Ακουγα, για παράδειγμα, χθες τον πρωθυπουργό να διαβεβαιώνει ότι στη θέση των επίορκων και των κοπανατζήδων θα προσληφθούν ισάριθμοι νέοι με αξιοκρατικά κριτήρια. Δεν αμφιβάλλω ότι έτσι θα γίνει, μια και οι σχετικές προσλήψεις θα γίνουν υποχρεωτικά μέσω του ΑΣΕΠ.
Ωστόσο ούτε μία, ούτε δύο είναι οι περιπτώσεις που η σημερινή κυβέρνηση έχει κινηθεί με καθαρά κομματικά και όχι αξιοκρατικά κριτήρια. Κάτι που λογικά δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί, μια και όλοι νομίζω συμφωνούμε ότι από τη στιγμή που ανοίγει έστω κι ένα παράθυρο για κάποιους «ημέτερους» δεν θ΄ αργήσουν ν΄ ανοίξουν και πόρτες για περισσότερους. Οπως συστηματικά συνέβαινε στο παρελθόν.
Παράλληλα, σε μια πρωινή εκπομπή παρακολούθησα χθες έναν από τους σοβαρούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τον Δ. Παπαδημούλη, να προσπαθεί ν΄ αμυνθεί στην υπενθύμιση κάποιου ότι το κόμμα του είχε εισηγηθεί ως μέτρο για την αντιμετώπιση της κρίσης 100.000 προσλήψεις στο Δημόσιο. Και τι βρήκε να πει; Οχι πως είχαν κάνει μια λάθος εκτίμηση, αλλά ότι πλέον έχουν βελτιώσει τη σχετική πρόταση και τώρα εισηγούνται, εκτός από 100.000 προσλήψεις στο Δημόσιο, και 100.000 νέες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Θέλοντας δηλαδή να διορθώσει μια σαχλαμάρα -γιατί περί σαχλαμάρας επρόκειτο-, την έκανε χειρότερη. Τις 100.000 θέσεις στο Δημόσιο τις αποφασίζει η όποια ανεύθυνη κυβέρνηση και δυστυχώς έχουμε και σχετικά πρόσφατα παραδείγματα να θυμηθούμε. Αλλά 100.000 θέσεις στον ιδιωτικό τομέα δεν δημιουργούνται με υπουργικές ή κυβερνητικές αποφάσεις. Είναι άλλες οι προϋποθέσεις που απαιτούνται. Χρειάζονται επενδύσεις, χρειάζεται ανάπτυξη, χρειάζεται ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, χρειάζονται λογικές και πρακτικές που δεν κολλάνε με τις διαθέσεις και τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Και για να επιστρέψουμε εκεί απ΄ όπου ξεκινήσαμε: δεν είναι καθόλου κακό να παραδέχεσαι ένα σφάλμα. Κακό είναι να επιμένεις σ΄ αυτό. Στην περίπτωση μας είναι μέχρι και ολέθριο.
Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Απο: Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου