ΕΛΛΑΔΑ: ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ ΧΩΡΑ

---

Η Ελλάδα οδεύει με μεγάλη ταχύτητα σε ιστορικών διαστάσεων εθνική καταστροφή. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια αποτροπής της, αλλά εξαντλούνται καθημερινά.

Αυτό το γνωρίζουν Eυρωπαίοι και ΔΝΤ, μερικά Ινστιτούτα τους μάλιστα τους προειδοποιούν για ανθρωπιστική καταστροφή. Φανταστείτε το χειρότερο σενάριο: να μεταφέρουν με αερογέφυρες τρόφιμα και φάρμακα στην πρωτεύουσα ενός κατεστραμμένου μέλους της ευρωζώνης, όπως κάνανε στο Βερολίνο!

Φοβούνται την προσέγγιση οικονομικού-κοινωνικού «ολοκαυτώματος», που δεν μπορεί παρά να είναι και διεθνής πολιτική καταστροφή της Ευρώπης, ότι σαχλαμάρες κι αν λέγονται επ’αυτού. Μια «κοινωνική Φουκουσίμα» στην Ελλάδα δεν θα τινάξει μόνο τις τράπεζες στον αέρα. Θα τελειώσει την ευρωπαϊκή ιδέα. Και είναι απίθανο, αν συμβεί μια τέτοια καταστροφή, η παγκόσμια κοινή γνώμη να την αποδώσει στους … πολλούς δημόσιους υπαλλήλους ή τις άλλες γελοιότητες που ακούμε τρία χρόνια.

Γι’ αυτό, άλλοι σπεύδουν να αποσείσουν εκ των προτέρων τις ευθύνες τους, προετοιμάζοντας το κοινό για την επικείμενη καταστροφή, αποδίδοντας το πρόβλημα στους ‘Ελληνες γιατί δεν εφάρμοσαν επακριβώς το Μνημόνιο (και δεν έφεραν πιο γρήγορα την καταστροφή), άλλοι επιχειρούν να κατασκευάσουν εκ των ενόντων στρατηγική «σωτηρίας του ευρώ χωρίς Ελλάδα», άλλοι να παροξύνουν το πρόβλημα για να διαλύσουν, μια ώρα αρχύτερα, την Ευρώπη, κάτι που θέλουν εδώ και τουλάχιστο δύο αιώνες (Κάμερον).

‘Όπως ο Ρασκόλνικωφ τριγυρνούσε συνέχεια γύρω από το σπίτι της γιαγιάς που σκότωσε, δεν περνάει μέρα που να μην γίνει μια δήλωση ότι η Ελλάδα απέτυχε, πάει εκτός ευρώ, δεν κάνει μεταρρυθμίσεις, θα τη διώξουν αν δεν τα καταφέρει, ευρώ ίσον μνημόνιο, δεν κινδυνεύουμε αν φύγει η Ελλάδα κλπ. ‘Όλα αυτά θα αποδειχθούν τελικά άχρηστα, γιατί είναι παράλογο να φανταστεί κανείς ότι θα καταστραφεί μια χώρα της ευρωζώνης χωρίς να στιγματισθεί η Ευρώπη και η Γερμανία. Αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Δε φτάνει που όλη η Ευρώπη είναι αιχμάλωτη της Goldman Sachs, το Βερολίνο επιδεικνύει πάλι απίστευτη στρατηγική τύφλωση. Δις ματοκύλισε την ήπειρο, αυτοκαταστρεφόμενο για να κάνει τους Αμερικανούς κυρίαρχους!

Αν ο καταιγισμός δηλώσεων και δημοσιευμάτων για την Ελλάδα δεν θα πετύχει τον στόχο που επιδιώκει, μπορεί να ξεπαστρέψει και την οικονομικά υγιέστερη χώρα του κόσμου, όχι την Ελλάδα. Οι «αγορές», όπως και οι πολιτικοί, προεξοφλούν τους κινδύνους που διαβλέπουν. Αν τόσα πρόσωπα κύρους μιλάνε για επικείμενη έξοδο από το ευρώ, τι πιο λογικό από το να τοποθετηθούν ανάλογα. Για παράδειγμα να αρνηθούν να ασφαλίζουν ελληνικές εισαγωγές, ζητώντας cash, όπως ήδη κάνουν, σπρώχνοντας ακόμα ταχύτερα την Αθήνα στον γκρεμό. Ποιος θα επενδύσει λεφτά στην Ελλάδα σε παρόμοια κατάσταση; Πρόκειται για κλασικό μηχανισμό αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, γιατί η ελληνική κυβέρνηση, η ελίτ, το κράτος όχι μόνο δεν απαντάνε στη φοβερή επικοινωνιακή επίθεση που δέχεται η χώρα, επί τριετία, αλλά τη συνδράμουν. ‘Εχουν υιοθετήσει όλη τη δομή επιχειρημάτων των δανειστών, ακόμα και τα πιο γελοία από δαύτα, και τα χρησιμοποιούν μάλιστα κατά κόρον στον εσωτερικό «πόλεμο» που διεξάγουν κατά της αντιπολίτευσης και της ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί άλλωστε, έθεσαν πρώτοι την απαράδεκτη, μη προκύπτουσα θεσμικο-πολιτικά από πουθενά, εκβιαστική εξίσωση «ή μνημόνιο, ή εκτός ευρώ». Βλέπουν τώρα να τους επιστρέφεται ο εκβιασμός στο πολλαπλάσιο. Από τον καιρό της Τουρκοκρατίας, είναι οικεία η εικόνα του Ραγιά που προσκυνά τον πολυχρονεμένο αφέντη, αποβλέποντας στο έλεός του. Αλλά μετά τις εκλογές, βλέπουμε, κατά τρόπο μάλλον σπάνιο, τον «αφέντη» να δίνει απανωτές κλωτσιές και μπουνιές, να φτύνει και να προσβάλει την κυβέρνηση που έσπευσε να τον προσκυνήσει, υποσχόμενη πιστή τήρηση «συμφωνηθέντων».

Και χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Χρειάστηκε ο Κάμερον να απειλήσει τους ‘Ελληνες με κλείσιμο των βρετανικών συνόρων, για να σκεφτεί κάποιος στο ΥΠΕΞ να καλέσει τον πρεσβευτή του στην Αθήνα να του ψελλίσει δύο κουβέντες.

Οι φιλόσοφοι του δικαίου και η νομική επιστήμη γνωρίζουν τον αμφίβολο χαρακτήρα των ομολογιών, ο περισσότερος κόσμος όμως όχι. Η «αυτό-επίθεση» που δέχεται η χώρα από την ελίτ της καθιστά αυτόχρημα πειστικά τα εχθρικά επιχειρήματα. Κοτζάμ Εθνική Τράπεζα ήρθε προεκλογικά να διαψεύσει το όνομά της, τρομοκρατώντας τους ‘Ελληνες, περιγράφοντας με όρους Αποκάλυψης όσα θα συμβούν φεύγοντας από το ευρώ, όχι όμως όσα συμβαίνουν και θα συμβούν εξαιτίας του μνημονίου, προκειμένου να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Τι χρειαζόμαστε τους εχθρούς;

Η πολύ δημοφιλής Γιουγκοσλαβία διαμελίστηκε και βομβαρδίστηκε γιατί προηγήθηκε τριετής δαιμονοποίηση των Σέρβων. Τεράστια διεθνής συνωμοσία στήθηκε από ΗΠΑ και Βρετανία, για ύπαρξη δήθεν όπλων μαζικής καταστροφής, που δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ, για να δικαιολογηθεί η εισβολή στο Ιράκ. Γέμισε τώρα ο δυτικός τύπος με ψευδοπληροφορίες για τη Συρία, ώστε να παρουσιασθεί η επιχείρηση καταστροφής και διαμελισμού μιας αραβικής χώρας, σχεδιασμένη εδώ και δεκαετίες από τους Ισραηλινούς φονταμενταλιστές και τις ΗΠΑ, ως δήθεν «δημοκρατική επανάσταση».

Ο επικοινωνιακός πόλεμος είναι το ισοδύναμο του μπαράζ πυροβολικού και αεροπορίας πριν από επίθεση του πεζικού και των αρμάτων. Φυσικά, δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να αρνείται την ύπαρξη σοβαρότατων προβλημάτων στην Ελλάδα. Το να αποδίδει όμως σε αυτά την κρίση της ευρωζώνης και τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά το 1929, μόνο άσχετος ή απατεώνας μπορεί να το κάνει, με τη μισή Ευρώπη σε μνημόνιο. Να υποστηρίζει κανείς το μνημόνιο, όταν αποδεδειγμένα, όσο και το θεώρημα του Πυθαγόρα, καταστρέφει την Ελλάδα, αυτό δεν είναι απλό λάθος αλλά έγκλημα. Από πλευράς ελληνικών ελίτ (που άλλωστε είναι και οι κατεξοχήν υπεύθυνες για το ελληνικό μέρος του προβλήματος) εμπίπτει σε αυτό που ο ποινικός κώδικας περιγράφει ως εσχάτη προδοσία.

Δυστυχώς και η Αριστερά, και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις και οι διανοούμενοι, ελάχιστη προσπάθεια κατέβαλαν και από τη δική τους πλευρά να οργανώσουν μια διεθνή καμπάνια υπεράσπισης της Ελλάδας, με αποτέλεσμα, πολιτικά, η Αθήνα να έχει ήδη «αποβληθεί» από την ΕΕ, από τη στιγμή που μια πλειοψηφία Γερμανών και Γάλλων τάσσεται υπέρ της εξόδου της από το ευρώ. ‘Εστω και τώρα, την υστάτη, δεν είναι αργά να ξεκινήσει μια προσπάθεια συστηματικής διαφώτισης της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Θα μπορούσε μάλιστα να γίνει και από τις πληττόμενες από το μνημόνιο κοινωνικές δυνάμεις, απευθείας προς τους συναδέλφους τους διεθνώς. Θα έπρεπε να βομβαρδισθεί η κοινή γνώμη παγκοσμίως με το τι σημαίνει για μας και γι’ αυτήν το μνημόνιο της ελληνικής καταστροφής. ‘Εχει επίσης σημασία να μην περιοριζόμαστε σε καταγγελίες της λιτότητας. Η λιτότητα είναι μία επιλογή εντός ενός συστήματος. Εδώ μιλάμε για την κατεδάφιση του συστήματος, της ευρωπαϊκής αστικής δημοκρατίας.

Επίκαιρα, 26.7.2012
 

Konstantakopoulos.blogspot.com

Δεν μιλάμε για μείζονα οικονομική και κοινωνική καταστροφή, αυτή έχει ήδη συντελεσθεί, αν και μόνο λίγες από τις συνέπειές της έχουν γίνει ακόμα αισθητές. Μιλάμε για εθνική καταστροφή, γιατί απειλεί τις ίδιες τις προϋποθέσεις συγκροτημένης πολιτειακής ύπαρξης και άρα μακροχρόνιας επιβίωσης του ελληνικού λαού, τον πυρήνα δηλαδή του ελληνικού έθνους-κράτους, κυριότερης κατάκτησης της Επανάστασης του 1821. Σημειωτέον ότι καμιά από τις τρεις μεγάλες ελληνικές τραγωδίες του Εικοστού Αιώνα (1922, εμφύλιος του 1943-49, 1974) δεν απείλησε, ούτε κατά διάνοια αυτό τον πυρήνα. Συγκρίσιμες απειλές μπορούν να θεωρηθούν μόνο αυτή που θα προέκυπτε αν είχε νικήσει το Γ’ Ράιχ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. (Απειλή κατάργησης, με τρομακτικές δυνητικές συνέπειες, αντιμετώπισε και το κυπριακό κράτος το 2004, με το σχέδιο Ανάν).

Επειδή τα γράψαμε και τα ξαναγράψαμε δεν θα επανέλθουμε εδώ τώρα. Αντιλαμβανόμαστε ασφαλώς ότι οι άνθρωποι, όπως και οι στρουθοκάμηλοι, διαθέτουμε έναν απαράμιλλο μηχανισμό άρνησης της πραγματικότητας για να προστατεύσουμε τον ψυχισμό μας. Επιπλέον, επειδή η επίθεση κατά του ελληνικού έθνους διεξάγεται με επικοινωνιακές και οικονομικές μεθόδους, δεν είμαστε καλά προετοιμασμένοι να την αντιληφθούμε, όπως αντιλαμβάνεται κανείς μια ξένη στρατιωτική εισβολή. Ελάχιστοι είναι πλέον και οι επιζώντες της Κατοχής, οι άνθρωποι δηλαδή που έχουν κάποια βιωματικά εργαλεία για καταστάσεις όπως αυτές που τώρα έχουμε μπει.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Απο: infognomonpolitics