Κινούμενη άμμο θυμίζει η οικονομική και κοινωνική κρίση της χώρας. Κάθε κίνηση που κάνουμε για να ξεφύγουμε από τη δυστυχία μας δεν φέρνει αποτέλεσμα. Αντίθετα, μας στέλνει βαθύτερα στο βούρκο. Η πολυπόθητη ανάπτυξη, οι ελπιδοφόρες επενδύσεις, οι ενέσεις ρευστότητας στην αγορά, η ανακούφιση των νοικοκυριών όχι μόνο δεν ήρθαν, ούτε καν ξεκίνησαν.
Ποιος θα μας βγάλει από το βούρκο; Οι πιστωτές μας; Μάλλον δεν βιάζονται. Οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος, που μας έφεραν ώς εδώ; Είναι οι πλέον ακατάλληλοι. Υπάρχει κανείς;
Προφανώς. Είναι οι νέοι μας. Επιστήμονες σε κάθε τομέα, που διακρίνονται σε διεθνείς διαγωνισμούς και ξένα πανεπιστήμια, που πρωτοστατούν σε καινοτομίες, τεχνολογία, ιατρική κ.λπ. Μαθητές που διακρίνονται σε ολυμπιάδες Μαθηματικών, Φυσικής, Αστρονομίας, φοιτητές που κατασκευάζουν πρωτότυπα αυτοκίνητα και αεροπλάνα, νέοι επιστήμονες που γίνονται ανάρπαστοι σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα.
Και αντί να τους καλέσουμε, να τους δώσουμε το χέρι, να τους αναθέσουμε θέσεις ευθύνης, απλώς τους... διώχνουμε. Το διαπιστώνουμε στα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα των ΜΜΕ. Τόσα φωτεινά μυαλά, αντί να τα κρατήσουμε, εμείς τα διώχνουμε ελαφρά τη καρδία και ανακυκλώνουμε τους ίδιους και τους ίδιους, άντε και κανένα απόγονό τους.
Μια παλιότερη έρευνα, του 2011, μας πληροφορεί ότι τη χρονιά εκείνη υπολογίζεται ότι ανέρχονταν σε 139.000 οι Ελληνες πτυχιούχοι που αναζήτησαν και βρήκαν την επαγγελματική τους αποκατάσταση στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τον καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στη Θεσσαλονίκη, Λόη Λαμπριανίδη, το ενδιαφέρον έχει αυξηθεί κατακόρυφα.
Παράλληλα έχει αυξηθεί και το ενδιαφέρον καθηγητών πανεπιστημίου που τα τελευταία δύο χρόνια είτε φεύγουν στο εξωτερικό, για ένα διάστημα από 1 έως 3 χρόνια, είτε παραιτούνται από τις θέσεις τους στα ελληνικά πανεπιστήμια, γιατί βρήκαν ή τους προσφέρθηκε καλύτερη θέση με καλύτερους όρους σε πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού. Και τα παθήματα δεν μας γίνονται μαθήματα.
Παραδείγματα προς μίμηση έχουμε πολλά. Ας σταθούμε σε δύο περιπτώσεις. Πρώτα, στο εξαίρετο Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας, πιο γνωστό και ως ΙΤΕ, που στεγάζεται στην Κρήτη και ένα τμήμα του στην Πάτρα. Από το 1983 που ιδρύθηκε έχει συμβάλει σε αμέτρητες καινοτομίες και πατέντες, έχει συμβάλει στη δημιουργία νέων προϊόντων αλλά και θέσεων εργασίας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα και στο Εργαστήριο Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ. Προσέλκυσε το ενδιαφέρον Γερμανών επενδυτών αλλά και επιστημόνων, που θέλουν να γνωρίσουν την τεχνογνωσία του.
Και ένα παράδειγα προς αποφυγήν: η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας. Παρά το βαρύγδουπο όνομα, πρόκειται για άλλο ένα πυροτέχνημα, που μας στοίχισε και 2-3 εκατομμύρια ευρώ έτσι για πλάκα. Πρόκειται για την ελληνική «Σίλικον Βάλεϊ», που θα συγκέντρωνε ό,τι καλύτερο είχε αυτός ο τόπος σε έρευνα και τεχνολογία. Τώρα παραμένει ένα ωραίο γιαπί στις παρυφές της Θεσσαλονίκης.
Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΤΑΛΗ
Aπο: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου