Η ΛΑΡΚΟ ...

Τον Σεπτέμβριο του 2009 -και ενώ είχαν προκηρυχθεί οι βουλευτικές εκλογές από την κυβέρνηση Καραμανλή- η υπόθεση ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ βρισκόταν σε εξέλιξη. Το υπουργείο Οικονομικών είχε ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει αρχικά στην πώληση του 3% της επιχείρησης, με απώτερο στόχο να
αποκρατικοποιηθεί πλήρως η εταιρεία σε δύο με τρία χρόνια.

Μάλιστα, είχαν ήδη κατατεθεί εννέα προτάσεις και αναμενόταν η κατάθεση και των δεσμευτικών προσφορών από τους ενδιαφερόμενους επενδυτές.


Από τις προαναφερόμενες εταιρείες οι τρεις είναι ελληνικές, οι δύο αποτελούν ισχυρούς μεταλλευτικούς «παίκτες», οι δύο είναι ‘’άγνωστοι’’ (!), ενώ οι άλλες δύο είναι εταιρείες «βιτρίνες» και θεωρείται ότι πίσω από αυτές βρίσκονται άλλες εταιρείες του κλάδου. Συγκεκριμένα η ΑΚΤΩΡ είναι ο κατασκευαστικός βραχίονας της εισηγμένης εταιρείας ΕΛΛΑΚΤΩΡ, η Ελληνική Χαλυβουργία συμφερόντων του κ. Μάνεση, η εισηγμένη Μυτιληναίος καθώς και οι δύο ισχυροί διεθνείς «παίκτες» η ολλανδική Cunico Pesources που είναι παραγωγός νικελίου -μικρότερος σε μέγεθος από τη ΛΑΡΚΟ- και η ελβετική Glencore που είναι καθετοποιημένος μεταλλευτικός όμιλος.”


Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ -ως αντιπολίτευση- εναντιώθηκε στην πώληση της ΛΑΡΚΟ. Οταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, το υπουργείο Οικονομικών «πάγωσε» τις διαδικασίες του προηγούμενου οικονομικού επιτελείου, αν και δεν «ακύρωσε» το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.

Πλέον, η κυβέρνηση έχει εντάξει την πλήρη ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης στο τέταρτο τρίμηνο του έτους.