Αυξήσεις
- «φωτιά» σε βασικά είδη κατανάλωσης, παρά την τερατώδη κρίση και την
ολοφάνερη έλλειψη ρευστότητας, καταγράφουν τα στοιχεία της Ελληνικής
Στατιστικής Υπηρεσίας. Τον Ιούνιο, ο πληθωρισμός σημείωσε αύξηση 3,3%, που οφείλεται στην αύξηση κατά 8,6% των δεικτών στον κλάδο στέγασης, 5,1% στις μεταφορές και 4,1% στη διατροφή, σε σχέση πάντοτε με τον περυσινό Ιούνιο. Και δεν είναι χειμώνας να μετρά και το πετρέλαιο...
Δηλαδή στα νοικοκυριά που βλέπουν διαρκώς το εισόδημά τους να εξανεμίζεται από τις απανωτές περικοπές μισθών και συντάξεων, από την αλματώδη αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα, έρχεται και η ακρίβεια και δίνει τη χαριστική βολή. Ενα περίεργο και μοναδικό φαινόμενο για να μελετούν οι φοιτητές Οικονομικών τις επόμενες δεκαετίες. Πώς δηλαδή, σε μια χώρα με παρατεταμένη ύφεση, ανεβαίνουν οι τιμές σε βασικά καταναλωτικά αγαθά.
Αν συνυπολογίσει κανείς μάλιστα ότι με τη στενότητα που υπάρχει, όλο και περισσότεροι πέφτουν στο λάθος να υποκαταστήσουν το εισόδημα που έχασαν ή ένα τμήμα του με «πλαστικό χρήμα» και πιστωτικές κάρτες, η διαφαινόμενη αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, μετά τη χτεσινή αύξηση των επιτοκίων της ΕΚΤ που ανακοίνωσε ο κ. Γιούνκερ, θα συμπιέσει ακόμη περισσότερο τα νοικοκυριά που έχουν χρέη και δάνεια.
Η διπλή αγχόνη της ακρίβειας και της εντεινόμενης ανέχειας, σε συνδυασμό με τη βαθιά ύφεση, την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση των χρημάτων που μπαίνουν στην τσέπη και ταυτόχρονα την αύξηση και όχι τη μείωση τιμών, όπως θα 'ταν το λογικό, οδηγεί τον Ελληνα καταναλωτή στο περιθώριο. Στην περιστολή κάθε δαπάνης που μπορεί να κοπεί. Αυτό βεβαίως οδηγεί την αγορά σε έναν κλειστό θάλαμο χωρίς οξυγόνο. Αυτή η ασφυξία της αγοράς με τη σειρά της στραγγαλίζει κάθε οικονομική δραστηριότητα και οδηγεί εκατοντάδες εταιρίες στην καταστροφή ή στα πρόθυρά της. Με μοιραίο αποτέλεσμα την ανεργία, που είναι το πλέον τραγικό κοινωνικά αποτέλεσμα όλου αυτού του φαύλου κύκλου.
Ποιος μπορεί να παρέμβει; Χωρίς να γίνονται θαύματα, αν τα ελεγκτικά όργανα της Πολιτείας έκαναν καλά τη δουλειά τους, αν τα πρόστιμα πληρώνονταν και δεν παραπέμπονταν στις ελληνικές καλένδες, τότε η κατάσταση με τις τιμές θα 'ταν πολύ καλύτερη. Δεν θα αισθανόταν ο πολίτης «και δαρμένος και βρεμένος». Και αυτή η (μη) λειτουργία των μηχανισμών του κράτους είναι ένα από τα πρωτεύοντα στοιχεία της κρίσης. Κάποτε καλυπτόταν. Τώρα, όσο συνεχίζεται χωρίς ριζική αναμόρφωση, είναι απλώς έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού.
Απο: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου