Στη σημερινή Ελλάδα, που βρίσκεται στην εντατική, οι «γιατροί της» δίνουν όμως ελπίδες, αφού γίνονται κάποια πράγματα. Αυτά της δίνουν ανάσα, ελπίδα, λόγο να μάχεται. Ο «οργανισμός της», οι πολίτες της, ψάχνονται, ερευνούν, προβληματίζονται, κινητοποιούνται. Ή πιο απλά, ψαχουλεύουν μανιωδώς πράγματα που επιτέλους θα τους εμπνεύσουν, ανάμεσα σε παλαιομοδίτικες φωνές που συνεχώς τους ερεθίζουν άνευ λόγου τα αφτιά.
Στις θανατηφόρες ασθένειες, το πρώτο συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η οργή, και το τελευταίο η αποδοχή του μοιραίου. Στην περίπτωση του μνημονίου αυτά και άλλα πολλά συναισθήματα συνυπάρχουν. Επειδή, όμως, η Ελλάδα θα συνεχίσει να ζει, καλό θα είναι οι πολίτες της να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα στο μυαλό τους. Γιατί ο κίνδυνος προσωρινής παράνοιας από το φόβο που προκαλεί η κρίση μπορεί να αποδειχθεί πιο σοβαρός αντίπαλος. Τα στερεότυπα «Ολοι τα παίρνουν», «Υπάρχει διαφθορά παντού», «Στο Δημόσιο δε δουλεύουν», «Τα κόμματα λένε ψέματα», «Οι πολιτικοί είναι άχρηστοι», «Δεν κάνουν τίποτα για τη φοροδιαφυγή», έφεραν την απαξίωση των πάντων.
Σ’ αυτές τις γιορτινές μέρες, κανείς δε θέλει να ωραιοποιήσει μία κατάσταση που έχει οδηγήσει Ελληνες στην αυτοκτονία, στην ανεργία, στην κατάθλιψη. Θα πρέπει, όμως, να αντισταθούμε στην εκμετάλλευση της θλίψης και της αγωνίας μας για το αύριο. Και κυρίως να μη γυρίζουμε στο σκοτεινό παρελθόν αυτής της χώρας. Πρέπει να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα, για να το βελτιώσουμε. Να χτίσουμε μια πιο ισχυρή Δημοκρατία. Με σοβαρό κοινωνικό κράτος. Αλλά, αυτά απαιτούν τη συμμετοχή μας στο χτίσιμο. Οχι την ανοχή μας στην κατεδάφιση του προηγούμενου. Είναι εύκολο να κάνει κανείς απολογισμό. Το ζητούμενο είναι να κάνουμε όλοι μαζί τον προγραμματισμό για τα χρόνια που έρχονται. Να κρατήσουμε τις κατακτήσεις μας, όσες έμειναν. Χιλιάδες Ελληνες προσπαθούν να κρατηθούν στο αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης που είχαν. Να μη γίνουμε πρόβατα.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων, αυτές τις μέρες, καταφέρνει να διεισδύσει σε όλους μας. Αλλωστε είναι τόσο ταπεινωτικό και απεχθές να βλέπεις μια εξαθλιωμένη γυναίκα, ένα εξασθενημένο, πεινασμένο παιδί, να αντικρύζεις άνδρες που έχουν καταρρακωθεί. Πείνα, ασθένειες, βία, καταχρήσεις, όλα οδηγούν στην άλλη όχθη. Μέσα από το ζεστό σπίτι, την αγάπη της οικογένειας και την άνεση που προσφέρει η εργασία, όσο κι αν θες να δεις τι συμβαίνει στην άλλη όχθη της ζωής, δε θα τα καταφέρεις. Μόνον αν διασχίσεις το ποτάμι, αν αγγίξεις τον πόνο, αν κοιτάξεις εκείνα τα μάτια με το απλανές βλέμμα, μόνον τότε ίσως καταλάβεις και αν μπορείς να δώσεις ένα χαμόγελο και μια ελπίδα. Η ταπεινή εικόνα του Κυρίου ας γίνει παράδειγμα για όλους μας, γιατί τα «χρόνια πολλά» είναι για όλους μας. Καλά Χριστούγεννα.
ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΤΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Aπo: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου