Της Χρυσας Λιαγγου
Αναζητούνται λύσεις στα ζητήματα που εμποδίζουν την προσέλκυση επενδυτών για την εταιρεία.
Πιθανολογούμενες κρατικές ενισχύσεις του παρελθόντος που διερευνώνται
από την Κομισιόν, συσσωρευμένες ζημίες άνω των 220 εκατ. ευρώ,
υποχρεώσεις προς τρίτους, η αρνητική θέση της εταιρείας, πολύπλοκα
περιβαλλοντικά θέματα και η τιμή της κιλοβατώρας, είναι μερικά από τα
κρίσιμα θέματα που καθιστούν ιδιαίτερα πολύπλοκο το εγχείρημα
ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη διευρυμένη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα με τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ και τα συναρμόδια υπουργεία για την επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, συμπεριέλαβε και τη ΛΑΡΚΟ στις προτεραιότητες και ζήτησε αυστηρή τήρηση του χρονοδιαγράμματος που προβλέπει το Μνημόνιο.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ προγραμμάτισε επίσκεψη στις Βρυξέλλες μέσα στην εβδομάδα για συνάντηση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, ώστε να συζητηθεί τόσο το θέμα της διερεύνησης των κρατικών ενισχύσεων της μεταλλευτικής βιομηχανίας, όσο και σειρά θεμάτων που εμπίπτουν στην κοινοτική νομοθεσία με στόχο να επιλυθούν πριν αρχίσουν οι διαδικασίες πώλησης. Παράλληλα, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, με νομοθετική ρύθμιση, που έχει ετοιμάσει και αναμένεται να καταθέσει τις αμέσως επόμενες ημέρες στη Βουλή, δίνει παράταση εξάμηνης διάρκειας στην άδεια λειτουργίας του εργοστασίου της Λάρυμνας που έχει λήξει, διάστημα κατά το οποίο κρίνεται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση. Η άδεια συναρτάται άμεσα με περιβαλλοντικά θέματα, τα οποία η εταιρεία δεν έχει επιλύσει παρά τις δεσμεύσεις της. Το περιβαλλοντικό θεωρείται ιδιαίτερης βαρύτητας θέμα για την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας, όπως φάνηκε από τις προηγούμενες αποτυχημένες απόπειρες. Δύο ήταν τα θέματα που έθεταν οι υποψήφιοι επενδυτές: η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων με τη διάθεση της μεταλλουργικής σκουριάς και η επίτευξη συμφωνίας με τη ΔΕΗ για φθηνό ρεύμα, καθώς το κόστος ρεύματος αντιπροσωπεύει πάνω από το 30% του συνολικού λειτουργικού κόστους της επιχείρησης. Η ΛΑΡΚΟ, κατά παράβαση της κοινοτικής νομοθεσίας, εναποθέτει στον Ευβοϊκό στερεά απόβλητα, όπως η σκουριά ηλεκτροκαμίνων, τα οποία ανάλογα με το ύψος της παραγωγής φτάνουν τους 2 με 3 εκατ. τόνους ετησίως. Με βάση την απόφαση του ΥΠΕΚΑ η Λάρκο θα έπρεπε να προετοιμάσει χερσαίο χώρο στη θέση Λιάβδα του Νομού Φθιώτιδας, χωρίς όμως να έχει γίνει τίποτα μέχρι σήμερα προς αυτή την κατεύθυνση. Με αυτό το θέμα εκκρεμές, ο όποιος αγοραστής θα πρέπει να επενδύσει περί τα 35 εκατ. ευρώ για την εναρμόνιση της λειτουργίας του εργοστασίου με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Εξίσου σημαντικό θέμα για την προσέλκυση επενδυτικού ενδιαφέροντος είναι το κόστος του ρεύματος. Η προσωρινή τιμή που έχει επιβάλλει με απόφασή της η ΡΑΕ περιόρισε το κόστος ρεύματος στα 50 ευρώ/μεγαβατώρα από τα 62 ευρώ, που χρέωνε η ΔΕΗ. Ωστόσο, απέχει πολύ από ανταγωνιστικές τιμές που απολαμβάνει η διεθνής μεταλλευτική βιομηχανία και οι οποίες κυμαίνονται κάτω από τα 30 ευρώ/μεγαβατώρα. Τα συναρμόδια υπουργεία ΠΕΚΑ και Οικονομικών εξετάζουν μέτρα περαιτέρω μείωσης του κόστους ρεύματος για τη ΛΑΡΚΟ και συνολικά για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες της χώρας. Με αυτά τα δεδομένα, το εγχείρημα της ιδιωτικοποίησης θα πρέπει να συναρτάται και με σχέδιο διάσωσης της εταιρείας, η οποία ουσιαστικά βρίσκεται σε κατάσταση πτώχευσης. Υποστηρίζεται ότι για την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να έχει ως στόχο έσοδα από τίμημα, αλλά τη διατήρηση της βιωσιμότητας της εταιρείας και της απασχόλησης των περίπου 1.500 εργαζομένων άμεσα και περί των 4.000 έμμεσα, δεσμεύοντας τους επενδυτές για επενδύσεις. Το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης για το σπάσιμο της εταιρείας σε παλαιά και νέα ΛΑΡΚΟ και πώληση των περιουσιακών στοιχείων που θα περιέλθουν στο νέο σχήμα, φαίνεται να επανεξετάζεται κυρίως μετά τις αντιδράσεις πιστωτών και μετόχων όπως η ΔΕΗ και η Εθνική Τράπεζα για τον κίνδυνο ζημίας από τη μεταφορά των υποχρεώσεων της εταιρείας στην παλαιά Λάρκο. Κυβέρνηση και ΤΑΙΠΕΔ φέρονται να αναζητούν αποτελεσματικό σχέδιο ιδιωτικοποίησης που να συνδυάζει την ιδιαιτερότητά της, δηλαδή πώληση εταιρείας και παραχώρηση ταυτοχρόνως δημοσίων εκτάσεων.
Αρνητικά ίδια κεφάλαια
Η ΛΑΡΚΟ κατατάσσεται σήμερα μεταξύ των πέντε κορυφαίων παραγωγών σιδηρονικελίου της διεθνούς αγοράς και εξάγει το σύνολο της παραγωγής της σε μεγάλες βιομηχανίες όπως η Τhyssen Krupp, Outokumpu, Acerinox, British Steel κ.ά. Μετά από μακρά προβληματική περίοδο, η εταιρεία κατάφερε το 2010 να περάσει από ζημίες στην κερδοφορία, η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω το 2011. Τα ίδια κεφάλαια, ωστόσο της εταιρείας παρέμειναν αρνητικά αν και βελτιώθηκαν στα -26,67 εκατ. ευρώ έναντι -31, 49 εκατ. ευρώ το 2010. Η τελευταία απόπειρα αποκρατικοποίησης ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2009 και στην πρόσκληση ενδιαφέροντος ανταποκρίθηκαν τότε εννέα επενδυτές.
Από ελληνικής πλευράς ενδιαφέρον είχε εκφράσει ο όμιλος Μυτιληναίου, ο οποίος διατηρεί το ενδιαφέρον του μέχρι σήμερα, ο Ακτωρ και η Χαλυβουργία Ελλάδος. Από το εξωτερικό, φακέλους είχαν παραλάβει η καζαχική πολυεθνική με έδρα το Αμστερνταμ Cunico, ο μεταλλευτικός ελβετικός κολοσσός Glencore, η ρωσική Solway Industries, μέλος του Solwaygroup που δραστηριοποιείται στο νικέλιο και τον χάλυβα και δύο ακόμη επενδυτές που ζήτησαν να μη δημοσιοποιηθεί το όνομά τους.
