Γιατί τέτοια βιασύνη;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΧΡΑΚΗΣ

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα ασχοληθεί με τη χθεσινή και τη σημερινή ημέρα με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Οι δύο ψηφοφορίες εντός του Κοινοβουλίου προσδιορίζουν ένα μέλλον πού ξεκινά με την  απόσταση των πολιτών από την εξουσία να μεγαλώνει, ενώ η απόσταση της μεσαίας τάξης από την φτώχεια και την ανέχεια μικραίνει. Η κοινωνία οδηγείται σε παράδοση των ηθικών της αντιστάσεων προσεγγίζοντας σταδιακά τη
φτώχεια. Οι κοινωνικές ομάδες αναδιατάσσουν τα συμφέροντά τους μέσα σε μια κοινωνία πού βράζει από οργή πριν ακόμη να έχουν εφαρμοσθεί τα μέτρα.
Η μία ψηφοφορία ολοκληρώθηκε και αναμένεται η δεύτερη.
Σύντομα θα διαβάζουμε τις τιμές των εκποιήσεων και τα δικαιώματα «επιφανειών» και θα ψάχνουμε τους «επιφανειούχους» και τα «εδαφονόμια». Νέοι οικονομικοί όροι στην ζωή μας πέρα και έξω από τις γνωστές έννοιες «επικαρπίας» και «κυριότητας». Νέες λογιστικές εγγραφές πού θα προσδιορίζουν και τα οικονομικά αποτελέσματα όλων. Νέοι τίτλοι πού θα εκδίδονται από την υπό σύσταση εταιρεία – Ταμείο.
Σε μία ημέρα το κοινοβούλιο θα κληθεί και πάλι να ψηφίσει για ένα κείμενο πού πέρα από τον φοροεισπρακτικό του χαρακτήρα , εμπεριέχει άρθρα πού αλλάζουν την Διαχείριση της Δημόσιας Αξίας αλλά και εισάγει έννοιες πού τροποποιούν τις συνθήκες των σχέσεων της Δημόσιας Περιουσίας με την αγορά και την Κεντρική Εξουσία.
Το ερώτημα πού παραμένει αναπάντητο είναι αν επαρκεί μίας ημέρας συζήτηση στην Βουλή για ένα κείμενο πού παραδόθηκε στο φως της δημοσιότητας μία εβδομάδα πριν την συζήτηση στο Κοινοβούλιο.
Θέλω να πιστεύω ότι η επιβαλλόμενη ταχύτητα στις αποφάσεις δεν είναι προϊόν της μακράς απραξίας και αδυναμίας πού οδήγησε στην κατάρρευση των υλικών αξιών ( κινητών και ακινήτων ) της Χώρας μας.

Αυτό βέβαια είναι και ένα θέμα για τον ιστορικό του μέλλοντος.


 Απο:statesmen