο είναι μία αναγκαστική στάση. Με ασφυκτικές προθεσμίες και εξαντλημένο ταμείο, ακόμα και μία ιδέα περί επαναδιαπραγμάτευσης θα γινόταν δεκτή με πικρά χαμόγελα. Ωστόσο, να το θυμηθείτε, αυτή τη φορά κάτι θα αλλάξει. Το μεσοπρόθεσμο δεν είναι ακόμα ένα σκληρό πακέτο μέτρων όπως εκείνα που έχουν μάθει να διαχειρίζονται τα συνήθη φορολογικά υποζύγια. Είναι κάτι παραπάνω. Ο καταλύτης που, για πολλούς από μας, θα επαναπροσδιορίσει την έννοια του πατριωτισμού.

Ο υπουργός, λοιπόν, δεν αδικεί την αλήθεια. Πραγματικός πατριώτης δεν είναι εκείνος που τιμά το παρελθόν, αλλά αυτός που μοχθεί για το μέλλον του τόπου του. Στους καιρούς μας ο μετανάστης που κάνει ειλικρινή φορολογική δήλωση είναι καλύτερος πατριώτης από τον μεγαλογιατρό που θάβει χρυσάφι στην Ελβετία. Καλύτερος και πιο χρήσιμος. Αλλά τώρα συμβαίνει κάτι μάλλον πρωτόγνωρο. Η κυβέρνηση επικαλείται αισθήματα αγαθά για μία πατρίδα που έχεις κάθε λόγο να μισείς. Και οι συνεπείς φορολογούμενοι αυτού του τόπου καλούνται να επιδείξουν τον πατριωτισμό τους υπέρ μία πατρίδας που και αυτή δείχνει να τους μισεί.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν πληρώνεις φόρους επειδή αγαπάς την πατρίδα σου-τουλάχιστον τώρα. Πληρώνεις επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Η εισφορά σου είναι προϊόν καταναγκασμού υπέρ μίας πατρίδας που σε συνθλίβει. Όταν με εισόδημα 8.000 ευρώ δεν έχεις αφορολόγητο, τότε δεν έχεις και λόγο να αγαπάς αυτή τη χώρα. Ακόμα και αν έχεις, σιγά-σιγά εξαντλείται. Όταν κερδίζεις μετά βίας 12.000 ευρώ και σου ζητούν έκτακτη εισφορά, αισθάνεσαι ότι η έννοια του πατριωτισμού μολύνεται με χυδαιότητα.

Ο πατριωτισμός μας θα τελειώσει πριν από την περιπέτεια που ζούμε. Κάποιοι θα τον αντικαταστήσουν με αδιαφορία, κάποιοι άλλοι με μίσος. Μίσος γι' αυτήν την πατρίδα, αλλά και για εκείνους που στην καταιγίδα βρήκαν ασφαλή καταφυγή στη σκιά.

Εκατομμύρια συμπατριώτες μας θα κληθούν να υποστηρίξουν τη χώρα, χωρίς καν να γνωρίζουν αν θα αποφευχθεί η χρεοκοπία της. Είναι οι ειλικρινείς φορολογούμενοι. Δικαιούνται πλέον να μισούν οτιδήποτε αποτυπώνει τη θεσμική υπόσταση αυτής της πατρίδας-το κράτος, τους θεσμούς, τα κόμματα, την κυβέρνηση, τα πάντα.

Και ναι, μισούν τον γιατρό με το Καγιέν, τον τύπο που νοικιάζει ξαπλώστρες αφορολόγητα, τον εστιάτορα και τον ξενοδόχο που θα ειδοποιηθούν για την άφιξη του ΣΔΟΕ, το λαμόγιο που κάνει δήλωση στη Λιβερία. Πιθανότατα μισούν και τον εαυτό τους.

Όμως εδώ βρίσκεται και η ελπίδα. Αν μισείς κάτι, έχεις και πιθανότητες να το αλλάξεις. Ίσως τελικά το μίσος να είναι ο νέος πατριωτισμός.

του Κώστα Γιαννακίδη

Απο:protagon