Απο:Kathimerini
Αναζητούνται λύσεις στα ζητήματα που εμποδίζουν την προσέλκυση επενδυτών για την εταιρεία.
Πιθανολογούμενες κρατικές ενισχύσεις του παρελθόντος που διερευνώνται
από την Κομισιόν, συσσωρευμένες ζημίες άνω των 220 εκατ. ευρώ,
υποχρεώσεις προς τρίτους, η αρνητική θέση της εταιρείας, πολύπλοκα
περιβαλλοντικά θέματα και η τιμή της κιλοβατώρας, είναι μερικά από τα
κρίσιμα θέματα που καθιστούν ιδιαίτερα πολύπλοκο το εγχείρημα
ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη διευρυμένη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα με τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ και τα συναρμόδια υπουργεία για την επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, συμπεριέλαβε και τη ΛΑΡΚΟ στις προτεραιότητες και ζήτησε αυστηρή τήρηση του χρονοδιαγράμματος που προβλέπει το Μνημόνιο.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ προγραμμάτισε επίσκεψη στις Βρυξέλλες μέσα στην εβδομάδα για συνάντηση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, ώστε να συζητηθεί τόσο το θέμα της διερεύνησης των κρατικών ενισχύσεων της μεταλλευτικής βιομηχανίας, όσο και σειρά θεμάτων που εμπίπτουν στην κοινοτική νομοθεσία με στόχο να επιλυθούν πριν αρχίσουν οι διαδικασίες πώλησης. Παράλληλα, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, με νομοθετική ρύθμιση, που έχει ετοιμάσει και αναμένεται να καταθέσει τις αμέσως επόμενες ημέρες στη Βουλή, δίνει παράταση εξάμηνης διάρκειας στην άδεια λειτουργίας του εργοστασίου της Λάρυμνας που έχει λήξει, διάστημα κατά το οποίο κρίνεται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση. Η άδεια συναρτάται άμεσα με περιβαλλοντικά θέματα, τα οποία η εταιρεία δεν έχει επιλύσει παρά τις δεσμεύσεις της. Το περιβαλλοντικό θεωρείται ιδιαίτερης βαρύτητας θέμα για την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας, όπως φάνηκε από τις προηγούμενες αποτυχημένες απόπειρες. Δύο ήταν τα θέματα που έθεταν οι υποψήφιοι επενδυτές: η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων με τη διάθεση της μεταλλουργικής σκουριάς και η επίτευξη συμφωνίας με τη ΔΕΗ για φθηνό ρεύμα, καθώς το κόστος ρεύματος αντιπροσωπεύει πάνω από το 30% του συνολικού λειτουργικού κόστους της επιχείρησης. Η ΛΑΡΚΟ, κατά παράβαση της κοινοτικής νομοθεσίας, εναποθέτει στον Ευβοϊκό στερεά απόβλητα, όπως η σκουριά ηλεκτροκαμίνων, τα οποία ανάλογα με το ύψος της παραγωγής φτάνουν τους 2 με 3 εκατ. τόνους ετησίως. Με βάση την απόφαση του ΥΠΕΚΑ η Λάρκο θα έπρεπε να προετοιμάσει χερσαίο χώρο στη θέση Λιάβδα του Νομού Φθιώτιδας, χωρίς όμως να έχει γίνει τίποτα μέχρι σήμερα προς αυτή την κατεύθυνση. Με αυτό το θέμα εκκρεμές, ο όποιος αγοραστής θα πρέπει να επενδύσει περί τα 35 εκατ. ευρώ για την εναρμόνιση της λειτουργίας του εργοστασίου με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Εξίσου σημαντικό θέμα για την προσέλκυση