Ρετρό...

του Δημήτρη Μητρόπουλου

 

ΜΕΤΑ τα ομόλογα και πριν από τις τραπεζικές καταθέσεις κουρεύτηκαν τα πολιτικά κόμματα. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις κουρεύτηκαν γουλί. Αυτή είναι μία από τις διαπιστώσεις της κρίσης. Ισχύει σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Ραγισματιές και κατακερματισμό είχαμε... 

 

 

 

πρώτα στο ΠΑΣΟΚ. Λογικό, αφού είχε την κυβέρνηση. Αμέσως μετά στον ΣΥΡΙΖΑ - οπότε προέκυψε η ΔΗΜΑΡ και μάλιστα νωρίς νωρίς, το πρώτο καλοκαίρι του Μνημονίου. Διάσπαση προκάλεσε στον ΛΑΟΣ η συμμετοχή στη διακυβέρνηση Παπαδήμου, αφού η έξοδος Αδωνη και Βορίδη προς τη ΝΔ ήταν η αρχή του τέλους για το κόμμα Καρατζαφέρη. Η Συγγρού δεν πρόλαβε να το χαρεί, γιατί έφυγαν σχεδόν είκοσι βουλευτές στην ψηφοφορία για τη δανειακή σύμβαση που πήγε πακέτο με το PSI. Οπότε εγεννήθη το κόμμα του Πάνου Καμμένου, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες. Και αυτοί όμως διασπάστηκαν - με έξοδο Μαρκόπουλου, Ζώη και Μανώλη - κάνα εξάμηνο μετά την είσοδό τους στη Βουλή. Η ΔΗΜΑΡ είχε απώλειες στη φάση των ψηφοφοριών για το πακέτο των 13,5 δισ. και τον προϋπολογισμό του 2013. Ενώ το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συνέχισαν να ταλαιπωρούνται το φθινόπωρο.

ΤΡΙΑ κόμματα εμφανίζονταν ώς τώρα συμπαγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, όμως, αυτό οφειλόταν στην εντυπωσιακή αύξηση δύναμης. Αντιθέτως, ο Περισσός είχε συρρικνωθεί και μόνο η κομμουνιστική πειθαρχία έθετε υπό έλεγχο τις γκρίνιες. Ε, ο κανόνας ότι η κρίση δημιουργεί φυγόκεντρες τάσεις μέσα στα κόμματα επιβεβαιώθηκε στην πορεία προς το 19ο Συνέδριο που ξεκινάει σήμερα.

 

ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ τον Τζίμη Πανούση - που ουδέποτε τα πήγε καλά με την ΚΝΕ - το μήνυμα κάποιων συντρόφων είναι: «Ξυπνάτε, γιατί χανόμαστε». Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επισκιάσει εντελώς το ΚΚΕ, που φαίνεται ανήμπορο να αντιδράσει. Οχι ότι όλα αυτά αφυπνίζουν την ηγετική ομάδα περί την Αλέκα Παπαρήγα. Ηδη οι διαφωνούντες - ανάμεσά τους ο πρώην βουλευτής Αντώνης Σκυλλάκος - αντιμετωπίζονται ως «οπορτουνιστές» και «φραξιονιστές», σύμφωνα με τη στάνταρ ορολογία των ενδοκομμουνιστικών συγκρούσεων. Η ίδια η Αλέκα είπε ότι αυτός που διαφωνεί δεν μπορεί να κρίνει, σε μια ρητορική έξαρση νεοσταλινικού ρετρό.

ΟΛΑ αυτά θα θύμιζαν το big bang του Συνεδρίου του 1991, αν δεν είχε περάσει μια αιωνιότητα από τότε. Υπάρχει, πάντως, μια διαφορά - πέρα από το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει φτωχύνει σε στελέχη πρώτης γραμμής. Τα τότε γεγονότα - το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η κατάρρευση της ΕΣΣΔ - αφορούσαν αποκλειστικά τους κομμουνιστές. Η σημερινή οικονομική κρίση είναι ένα μεταλλαγμένο πολιτικό τέρας που δεν έχει αφήσει κανένα κόμμα αλώβητο. Ωστόσο, ειδικά το ΚΚΕ εμφανίζεται ιδιαίτερα αδύναμο. Γιατί; Διότι η κοινωνία έστριψε μεν αριστερά - λογική αντίδραση απέναντι σε πολιτικές λιτότητας - αλλά προσπέρασε τον Περισσό.

 

ΕΙΝΑΙ αυτό το κενό αέρος που καθιστά τις εξελίξεις στο ΚΚΕ δυσοίωνες. Η Παπαρήγα έχει πάντα στέρεο πολιτικό λόγο στη Βουλή. Αλλά στα εσωκομματικά η φωνή της γίνεται ξύλινη. Ακόμη χειρότερα: η εικοσαετής και βάλε παραμονή της Αλέκας στην ηγεσία δεν κάνει τους επιγόνους της να φαίνονται φρέσκοι και ορμητικοί. Στις στεγνές φυσιογνωμίες τους εκφράζεται το αδιέξοδο του Περισσού.   

 

 

 

Aπο: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