επενδυτικού ενδιαφέροντος είναι το κόστος του ρεύματος. Η προσωρινή τιμή που έχει επιβάλλει με απόφασή της η ΡΑΕ περιόρισε το κόστος ρεύματος στα 50 ευρώ/μεγαβατώρα από τα 62 ευρώ, που χρέωνε η ΔΕΗ. Ωστόσο, απέχει πολύ από ανταγωνιστικές τιμές που απολαμβάνει η διεθνής μεταλλευτική βιομηχανία και οι οποίες κυμαίνονται κάτω από τα 30 ευρώ/μεγαβατώρα. Τα συναρμόδια υπουργεία ΠΕΚΑ και Οικονομικών εξετάζουν μέτρα περαιτέρω μείωσης του κόστους ρεύματος για τη ΛΑΡΚΟ και συνολικά για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες της χώρας. Με αυτά τα δεδομένα, το εγχείρημα της ιδιωτικοποίησης θα πρέπει να συναρτάται και με σχέδιο διάσωσης της εταιρείας, η οποία ουσιαστικά βρίσκεται σε κατάσταση πτώχευσης. Υποστηρίζεται ότι για την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να έχει ως στόχο έσοδα από τίμημα, αλλά τη διατήρηση της βιωσιμότητας της εταιρείας και της απασχόλησης των περίπου 1.500 εργαζομένων άμεσα και περί των 4.000 έμμεσα, δεσμεύοντας τους επενδυτές για επενδύσεις. Το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης για το σπάσιμο της εταιρείας σε παλαιά και νέα ΛΑΡΚΟ και πώληση των περιουσιακών στοιχείων που θα περιέλθουν στο νέο σχήμα, φαίνεται να επανεξετάζεται κυρίως μετά τις αντιδράσεις πιστωτών και μετόχων όπως η ΔΕΗ και η Εθνική Τράπεζα για τον κίνδυνο ζημίας από τη μεταφορά των υποχρεώσεων της εταιρείας στην παλαιά Λάρκο. Κυβέρνηση και ΤΑΙΠΕΔ φέρονται να αναζητούν αποτελεσματικό σχέδιο ιδιωτικοποίησης που να συνδυάζει την ιδιαιτερότητά της, δηλαδή πώληση εταιρείας και παραχώρηση ταυτοχρόνως δημοσίων εκτάσεων.
Αρνητικά ίδια κεφάλαια
Η ΛΑΡΚΟ κατατάσσεται σήμερα μεταξύ των πέντε κορυφαίων παραγωγών σιδηρονικελίου της διεθνούς αγοράς και εξάγει το σύνολο της παραγωγής της σε μεγάλες βιομηχανίες όπως η Τhyssen Krupp, Outokumpu, Acerinox, British Steel κ.ά. Μετά από μακρά προβληματική περίοδο, η εταιρεία κατάφερε το 2010 να περάσει από ζημίες στην κερδοφορία, η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω το 2011. Τα ίδια κεφάλαια, ωστόσο της εταιρείας παρέμειναν αρνητικά αν και βελτιώθηκαν στα -26,67 εκατ. ευρώ έναντι -31, 49 εκατ. ευρώ το 2010. Η τελευταία απόπειρα αποκρατικοποίησης ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2009 και στην πρόσκληση ενδιαφέροντος ανταποκρίθηκαν τότε εννέα επενδυτές.
Από ελληνικής πλευράς ενδιαφέρον είχε εκφράσει ο όμιλος Μυτιληναίου, ο οποίος διατηρεί το ενδιαφέρον του μέχρι σήμερα, ο Ακτωρ και η Χαλυβουργία Ελλάδος. Από το εξωτερικό, φακέλους είχαν παραλάβει η καζαχική πολυεθνική με έδρα το Αμστερνταμ Cunico, ο μεταλλευτικός ελβετικός κολοσσός Glencore, η ρωσική Solway Industries, μέλος του Solwaygroup που δραστηριοποιείται στο νικέλιο και τον χάλυβα και δύο ακόμη επενδυτές που ζήτησαν να μη δημοσιοποιηθεί το όνομά τους.
Απο:Kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου